Του Νίκου Αναστασιάδη
Πάνω από 350 άτομα βρεθήκαμε στη Γάνδη του Βελγίου στην ετήσια ευρωπαϊκή συνάντηση της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή (Committee for a Worker’s International – C.W.I.) για να συζητήσουμε, να αλληλοενημερωθούμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και εμπειρίες για το χτίσιμο μιας νέας επαναστατικής διεθνούς οργάνωσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Σύντροφοι από Αυστρία, Βέλγιο, την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (πρώην ΕΣΣΔ), Αγγλία- Ουαλία- Σκωτία, Ολλανδία, Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Πολωνία, Τσεχία, Βόρεια και Νότια Ιρλανδία ήταν εκεί. Φέτος όμως η συνάντηση είχε περισσότερο παγκόσμιο χαρακτήρα από προηγούμενες χρονιές. Σύντροφοι από ΗΠΑ, Ισραήλ/ Παλαιστίνη, Βραζιλία, Πακιστάν, Αυστραλία, Νότια Κορέα καθώς και αντιπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαλαισίας (με το οποίο βρισκόμαστε σε συζητήσεις για την πιθανή ένταξη τους στην Διεθνή) έδωσαν το δικό τους ξεχωριστό τόνο στην συνάντηση.
Ήταν μια εβδομάδων πλούσιων συζητήσεων για διάφορα θέματα. Οι κεντρικές συζητήσεις για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία, τις ραγδαίες αλλαγές που βλέπουμε στην Ασία, τα επαναστατικά κινήματα στην Λατινική Αμερική, καθώς και για το χτίσιμο της C.W.I. έδωσαν σε όλους μας σημαντικά εφόδια. Αλλά υπήρχαν και επιτροπές για διάφορα θέματα όπως το γυναικείο, η Μέση Ανατολή, το πολιτικό Ισλάμ και η τρομοκρατία, τα νέα αριστερά κόμματα, Μαρξισμός και Επιστήμη, το περιβάλλον, η ακροδεξιά, η δουλειά μας στα συνδικάτα, οι εξελίξεις στις ΗΠΑ και την Ρωσία.
Ήταν ξεκάθαρο από όλες τις συζητήσεις, ότι η συζήτηση γίνεται όχι χάριν της συζήτησης αλλά για να μας βοηθήσει στην δράση μας για την αλλαγή της κοινωνίας. Οι σύντροφοι που συμμετείχαν είναι άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν μέσα στο κίνημα και η θεωρητική τους αναζήτηση πηγάζει από τα άμεσα ζητήματα που τίθενται καθημερινά μπροστά τους. Για τους μαρξιστές η θεωρία είναι οδηγός για την δράση.
Παγκόσμια κατάσταση
Η ανάλυση μας ξεκινάει από την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και το πως αυτή επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις. Οι αντιφάσεις στην οικονομία συνεχίζουν να συσσωρεύονται φτιάχνοντας ένα εκρηκτικό μίγμα. Όλες οι οικονομικές πολιτικές των αστών για να αντιμετωπίσουν την κρίση το μόνο που κάνουν είναι να την μεταθέτουν χρονικά, κάτι που σημαίνει όμως ότι την κάνουν πιο επικίνδυνη. Όλο και περισσότερο φαίνεται ότι ο καπιταλισμός είναι ανίκανος για άλλη μια φορά να λύσει τα δομικά του προβλήματα και να προσφέρει ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής για την μεγάλη μάζα του πληθυσμού. Ακόμα και όταν καταφέρνει κάποιες «επιτυχίες» αυτό γίνεται σε βάρος μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού, και κυρίως της εργατικής τάξης, που πληρώνει με ιδρώτα, θυσίες και αίμα.
