Νέα προκήρυξη του "Ξ" για τις εργατικές κινητοποιήσεις και την αυριανή 24ωρη γενική απεργία που καλεί η ΓΣΕΕ
Η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι ολομέτωπη.
Έντεχνα επιχειρεί να χρησιμοποιήσει αυτή την περίοδο τις διαφορές ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα για να κτυπήσει τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ στις τράπεζες και στο λιμάνι του Πειραιά. Υποκριτικά λέει πως αυτό που γίνεται στον ΟΤΕ σήμερα, στις τράπεζες κλπ, δεν θα γίνει αύριο στη ΔΕΗ και στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ.
Ποιος εργαζόμενος δεν καταλαβαίνει πως η κυβέρνηση λέει ψέματα;
Η κατάργηση της μονιμότητας στον ΟΤΕ, είναι το πρώτο βήμα της κατάργησης της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα γενικά. Απ’ αυτό οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα, αλλά χάνουν, αφού ούτε γi’; αυτούς ούτε για τα παιδιά τους θα υπάρχει πια η πιθανότητα μιας σταθερής δουλειάς.
Η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στο ασφαλιστικό των τραπεζών δεν είναι παρά η αρχή μιας νέας επίθεσης ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων γενικά.
Απ’ την επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στο δημόσιο τομέα, δεν έχει κανείς μας να κερδίσει τίποτα, έχουμε να χάσουμε όλοι.
____________________
Ποιοι είναι ρετιρέ;
* Τα κέρδη των ελληνικών τραπεζών αυξήθηκαν στη διάρκεια του περασμένου χρόνου κατά 25 – 45%, ανάλογα με την τράπεζα, και σε απόλυτους αριθμούς κατά 1,5 δις ευρώ.
* Ένας φτωχός βουλευτάκος παίρνει μόνο γύρω στις 5000 ευρώ το μήνα. (Μπορεί όμως να έχει και τυχερά – δες συνέχεια)
* Η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, (σοσιαλίστρια!) δηλώνει ετήσιο εισόδημα (για το 2003) 272.801 ευρώ. Η βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, Μιλένα Αποστολάκη (επίσης… «σοσιαλίστρια») δήλωσε 1.861.845 ευρώ (ναι, 1 εκατομμύριο 862 χιλιάδες και 845!)
* Άλλες περιπτώσεις που οι εκπρόσωποι του λαού θυσιάζονται για να τον υπηρετήσουν:
– Ο Αβέρωφ Ι., βουλευτής της ΝΔ, έβγαλε από το χρηματιστήριο, την περίοδο 1998 – 2001, κέρδη ύψους 2.104 εκ. δραχμών (ακριβώς: 2 δις και 104 εκατομμύρια)!!!
– Ο Στέφανος Μάνος (από τη ΝΔ πήγε στο ΠΑΣΟΚ) κέρδισε σχεδόν 2 δις δρχ (1.918,7 εκ δραχμές )!!
– Αχιλλέας Καραμανλής, έβγαλε, 1 δις και 326,2 εκ. δρχ!
– Σηφουνάκης Ν., ΠΑΣΟΚ, 1 δις και 307,8 εκ. δρχ!
– Νεονάκης Μ., ΠΑΣΟΚ, (κολλητός του Σημίτη), 357 εκ δρχ (μόνο)!
* Όλοι αυτοί μπορεί να «σκοτώνονται» μεταξύ τους στη βουλή, όμως συμφωνούν σε ένα πράγμα: οι εργαζόμενοι στο δημόσιο που παίρνουν 1000 ευρώ το μήνα είναι ρετιρέ!
____________________
Καμία αυταπάτη
Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, ζει στην ανασφάλεια και την οικονομική ανέχεια. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους.
* Η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από 10%
* Το 45% των μισθωτών παίρνει λιγότερα από 500 ευρώ το μήνα (Iνστιτούτο Εργασίας ΓΣΣΕ).
* Το 73% των συνταξιούχων του ΙΚΑ παίρνει λιγότερα από 500 ευρώ (ΙΝΕ – ΓΣΕΕ)
* Το 54% των νέων δουλειών είναι μερικής απασχόλησης,
* Το 8-ωρο καταργείται μια και καλή δια νόμου, οι υπερωρίες δεν θα πληρώνονται,
* Το Ασφαλιστικό δεν «κλείνει» ποτέ -έχει μονίμως ελλείμματα που φορτώνουν σε εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Υποκριτές και ψεύτες
Τη στιγμή που γίνονται όλα αυτά, η κυβέρνηση μειώνει τη φορολογία στα επιχειρηματικά κέρδη (από 35% σε 25%)!! Και αυξάνει τις επιδοτήσεις και τα κίνητρα (δηλαδή δίνει λεφτά από τη φορολογία των εργαζομένων) στους βιομήχανους, για να μειωθεί υποτίθεται η ανεργία…
Η κυβέρνηση κάνει μαύρη προπαγάνδα. Μιλά για «ρετιρέ» τη στιγμή που ο μέσος μισθός για ένα εργαζόμενο στο δημόσιο, με 20 χρόνια υπηρεσία και πανεπιστημιακή μόρφωση είναι γύρω στα 1200 ευρώ. Μιλά για τραπεζικούς με «χρυσές» συντάξεις, τη στιγμή που η σύνταξη ενός εργαζόμενου (ταμία) μετά από 35 χρόνια υπηρεσία είναι 1102 ευρώ το μήνα, και αντιπροσωπεύει το 80% περίπου του μισθού του!
