Γερμανία 2005. Ο καπιταλισμός έχει αποθρασυνθεί. Μια ομάδα νέων, αρνούμενοι να συμβιβαστούν με το καπιταλιστικό όργιο, περιθωριοποιούνται. Θέλουν «ν’ αλλάξουν τον κόσμο». Αποφασίζουν έτσι να τρομοκρατούν τους πλούσιους. Κάθε βράδυ παραβιάζουν βίλλες, ανακατεύουν τα έπιπλα (δεν κλέβουν τίποτα!) και αφήνουν ένα σημείωμα: «Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες». Ένα βράδυ κάποιο απ’ τα θύματα τους τους πιάνει στα πράσα. Τα παιδιά σαστίζουν και τελικά τον απαγάγουν. Οδηγούνται στις γερμανικές Άλπεις όπου και αρχίζει μεταξύ των νεαρών και του κρατούμενου τους ένας διάλογος πάνω στην επανάσταση, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, τον έρωτα και τη ζωή…
Η ταινία του Χανς Βάινγκάρτνερ αποτελεί καλό υλικό για προβληματισμό και κριτική πάνω στις μεθόδους παρόμοιων ομάδων. Μπορούν άραγε 2-3 νέοι μπαίνοντας σε βίλλες, ανακατεύοντας έπιπλα και αφήνοντας σημειώματα ν’ αλλάξουν,όπως λένε, τον κόσμο; Πόσο ικανές είναι τέτοιες μεμονωμένες πράξεις να ξεσηκώσουν τους εργαζόμενους, αλλά και όλα τα καταπιεζόμενα στρώματα της κοινωνίας, ενάντια στον καπιταλισμό; Ταυτόχρονα μας γεννιέται η σκέψη ότι χωρίς μια αριστερά πραγματικά μαχητική και επαναστατική, είναι μοιραίο νέοι άνθρωποι, με θέληση ν’αγωνιστούν και ν’ ανατρέψουν τον καπιταλισμό, να καταφεύγουν σε τέτοιες μεθόδους αντίστασης, καθαρά αναποτελεσματικές.
Σάββας Στρούμπος