Αυτή η κατάσταση δημιουργεί πολιτικούς τριγμούς σε όλες τις χώρες. Στις ΗΠΑ ο Μπους βρίσκεται στριμωγμένος και καλείται να αντιμετωπίσει την αγανάκτηση από την λιτότητα και τον πόλεμο στο Ιράκ. Η πρόσφατη διάσπαση του μεγαλύτερου αμερικάνικου συνδικάτου, της AFL/CIO δείχνει τις πιέσεις που δέχεται η σημερινή «ηγεσία» της εργατικής τάξης να «κάνει κάτι». Στην Ευρώπη τα μαζικά «Όχι» στο ευρωσύνταγμα μας δίνουν μια εικόνα της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκονται οι ευρωπαίοι αστοί και την δυσκολία τους να επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Ταυτόχρονα είναι ένα μήνυμα ελπίδας για το κίνημα σε όλες τις χώρες γιατί δείχνει ότι υπάρχει δυνατότητα πετυχημένης αντίστασης σε αυτό που μας παρουσίασαν όλα αυτά τα χρόνια σαν «μονόδρομο». Η πολιτική κρίση πάντως επεκτείνεται, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, σε όλες τις χώρες, τα περιφερειακά και διεθνή μπλοκ, αφού γίνεται πιο καθαρό, ολοένα και σε περισσότερους, ότι το σύστημα «δεν δουλεύει».
Ασία
Οι τεράστιες αλλαγές σε αυτή την πολυπληθή και αχανή ήπειρο κάνουν την ανάγκη για χτίσιμο των επαναστατικών δυνάμεων άμεση. Οι χαμηλοί μισθοί των εργαζομένων σε αυτές τις περιοχές έχουν βοηθήσει τους καπιταλιστές να παράγουν προϊόντα με μικρό κόστος. Από την άλλη όμως δημιουργείται με ασύλληπτους ρυθμούς μια εργατική τάξη γιγαντιαίου μεγέθους. Αυτή η διαδικασία βάζει τις βάσεις για μελλοντικές εργατικές εκρήξεις και εξεγέρσεις. Ήδη στην Κίνα παρά την σκληρή καταστολή γίνονται χιλιάδες (ναι χιλιάδες) κινητοποιήσεις και απεργίες κάθε μέρα (δεν είναι τυπογραφικό λάθος, κάθε μέρα). Τα μεγάλα high-tech εργοστάσια, που βρίσκονται δίπλα σε περιοχές που οι άνθρωποι ζουν σε συνθήκες μεσαιωνικές σχεδόν βάζουν δυναμίτη κάτω από τα πόδια των αστών. Από την συζήτηση πάντως φάνηκε πόσο κρίσιμη είναι η κατανόηση της «θεωρίας της διαρκούς επανάστασης» του Τρότσκι για κάθε πολιτική δράση στην περιοχή, μια και πολλές φορές οι εργάτες και φτωχοί αγρότες πλήρωσαν βαρύ φόρο σε αίμα όταν οι εξεγέρσεις τους κατέληξαν μέσω των ηγετών τους σε συνεργασίες με την «προοδευτική αστική τάξη». Η ιστορική εμπειρία δικαιώνει την άποψη για μια ανεξάρτητη ταξική ανάλυση και στάση, μια και η αστική τάξη ποτέ δεν θα μπορέσει να προσφέρει καλύτερη ζωή στους εργάτες και όταν θα βρει την ευκαιρία θα τους πατήσει στο λαιμό.
Λατινική Αμερική
Για όσους παρακολουθούν συστηματικά τα γεγονότα στη Λ. Αμερική είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ήπειρος βρίσκεται στην πρωτοπορία – από την σκοπιά των κινημάτων – παγκοσμίως. Οι κινητοποιήσεις σε πολλές χώρες παίρνουν το χαρακτήρα εξεγέρσεων, ενώ οι εκάστοτε Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί δεν κάθονται στις καρέκλες τους πάνω από μερικούς μήνες. Πρόσφατα είχαμε την εξέγερση στη Βολιβία για την επανεθνικοποίηση του νερού και του φυσικού αερίου, που είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη της κυβέρνησης από την πρωτεύουσα, και έληξε με σκληρή καταστολή και την κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν αφήνουν περιθώρια για τις μάζες πέρα από την προοπτική του σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα.
