Οι εκλογές του Μάη στη Μ.Βρετανία έδειξαν ξεκάθαρα ότι ο Μπλερ και η κυβέρνηση των Εργατικών έχουν εξαντλήσει την υπομονή του κόσμου.
Εργατικοί: 35,3%
Συντηρητικοί: 32,4%
Φιλελεύθεροι Δημοκράτες: 22,1%
Άλλοι: 10,2%
Αρκετοί υπουργοί της κυβέρνησης έχασαν τις βουλευτικές τους έδρες και συνολικά το κόμμα έχασε περίπου 100 έδρες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, γεγονός που αποκαλύπτει την αγανάχτηση που υποβόσκει στη βρετανική κοινωνία.
Οι Εργατικοί θα έχαναν τις εκλογές αν είχε υπάρξει μια οργανωμένη, ενιαία και αριστερή εναλλακτική λύση που θα κατόρθωνε να προσελκύσει την εργατική τάξη. Όμως, ο Μπλερ ήταν τυχερός γιατί είχε βασικό αντίπαλο τον Χάουαρντ και τους Συντηρητικούς. Σχεδόν όλη η προεκλογική εκστρατεία του βασίστηκε στο επιχείρημα ότι αν χάσει τις εκλογές οι Συντηρητικοί θα ξαναπάρουν την εξουσία.
Ακόμα και έτσι όμως μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων δεν πείστηκε. Η μεταστροφή των ψηφοφόρων προς τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, ακόμα και σε περιοχές μέχρι πρότινος προπύργια των Εργατικών, δείχνει τη δυσαρέσκειά τους προς τον Μπλερ και την πρόθεσή τους να τον τιμωρήσουν. Επιπλέον ο πόλεμος στο Ιράκ έπαιξε σημαντικό ρόλο μιας και όσοι υποψήφιοι ήταν ενάντια του – όπως ο Τζωρτζ Γκάλογουεϊ- είχαν μεγάλη απήχηση. Το πιό σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει από αυτές τις εκλογές είναι ότι η εργατική τάξη δείχνει να κόβει πια τους ιστορικούς δεσμούς της από τους Εργατικούς του Μπλερ.
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας νέας αριστερής εναλλακτικής λύσης που θα απειλήσει τους Εργατικούς σε επόμενες αναμετρήσεις.
Η τρίτη κυβέρνηση των Εργατικών αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την εργατική τάξη. Μέσα από τους ταξικούς αγώνες που θα προκύψουν ένα μεγάλο κομμάτι της, κυρίως οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι, θα κατανοήσει την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου μαζικού αριστερού κόμματος που θα μιλά στο όνομα της εργατικής τάξης.
Respect και Γκάλογουεϊ
Η σημαντική νίκη του Τζ. Γκάλογουεϊ, υποψήφιου του Respect στο Μπέθναλ Γκρην στο Α. Λονδίνο, που πήρε 15.000 ψήφους και εκλέχτηκε στο κοινοβούλιο, χαροποίησε πολύ κόσμο σε όλη τη χώρα, μιας και η προεκλογική του εκστρατεία διαφοροποιήθηκε από αυτές των τριών μεγάλων κομμάτων της αστικής τάξης (Εργατικοί, Συντηρητικοί και Φιλελεύθεροι) και τις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς. Ο Γκάλογουεϊ, βασίστηκε στη ριζοσπαστικοποίηση και στην αγανάκτηση, ιδιαίτερα ανάμεσα στη μουσουλμανική κοινότητα (αποτελούσε και το 40% της εκλογικής του περιφέρειας) που οξύνθηκε με τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά και με την αυξανόμενη καταπίεση των Βρετανών μουσουλμάνων.
Το Σοσιαλιστικό κόμμα (τμήμα της C.W.I. στη Βρετανία) συμμετείχε στην εκλογική εκστρατεία υπέρ του Γκάλογουεϊ, μια και έδωσε κριτική υποστήριξη στο Respect στη βάση του ότι πρόκειται για ένα κόμμα που τοποθετείται στο χώρο της αριστεράς, που ζητούσε την επανεθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων, διπλασιασμό του βασικού μισθού και το τέλος της κατοχής στο Ιράκ.
