Ο σ. Ty Moore είναι στέλεχος της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» (αδελφή οργάνωση του “Ξ” στις ΗΠΑ)
Για να αντιμετωπίσουμε τη Δεξιά χρειάζονται μαζικές διαδηλώσεις και το χτίσιμο μιας Αριστερής εναλλακτικής
Η άγρια εθνικιστική βία στο Σάρλοτσβιλ2 και σε όλη τη χώρα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο λειτούργησε σαν ένας συναγερμός συλλογικής αφύπνισης. Πρέπει να χτίσουμε μια ισχυρή αριστερή απάντηση ενάντια στη ρατσιστική βία, τις αυτόκλητες προκλήσεις και τις μισαλλόδοξες κυβερνητικές πολιτικές. Ηγετικές φυσιογνωμίες όπως ο Μπέρνι Σάντερς, μαζί με συνδικαλιστικές, κοινωνικές, αντιρατσιστικές, μεταναστευτικές, σοσιαλιστικές και ευρύτερα προοδευτικές/δημοκρατικές οργανώσεις είναι απαραίτητο να καλέσουν σε συντονισμένες και μαζικές διαδηλώσεις σε κάθε πόλη για να απομονωθεί η ακροδεξιά και να εξαναγκαστεί σε υποχώρηση. Οι διαδηλώσεις αυτές πρέπει να συνδεθούν με ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα ενάντια στον Τράμπ και ενάντια στις μεγάλες επιχειρήσεις γιατί έτσι θα ενωθεί η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων ενάντια στο ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
Η ακροδεξιά απειλή
Ομάδες ακροδεξιών, λευκών εθνικιστών και νεοναζί προχωράνε σε όλο και πιο επιθετικές διαδηλώσεις μετά την εκλογή του Τράμπ. Παρότι ακόμη μικροί, οι αριθμοί και η αυτοπεποίθηση των νεοναζί και των λευκών εθνικιστών μεγαλώνουν. Οι εκατοντάδες νεοναζί που πήγαν στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, για το συνέδριο «Ενώστε τη Δεξιά», είχαν ένα ξεκάθαρο στόχο: να ανεβάσουν το «κίνημά» τους σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Με τους τίτλους για την άγρια δολοφονία της Χέδερ Χάιερ ακόμη νωπούς στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων το Σάββατο, ο Τράμπ βγήκε στην εθνική τηλεόραση για να καταδικάσει τη βία και το μίσος «από όλες τις πλευρές». Η άρνησή του να καταδικάσει με συγκεκριμένο τρόπο τους λευκούς εθνικιστές και του νεοναζί εξόργισε εκατομμύρια ανθρώπους, τη στιγμή που εθνικιστικά σάιτ επικροτούσαν τις δηλώσεις του Τράμπ ως «πολύ, πολύ καλές».
Όμως, η σαρωτική καταδίκη από πλευράς κοινωνίας για τη βία και τη μισαλλοδοξία στο Σάρλοτσβιλ αποκαλύπτει ότι ο πραγματικός συσχετισμός δυνάμεων στην αμερικανική κοινωνία είναι ενάντια στην ακροδεξιά. Αυθόρμητες μαζικές διαδηλώσεις ξεσπάνε σε πόλεις σε όλη τη χώρα. Η Αριστερά οφείλει να προχωρήσει σε ένα σχέδιο συντονισμένων και μαζικών διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα και παράλληλα, όπου είναι απαραίτητο, να δημιουργήσει δημοκρατικές ομάδες περιφρούρησης, βασισμένες στη συμμαχία των τοπικών κοινοτήτων και του εργατικού κινήματος με σκοπό τη φυσική υπεράσπιση του κινήματός από τις επιθέσεις.
Όμως, αυτό που γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο είναι ότι οι αντιρατσιστικές διαδηλώσεις από μόνες τους δεν επαρκούν για να σταματήσουν την άνοδο του εθνικισμού και του ρατσισμού στην κοινωνία. Είναι απαραίτητη μια συνειδητή πολιτική στρατηγική για το πώς θα απομονωθεί η ακροδεξιά, για να αντιστραφεί η ενίσχυση του λευκού εθνικισμού και για να υπάρξει αποτελεσματική αντίσταση ενάντια στον Τράμπ.