Το ινστιτούτο καταναλωτών, ΙΝΚΑ, υπολογίζει ότι μια 4 μελής οικογένεια, για να καλύπτει τις βασικές της ανάγκες χρειάζεται περίπου 3000 ευρώ το μήνα. Με άλλα λόγια μισθοί των 1200 ευρώ, από ένα ζευγάρι που δουλεύει στο δημόσιο μόλις και μετά βίας καλύπτουν τις ανάγκες.
Αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται διαρκώς και ασταμάτητα και οι εργαζόμενοι ακούν συνέχεια το ίδιο παραμύθι: «θα πάρουμε λίγα μέτρα, θα βάλουμε τα πράγματα σε τάξη, και μετά θα έχουμε ευημερία». Τα ίδια έλεγε το ΠΑΣΟΚ, τα ίδια η ΝΔ.
Κανένας δεν μπορεί να τους πιστεύει πια!
Αυτές οι πολιτικές δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ παρά μόνο αν ανατραπούν μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων.
24ωρη γενική απεργία
Οι εργαζόμενοι έχουν δείξει πως όποτε κατέβουν σε μεγάλους αγώνες οι κυβερνήσεις υποχωρούν.
Το πιο σημαντικό παράδειγμα που έχουμε πρόσφατα είναι οι μεγάλες απεργίες για το ασφαλιστικό που γίνανε το 2001 και που αναγκάσανε τον Σημίτη να τα μαζέψει άρον-άρον.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στη σημερινή φάση, που οι εργαζόμενοι στη Γαλλία και την Ολλανδία, αγανακτισμένοι με τη λιτότητα, καταψηφίσανε το ευρωσύνταγμα και στείλανε «αδιάβαστους» τους ευρωπαίους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.
Η 24ωρη γενική απεργία που κάλεσε η ΓΣΕΕ για την Παρασκευή 24 Ιούνη, είναι ένα πρώτο, απαραίτητο και πολύ σημαντικό βήμα.
Όμως δεν φτάνει από μόνο του.
Για να κάνει πίσω η κυβέρνηση από τις πολιτικές που θέλει να περάσει, πρέπει να ξέρει πως έχει απέναντί της ένα αποφασισμένο μαζικό κίνημα.
Συντονισμός και κλιμάκωση
Το κίνημα για να κατέβει σε δυναμικές κινητοποιήσεις θέλει να δει από τη μεριά των συνδικαλιστικών ηγεσιών ένα συνολικό σχέδιο που να υπόσχεται ότι πραγματικά μπορεί να φρενάρει την αντιλαϊκή επίθεση.
Αυτό σημαίνει πως μετά την 24ωρη πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις για κλιμάκωση.
Σε συγκεκριμένη, από τώρα ημερομηνία, θα πρέπει, για παράδειγμα, να οριστεί μια 48ωρη απεργία σαν η δεύτερη απάντηση στην κυβέρνηση.
Και, πάλι από τώρα, να ξεκαθαριστεί πως αν η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω τότε, άμεσα, θα προκηρυχθεί και δεύτερη 48ωρη γενική απεργία.
Προετοιμασία και οργάνωση
Το κάλεσμα απεργιών από μόνο του δεν φτάνει. Για να πετύχει μια γενική απεργία χρειάζεται να είναι καλά προετοιμασμένη και οργανωμένη. Χρειάζεται να περάσει μέσα από μια εντατική εκστρατεία μέσα σε όλους τους εργατικούς χώρους, με διεξοδική ενημέρωση και συζήτηση για το συνολικό αγωνιστικό πρόγραμμα και οργάνωση των λεπτομερειών. Σε συνδυασμό με μεγάλες πορείες και, όπου χρειάζεται με τολμηρές πρωτοβουλίες, όπως καταλήψεις και αποκλεισμούς, μπορούν να υποχρεώσουν τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε υποχώρηση.