Στην Βενεζουέλα οι εξελίξεις είναι πολύ σημαντικές. Ο Τσάβεζ, ο πρόεδρος της χώρας με 80,5% υποστήριξη από τον πληθυσμό, που έχει εισάγει σημαντικά μέτρα για να ανακούφιση των φτωχών, έχει αρχίσει να αναφέρεται φραστικά στον σοσιαλισμό. Δεν είναι βέβαια επαναστάτης ο Τσάβεζ, αλλά τα μέτρα που παίρνει σε συνδυασμό με το άνοιγμα της συζήτησης μέσα στις μάζες για το τι είναι σοσιαλισμός κάνει την κατάσταση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Στην Βραζιλία, τα σκάνδαλα μελών της κυβέρνησης του PT (Κόμμα των Εργαζομένων) που αποκαλύφθηκαν έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην πτώση των αυταπατών ενός, μικρού ακόμα, μέρους των εργαζομένων για τον Λούλα και το τι μπορεί να πετύχει ένας πρόεδρος που πατάει σε δύο βάρκες ταυτόχρονα.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τμήματα των εργαζομένων μέσα από τους αγώνες τους σε διάφορες χώρες έχουν αρχίσει να φτάνουν σε σοσιαλιστικά συμπεράσματα, όπως η ανάγκη για εθνικοποίηση των βασικών κλάδων της οικονομίας, η ανάγκη του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, κτλ. Γίνεται λοιπόν για άλλη μια φορά φανερό ότι αυτές οι ιδέες δεν βγήκαν από κάποια μυαλά έτσι στο άσχετο, αλλά έχουν την βάση τους στα υλικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Το καθήκον των επαναστατών στην περιοχή είναι να χτίσουν δυνατές οργανώσεις και να χρησιμοποιήσουν την ιστορική εμπειρία για να εξηγήσουν τι ακριβώς είναι σοσιαλισμός και πως μπορούμε να φτάσουμε εκεί.
Από τη δράση μας
Είναι πρακτικά αδύνατο να χωρέσει ο πλούτος της δράσης μιας ολόκληρης διεθνούς σε ένα σύντομο σχόλιο σαν αυτό. Η δράση της διεθνούς είναι καθημερινή σε κάθε χώρο που υπάρχουν σύντροφοι.
Ο αγώνας πάντως των Τούρκων εργαζομένων της κατασκευαστικής εταιρίας GAMMA στην Νότια Ιρλανδία αναφέρθηκε πολλές φορές μια και ένα από τα πιο καταπιεσμένα στρώματα της ιρλανδικής κοινωνίας (μέχρι και 80 ώρες εργασίας τη βδομάδα, μισθοί στο 50% του κατώτατου και στέγαση σε κτίρια-στρατώνες) βγήκε δυναμικά να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Οι σύντροφοι, και ιδιαίτερα ο εκλεγμένος στη βουλή, σύντροφος Joe Higgins έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να οργανωθεί η κινητοποίηση και να πετύχει μια μερική νίκη, που όμως ήταν πολύ σημαντική για τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Η παρέμβαση μας στην σύνοδο των G8 στη Σκοτία επίσης συζητήθηκε αρκετά μια και το κόκκινο μπλοκ μας στην λευκή διαδήλωση έδινε ξεκάθαρα το πολιτικό μας στίγμα.
Τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκαν επίσης οι σύντροφοι που είναι εκλεγμένοι είτε ως δημοτικοί σύμβουλοι είτε στα συνδικάτα τους και παλεύουν από αυτές τις θέσεις για τα συμφέροντα των εργαζομένων και κάθε καταπιεσμένου δείχνοντας στην πράξη την τεράστια διαφορά σε σχέση με τους αστούς πολιτικούς.
Τέλος, σημαντική είναι η δουλειά που κάνουν οι οργανώσεις μας στα πλαίσια ευρύτερων μαζικών αριστερών κομμάτων (P-SOL στην Βραζιλία, WASG στην Γερμανία και αλλού) όπου μέσα από πολιτικές μάχες προσπαθούν να πείσουν τα πρωτοπόρα στοιχεία που συμμετέχουν εκεί για την ανάγκη να κινηθούν πιο αριστερά, σε μια σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Το στοίχημα του χτισίματος μια νέας, διαφορετικής αριστεράς που θα μπορέσει να παίξει προωθητικό ρόλο μέσα στο κίνημα είναι μεγάλο. Η C.W.I. κάνει έκκληση σε όλους όσους αγανακτούν με την σημερινή κατάσταση και θέλουν να κάνουν κάτι για να την αλλάξουν, να ενταχτούν στις γραμμές της.