Να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που γέννησαν τον Τράμπ
Παρότι τα περισσότερα στελέχη των Ρεπουμπλικάνων προσπαθούν να κρατήσουν αποστάσεις από τις ακροδεξιές ομάδες, εντούτοις, το έδαφος για την ενίσχυση ρατσιστικών και αντιδραστικές ιδεών στρώθηκε από τις κυβερνητικές πολιτικές της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού. Εδώ και δεκαετίες και τα δυο κόμματα εφαρμόζουν πολιτικές αστυνομοκρατίας και καταστολής, ενίσχυσης της Ισλαμοφοβίας με τη μάσκα του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» και αύξησης των απελάσεων των μεταναστών. Αυτές οι πολιτικές, τις οποίες στηρίζουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, δημιούργησαν το ρατσιστικό «κλίμα» που έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν οι λευκοί εθνικιστές.
Στο τέλος, τέλος η ενίσχυση των ακροδεξιών, αντιδραστικών και νεοφασιστικών δυνάμεων μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο ως ένα διεθνές φαινόμενο, αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Παντού, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση της ανισότητας, με νησίδες τεράστιου πλούτου που περιβάλλονται από μια διαρκώς αυξανόμενη θάλασσα φτώχειας, οικονομικής ανασφάλειας και κοινωνικής αποσύνθεσης. Με το σύστημα σε κρίση και υπό την απειλή της αντίστασης των εργαζομένων, ένα μέρος της κυρίαρχης τάξης στρέφεται στο ρατσισμό, τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία με στόχο το «διαίρει και βασίλευε».
Ταυτόχρονα, η αδυναμία της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος να προσφέρουν μια τολμηρή, εργατική πολιτική εναλλακτική διέξοδο επέτρεψε την άνοδο δεξιών λαϊκιστών όπως ο Τράμπ. Στις τελευταίες εκλογές ο Τράμπ παρουσιάστηκε ως η μόνη «αντισυστημική» απάντηση στην κυριαρχία της Wall Street και της διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ, αφότου το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος είχε αποτρέψει την αριστερή υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς.
Αυτό επέτρεψε στον Τράμπ να απευθυνθεί στη λευκή εργατική και μεσαία τάξη, η οποία βλέπει το βιοτικό της επίπεδο να πέφτει και είναι εξοργισμένη με τη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Αυτό το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον έδωσε τη δυνατότητα στον Τράμπ να κερδίσει υποστήριξη στο κυνικό κάλεσμα για εθνικιστική υπερηφάνεια, στη στοχοποίηση των μεταναστών, στον ωμό μισογυνισμό του και στο κάλεσμα του να «αδειάσει το σιφόνι» της Ουάσιγκτον.
Χρειάζεται Αριστερή εναλλακτική
Με δεδομένο ότι η αιτία του Τραμπισμού βρίσκεται στην κρίση του καπιταλισμού, κάθε αποτελεσματικό κίνημα ενάντια στη Δεξιά πρέπει να συνδέει την αντίσταση στο ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία με ένα τολμηρό πολιτικό πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια της κατοικίας, τη χρόνια υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, των δημόσιων υποδομών, των κοινωνικών υπηρεσιών – που θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από την φορολόγηση των πλουσίων.
Με δυο λόγια για να μπει ανάχωμα στον Τράμπ και την ακροδεξιά πρέπει να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα που να παρέχει μια ξεκάθαρη αριστερή εναλλακτική πρόταση.
Οι δυνατότητες για κάτι τέτοιο φαίνονται ήδη στην πλατιά υποστήριξη που έχει ο Μπέρνι Σάντερς, ειδικά στις πολιτείες που ψήφισαν μαζικά υπέρ του Τράμπ. Ο αυτοαποκαλούμενος «δημοκρατικός σοσιαλιστής» (δηλαδή ο Σάντερς, στμ) είναι σήμερα ο πιο δημοφιλής πολιτικός των ΗΠΑ και η πιο επιφανής φωνή αντίστασης στον Τράμπ. Ο Σάντερς κέρδισε αυτή τη δημοτικότητα επειδή κάλεσε σε «πολιτική επανάσταση ενάντια στην τάξη των δισεκατομμυριούχων», υποστήριξε αιτήματα όπως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, μαζικό πρόγραμμα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας βασισμένο στη φορολόγηση των πλουσίων κι επειδή επιτέθηκε όχι μόνο ενάντια στους Ρεπουμπλικάνους αλλά και ενάντια στο κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος που υποστηρίζεται από τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Δυστυχώς ο Μπέρνι Σάντερς δεν συνέδεσε το ριζοσπαστικό του πρόγραμμα με το χτίσιμο ενός νέου, μαζικού κόμματος της εργατικής τάξης, ένα κρίσιμο βήμα για να ενοποιηθεί η αυξανόμενη αντίσταση στον Τράμπ σε ένα συνεκτικό μαζικό κίνημα.