Ποιες ηγεσίες;
Ποια συνδικαλιστική ηγεσία θα προβάλει ένα τέτοιο πρόγραμμα δράσης;
Η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι απογοητευμένη από τους συνδικαλιστές. Δεν είναι οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που ξεπουλήσανε, μόλις πρόσφατα τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ; Και ναι μεν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Πολυζωγόπουλος, δήλωσε εκ των υστέρων τη διαφωνία του όμως η ΠΑΣΚΕ στον ΟΤΕ δηλώνει πως ο Πολυζωγόπουλος ήταν διαρκώς ενήμερος!
Οι εργαζόμενοι έχουμε πικρή εμπειρία από τη στάση των συνδικαλιστών ηγετών. Οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι της ΓΣΕΕ (Κανελλόπουλος και Πρωτόπαπας) γίνανε βουλευτές και υπουργοί!
Τα σχόλια περιττεύουν.
Στον ίδιο δρόμο φαίνεται έχει μπει και ο νυν πρόεδρος, Πολυζωγόπουλος.
Ο ρόλος της βάσης
Επομένως, μόνο κάτω από πίεση μπορεί να περιμένουμε την υιοθέτηση μαχητικών δράσεων από τη μεριά των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Αυτό που προκύπτει, για κάθε ένα από μας σήμερα, στους χώρους που δουλεύουμε και κινούμαστε, είναι να θέσουμε το ζήτημα της αναγκαιότητας ενός μαχητικού προγράμματος δράσης, όπως το πιο πάνω, σαν τη μόνη απάντηση στην επιθετικότητα του κεφαλαίου. Σε επίπεδο πρωτοβάθμιων σωματείων χρειάζεται πίεση, ώστε να παρθούν αποφάσεις που να σπρώχνουν τις κεντρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες σε δράση.
Ταυτόχρονα πρέπει να θέτουμε εμφατικά το ζήτημα της δημοκρατίας μέσα στο κίνημα και του ελέγχου της ηγεσίας από τη βάση. «Εν λευκώ επιταγές» το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να δίνει σε κανένα – έχει αρκετές πικρές εμπειρίες.
Δημοκρατία στο κίνημα και έλεγχος από τα κάτω, σημαίνει:
* τακτικές γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων έτσι ώστε η βάση να έχει πλήρη συμμετοχή στις αποφάσεις για την πορεία του αγώνα.
* Εκλογή απεργιακών επιτροπών ή συντονιστικών επιτροπών, οι οποίες να είναι επιφορτισμένες με το συντονισμό του αγώνα και να είναι υπόλογες στους εργαζόμενους και ανακλητές ανά πάσα στιγμή.
* Οι συντονιστικές επιτροπές να συνδέονται μεταξύ τους σε επίπεδο ομοσπονδιών, πόλης ή περιφέρειας.
* Οι γενικές συνελεύσεις να έχουν τον τελικό λόγο σε κάθε συμφωνία των συνδικάτων με την κυβέρνηση.
Η συμμετοχή και ο έλεγχος από τη βάση είναι η μόνη εγγύηση ότι οι αγώνες μας μπορούν να στεφθούν με επιτυχία.
____________________
Ξεκίνημα – Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση
Οι πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου διεθνώς, από τις πιο πλούσιες χώρες μέχρι τις πιο φτωχές. Αυτές οι πολιτικές δεν έχουν τέρμα γιατί η δίψα του κεφαλαίου για κέρδη είναι ακόρεστη.
Για το Ξ, πέρα από την καθημερινή πάλη για τα καθημερινά προβλήματα, ο μόνος τρόπος για να αναχαιτιστεί η επιθετικότητα του κεφαλαίου και να λυθούν τα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας κλπ είναι να ανατραπεί η εξουσία του κεφαλαίου με στόχο το κτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Αυτό το όραμα, του σοσιαλισμού, οι παραδοσιακές ηγεσίες της αριστεράς το προδώσανε και το ξεφτίσανε. Παραμένει όμως πάντα επίκαιρο όσο ο καπιταλισμός αποδείχνει την απανθρωπιά που τον χαρακτηρίζει.
Κι όταν λέμε «σοσιαλισμό» βέβαια, ασφαλώς δεν εννοούμε τα σταλινικά καθεστώτα των πρώην ΕΣΣΔ και των «συμμάχων» της, ούτε και τους σοσια-ληστές τύπου Σημίτη και Γιωργάκη.
Αυτή την πάλη το Ξ την δίνει μέσα από τις γραμμές της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή / CWI που παλεύει για το κτίσιμο νέων μαζικών κομμάτων της αριστεράς και για το σοσιαλισμό σε 41 χώρες, σε διεθνές επίπεδο.
Ελάτε σ’ επαφή:
Αθήνα τηλ: 2102283018
Θ/νίκη: 2310 540432