Η κριτική του ΣΚ προς το Respect έχει να κάνει με την ανάγκη να είναι περισσότερο πολυσυλλεκτικό και δημοκρατικό καθώς και ότι θα έπρεπε βασισμένο σε ταξικά κριτήρια, να στοχεύει στην εργατική τάξη και όχι κυρίως σε μία ταξικά ανομοιογενή κοινότητα (μουσουλμάνους).
Επιπλέον, το Respect, αντίθετα με το Σοσιαλιστικό κόμμα, δεν πρόβαλλε ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα στην προεκλογική του εκστρατεία, θεωρώντας ότι έτσι θα διεύρυνε την εκλογική του βάση. Και όντως τα πήγε καλά σε ορισμένες περιφέρειες (Ηστ Χαμ 8.000 και Ουέστ Χαμ 6.000 ψήφους) ενώ συνολικά στο Λονδίνο συγκέντρωσε 40.700 ψήφους (1.4%).
Όμως, στις περιοχές όπου δεν υπήρχε ισχυρή μουσουλμανική κοινότητα, τα ποσοστά του είναι πολύ μικρά (συνολικά πήραν 0,3%). Ένα νέο μαζικό κόμμα της εργατικής τάξης θα είναι επιτυχημένο μόνο αν είναι πραγματικά σοσιαλιστικό, πολυσυλλεκτικό και δημοκρατικό.
Αν το Respect αναθεωρήσει την προσέγγιση που έχει μέχρι σήμερα, τότε η εκλογή του Γκάλογουεϊ μπορεί να αποτελέσει ένα θετικό βήμα προς μια τέτοια εξέλιξη.
******
Το σοσιαλιστικό κόμμα (CWI)
Η προεκλογική εκστρατεία του Σοσιαλιστικού κόμματος ήταν από τις πιο επιτυχημένες. Τα πολιτικά του έντυπα και το υλικό του διανεμήθηκαν σε 700.000 σπίτια, είχε υψηλές πωλήσεις της εφημερίδας του και συγκεντρώθηκε σημαντική οικονομική ενίσχυση. Το σημαντικότερο ήταν πως πολύς κόσμος ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του, με αποτέλεσμα την ένταξη πολλών νέων μελών-ιδιαίτερα νεολαίων-στην οργάνωση.
Ο αριθμός των ψήφων που πήρε είναι πολύ σημαντικός για οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Και βέβαια δεν αντανακλά σε καμία περίπτωση την απήχηση των ιδεών του καθώς από τη μια η πόλωση ήταν πολύ έντονη και από την άλλη η πλειοψηφία του κόσμου που ήθελε να στείλει μήνυμα διαμαρτυρίας στον Μπλερ, ψήφισε με κριτήριο να μειώσει την κοινοβουλευτική της απήχηση κι όχι απαραίτητα σύμφωνα με την πρώτη προτίμησή του. Έτσι, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι που μπορούσαν να στερήσουν έδρες από τους Εργατικούς σε αρκετές περιφέρειες, ανέβασαν τα ποσοστά τους, ενώ υπήρχαν και αρκετοί που ψήφισαν Εργατικούς μόνο και μόνο από φόβο μήπως επανέλθουν οι Συντηρητικοί.
Ωστόσο, στις περιφέρειες που ο κόσμος ψήφισε περισσότερο κατά συνείδηση το Σοσιαλιστικό Κόμμα πήγε πολύ καλά. Χιλιάδες νεολαίοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι μας πλησίασαν και εξέφρασαν τη συμφωνία και την εμπιστοσύνη τους στις ιδέες μας.
Ίσως γιατί, ενώ άλλοι υποψήφιοι αντάλλαζαν φιλοφρονήσεις, τα μέλη μας προειδοποιούσαν την κυβέρνηση των Εργατικών ότι οι εργαζόμενοι θα αγωνιστούν ενάντια στις συντηρητικές πολιτικές της, αλλά και πως οι ίδιοι σαν σοσιαλιστές θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων.