Μαζικές διαδηλώσεις και συμμαχίες για την αυτοάμυνα των κοινοτήτων
Οι διαδηλώσεις των ακροδεξιών στο Σάρλοτσβιλ έχουν εξοργίσει εκατομμύρια εργαζόμενους οι οποίοι ψάχνουν έναν αποτελεσματικό τρόπο για να παλέψουν. Όπως είναι φυσιολογικό, οι βίαιες επιθέσεις των νεοναζί ενισχύουν τη συμπάθεια ενός μέρους του κινήματος προς τις λογικές της άμεσης φυσικής ανταπάντησης στη νεοναζιστική βία. Χαρακτηριστικά το δημοφιλές σύνθημα «σε οποιοδήποτε μέρος, οποιαδήποτε στιγμή, ρίξε μια μπουνιά στα μούτρα του ναζί» ακούγεται στις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
Παρότι εκφράζει ένα ειλικρινές αίσθημα, δυστυχώς μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση των αντιρατσιστών και να αποτρέψει τη μαζική κοινωνική εμπλοκή και υποστήριξη που χρειαζόμαστε για να νικήσουμε. Η δύναμη για να νικήσουμε τον Τράμπ και την άκρα δεξιά βρίσκεται στην πραγματική δυνατότητα να κινητοποιήσουμε την πλειοψηφία της κοινωνίας εναντίον τους. Αν προοδευτικοί ηγέτες όπως ο Μπέρνι Σάντερς, μαζί με τα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα και σοσιαλιστικές – εργατικές οργανώσεις καλέσουν, με μαχητικό τρόπο, σε συντονισμένες, μαζικές και ειρηνικές διαδηλώσεις τότε εκατοντάδες χιλιάδες, ακόμη κι εκατομμύρια θα μπορούσαν να κατέβουν στους δρόμους κάνοντας μια αποφασιστική επίδειξη δύναμης ενάντια στη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό.
Την ίδια στιγμή, η πικρή εμπειρία έχει κάνει ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να περιμένουμε από την αστυνομία να προστατεύσει τα κινήματά μας, δηλαδή να προστατεύσει τις κοινότητες των μαύρων, των λατίνων και των μεταναστών που βρίσκονται στο στόχαστρο των ρατσιστικών προκλήσεων και της βίας. Πρέπει να αρχίσουμε να βασιζόμαστε στη δική μας συλλογική δύναμη και αυτό-οργάνωση για υπερασπίσουμε ο ένας τον άλλο. Όποτε είναι αναγκαίο το κίνημα πρέπει να οργανώνει δημοκρατικές ομάδες περιφρούρησης, βασισμένες στη συμμαχία των τοπικών κοινοτήτων και του εργατικού κινήματος, οι οποίες να αναλάβουν να περιφρουρούν τις διαδηλώσεις και να κινητοποιούνται για να βοηθούν τις κοινότητες όταν απειλούνται.
Από τις πρώτες ώρες της προεδρίας Τράμπ, η «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να χτιστεί η αντίσταση απέναντι στη ρατσιστική, σεξιστική και φιλοκαπιταλιστική ατζέντα του. Σε κάθε φάση, επιδιώξαμε να συνδέσουμε το κίνημα ενάντια στον Τράμπ και τους ακροδεξιούς υποστηρικτές του με μια στρατηγική και ένα πρόγραμμα που θα μπορέσει να ενώσει τους εργαζόμενους σε ένα πολυφυλετικό μαζικό κίνημα. Το κεντρικό μας μήνυμα είναι ότι για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τη Δεξιά, δεν μπορούμε να περιορίσουμε το λόγο μας σε ένα απλό «όχι».
Αντίθετα, θα πρέπει να συνδέσουμε τους σημερινούς αμυντικούς αγώνες με ένα πρόγραμμα και μια στρατηγική που θα αμφισβητεί την εξουσία των μεγάλων επιχειρήσεων πάνω στην κοινωνία ώστε να μπει τέλος στην οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια που αποτελεί το έδαφος πάνω στο οποίο ανθίζει ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία.
