Στις 8.55 το πρωί ο τρόμος και ο πανικός σε ολόκληρη την περιοχή χτύπησαν με τη μορφή του σεισμού
των 7,5 ρίχτερ. Οι σεισμολόγοι προειδοποίησαν ότι στις επόμενες 48 ώρες θα ακολουθούσαν και άλλες
δονήσεις.
Τα ΜΜΕ της δύσης μεταφέρουν ότι έχουν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα για τον εντοπισμό και τη
διάσωση των εγκλωβισμένων. Αυτό είναι ψέμα. Ο σεισμός έχει προκαλέσει κατολισθήσεις, και είναι
αδύνατο για τα σωστικά συνεργεία να πλησιάσουν στις απομακρυσμένες από την πρωτεύουσα, ορεινές
περιοχές, όπου ζούσαν κυρίως οι πιο φτωχοί κάτοικοι της χώρας. Οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί αγρότες
ζούσαν πάντα μέσα στη μιζέρια και τις καταστροφές. Μετά το σεισμό η κατάσταση είναι πλέον ανυπόφορη.
Οι ορεινές περιοχές στα βορειοδυτικά της χώρας έχουν υποστεί τις πιο σημαντικές ζημιές. Το χωριό
Kalam στην επαρχία Swat έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να μάθουμε τι
απέγιναν οι σύντροφοι μας (το τμήμα της CWI στο Πακιστάν έχει ένα μικρό πυρήνα στο χωριό αυτό).
Παρόμοια είναι και η κατάσταση στο χωριό Kotli στο Κασμίρ, όπου ζούσαν πολλοί σύντροφοί μας και όπου
όλα τα σπίτια έχουν ισοπεδωθεί.
Στο Πακιστάν το 45% του προϋπολογισμού πηγαίνει στις αμυντικές δαπάνες και μόλις το 1,7% στην
υγεία. Παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, η επιχείρηση διάσωσης των εγκλωβισμένων
ξεκίνησε με τεράστιες δυσκολίες. Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι η οργή του κόσμου έχει ήδη αρχίσει να
ξεχειλίζει. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ωστόσο, λένε συνεχώς ότι μπροστά σε μια τέτοια καταστροφή
είναι απαραίτητη η εθνική ενότητα και ότι πρέπει να σταματήσει κάθε κριτική.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα στο Πακιστάν (τμήμα της CWI) παλεύει για μια σειρά από αιτήματα (εντελώς
απαραίτητα για την ανακούφιση των θυμάτων της τεράστιας καταστροφής), και αφορούν στην αποστολή
τροφίμων, ιατρικού προσωπικού και φαρμάκων, πόσιμου νερού και οικονομικής βοήθειας, που πρέπει να
τεθούν υπό τον έλεγχο επιτροπών των ίδιων των κατοίκων των περιοχών που χτύπησε ο σεισμός.
Rukhsana Manzoor, Khalid Bhatti, Socialist Movement Pakistan
Οι αρχές εγκαταλείπουν τους κατοίκους του Bagh στο Κασμίρ
Αυτόπτες μάρτυρες μεταφέρουν τα γεγονότα στο Bagh και το Rawalakot, στον Jamal, μέλος του
Socialist Liberation, (Σοσιαλιστική απελευθέρωση, τμήμα της CWI στο Κασμίρ)
«Τις χειρότερες καταστροφές έχει η πρωτεύουσα του κατεχόμενου από το Πακιστάν Κασμίρ, η πόλη
Muzafarabad. Ελάχιστη βοήθεια έφτασε εκεί από τις αρχές, ωστόσο η πιο εγκαταλελειμμένη περιοχή
φαίνεται να είναι το Bagh.
Έτσι πολλοί κάτοικοι του χωριού Kotli, γιατροί, παραϊατρικό προσωπικό, μέλη του Socialist Liberation
και τοπικοί συνδικαλιστές αποφασίσαμε να μαζέψουμε φάρμακα και τρόφιμα και να επισκεφτούμε το Bagh
και το Rawalakot για να δούμε αν μπορούσαμε να βοηθήσουμε τα θύματα του σεισμού σε αυτές τις
περιοχές.
Μας πήρε πάνω από 5 ώρες για να διανύσουμε 100 χιλιόμετρα μέχρι το Bagh. Περίμενα να δω εικόνες
καταστροφής, αλλά αυτό που είδα δεν περιγράφεται. Ήταν σαν να είχαν ισοπεδωθεί τα πάντα από ένα
γιγάντιο χέρι. Οι δρόμοι είχαν καταστραφεί και ήταν αδύνατο να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης, ενώ το
νοσοκομείο είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Ο θάνατος βρίσκεται παντού. Δεν υπάρχει δυνατότητα
τηλεφωνικής επικοινωνίας, ούτε νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Χιλιάδες νέοι έχουν σκοτωθεί μαζί με τους
καθηγητές τους μέσα σε σχολεία και πανεπιστήμια που κατέρρευσαν.
Εκτός από τα σχολεία έχουν καταρρεύσει και άλλες υπηρεσίες. Τα γραφεία της επιχείρησης
ηλεκτρισμού στο Bagh ισοπεδώθηκαν την ώρα που δούλευαν μέσα περίπου 1000 εργαζόμενοι και πολλοί
έλεγαν ότι για αρκετή ώρα υπήρχαν κραυγές από τα ερείπια, αλλά κανείς δεν ήταν εκεί για να βοηθήσει.
Μέχρι τώρα πρέπει να είναι όλοι νεκροί.
Η οργή αρχίζει να αυξάνεται. Οι κάτοικοι λένε ότι πετάνε ελικόπτερα πάνω από τα κεφάλια τους και το
μόνο που κάνουν είναι να τους γνέφουν. Δεν υπάρχει καν η δυνατότητα να θάψουν τους συγγενείς τους που
έχουν σκοτωθεί, γεγονός που σύντομα μπορεί να οδηγήσει σε επιδημίες.
Ελάχιστα κτίρια παραμένουν όρθια στο Rawalakot, μια πόλη κοντά στο Bagh που επισκεφτήκαμε στη
συνέχεια. Στην πόλη έχει στηθεί μια κατασκήνωση του στρατού που μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει τίποτα.
Ελικόπτερα και φορτηγά έχουν φτάσει μεταφέροντας βοήθεια που διαχειρίζεται ο στρατός και δεν έχει
μοιραστεί στον κόσμο. Οι αρχές λένε ότι δεν φτάνει για να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων, οπότε
περιμένουν να φτάσουν μεγαλύτερες ποσότητες.
Το επόμενο βήμα είναι να επιστρέψουμε στο Kotli και να συνεχίσουμε να μαζεύουμε βοήθεια σε
συνεργασία με στο Socialist Movement (τμήμα της CWI στο Πακιστάν). Στη συνέχεια θα επιστρέψουμε στο
Bagh για να βοηθήσουμε στο νοσοκομείο».
