Η κυβέρνηση της ΝΔ κατάφερε με τα τελευταία μέτρα που ανακοίνωσε να δώσει μια εντελώς νέα διάσταση στη λέξη «λιτότητα». Γιατί αυτό που βιώνουν και θα βιώσουν για όλη την επόμενη τριετία οι εργαζόμενοι, δεν είναι απλώς μια στασιμότητα ή μικρή πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Πρόκειται για μια πραγματική λαίλαπα, που μπορεί άμεσα να συγκριθεί με την αφαίμαξη που υπέστησαν την περίοδο της φούσκας του χρηματιστηρίου και με τα βάρη που προκάλεσε η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων.
Στα νέα φορολογικά μέτρα που ανακοινώθηκαν, δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Το πρώτο είναι το τεράστιο μέγεθος τους. Οι πρώτοι υπολογισμοί ανεβάζουν τον λογαριασμό στα 1,6 δις ευρώ το χρόνο. Πρόκειται για ασύλληπτο νούμερο, το οποίο όμως δεν αποκαλύπτει όλη την αλήθεια. Γιατί πρέπει να συνδυαστεί με τα μισθολογικά μέτρα που έχουν ήδη ανακοινωθεί και που – και πάλι μέσω του φορολογικού μηχανισμού της αυξημένης παρακράτησης – προκαλούν μείωση του πραγματικού εισοδήματος, αφού δεν καλύπτουν ούτε την επίσημη αύξηση του τιμάριθμου.
Πρέπει επίσης να ληφθούν υπ’ όψιν οι πραγματικές επιπτώσεις των νέων συντελεστών, που θα προκαλέσουν ένα ακόμη μεγαλύτερο κύμα ανατιμήσεων, μέσω της γνωστής και δοκιμασμένης συνταγής των «στρογγυλοποιήσεων». Ας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα: Ένα προϊόν που στοιχίζει σήμερα στον καταναλωτή 2 ευρώ, με την αύξηση του ΦΠΑ από 18 σε 19% θα πρέπει να πωλείται 2,02. Χρειάζεται να συνεχίσουμε; Υπάρχει κάποιος που δεν καταλαβαίνει ότι η νέα τιμή θα διαμορφωθεί στα 2,05 ή στα 2,10 και περισσότερο; Δεν το έχουμε ξαναδεί το έργο; Ας μη νομίζει λοιπόν κάποιος ότι ο τίτλος του άρθρου αποβλέπει στον εντυπωσιασμό. Αν θεωρήσουμε ότι οι Ολυμπιακοί στοίχισαν γύρω στα 9 δις ευρώ, το πακέτο της ΝΔ θα μας στοιχίζει τόσο ακριβώς: Μια Ολυμπιάδα ανά τετραετία…
Το δεύτερο στοιχείο είναι η εντελώς απροκάλυπτη αντιλαϊκότητα των νέων φόρων. Όχι μόνο πρόκειται για αύξηση των ούτως ή άλλως άδικων έμμεσων φόρων, που βαρύνουν ακριβώς το ίδιο πλούσιους και φτωχούς, αλλά η επιβολή τους σε όλα τα βασικά είδη κατανάλωσης κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αντιμετώπισή τους από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, αφού δεν τίθεται καν θέμα αυτοσυγκράτησης. Πού θα κάνει κάποιος οικονομία; Στα φάρμακα ή στο γάλα του παιδιού του; Για να μη μιλήσουμε για το σκάνδαλο των τσιγάρων, που ακριβαίνουν μόνο τα πιο φτηνά και όχι τα πολυτελείας…
Δεν πρέπει τέλος να ξεχνάμε ότι εδώ δεν μιλάμε για ένα εφάπαξ χαράτσι. Οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ, ακόμα και τα «αντιπολιτευόμενα», δίνουν ένα συνολικό ποσό επιβάρυνσης, για τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια. Πρόκειται για βλακεία ή για συνειδητή απάτη, ανάλογα με την περίπτωση. Γιατί οι νέοι συντελεστές ΦΠΑ και οι νέοι ΕΦΚ (ειδικοί φόροι κατανάλωσης) ήρθαν για να μείνουν. Θα τους πληρώνουμε εσαεί, αφού μάλιστα ο Γιωργάκης που αποφάσισε να μιλήσει για την «επάρατο Δεξιά» (σιγά τα αίματα δηλαδή…) δεν τόλμησε να πει το αυτονόητο, εφ’ όσον δε συμφωνεί: ότι θα τους καταργήσει μόλις γίνει κυβέρνηση…
Ποιος φταίει;
«Κεντρικό στοιχείο της πολιτικής μας, θα είναι η ουσιαστική φορολογική ελάφρυνση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων»
(Από το προεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ)
Η «ισχυρή Ελλάδα» του ΠΑΣΟΚ έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορεί η ΝΔ να βγάλει όλη την τετραετία επιρρίπτοντας τις ευθύνες για το χάλι της οικονομίας στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αντιθέτως, μέσα σ’ ένα μόλις χρόνο, η ΝΔ έχει καταφέρει να μετατρέψει τον ετοιμοθάνατο σε …πτώμα και να τον παραδώσει στους νεκροθάφτες του κεφαλαίου. Από τις υποσχέσεις που έδινε προεκλογικά, οι μόνες που τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια είναι αυτές προς τους βιομηχάνους και τους εφοπλιστές. Ο κατάλογος είναι μακρύς: μείωση φόρων και φοροαπαλλαγές για «επενδύσεις» που ποτέ δεν έγιναν, χαριστικές ρυθμίσεις για παλιότερα χρέη, ιδιωτικοποίηση όσων επικερδών δημόσιων επιχειρήσεων απέμειναν, ακόμα μεγαλύτερη ασυδοσία και ελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις (βλέπε ωράριο καταστημάτων). Όλ’ αυτά, πάντα με την ίδια δικαιολογία, την ανάπτυξη και τις νέες θέσεις εργασίας. Και όμως, η ανάπτυξη μειώνεται δραματικά και η ανεργία αυξάνεται, όσο και να προσπαθούν με αλχημείες να την παρουσιάσουν στάσιμη.
Παναγιώτης Βογιατζής
