Από τις 19 του Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη απεργία των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η απεργία ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία 25 χρόνια! (η τελευταία είχε πραγματοποιηθεί το 1980 και είχε διαρκέσει 11 ημέρες). Παρά τους εκβιασμούς, την επιβολή τεράστιων προστίμων και τις απειλές για φυλακίσεις όσων συμμετείχαν στην απεργία, οι απεργοί έφτασαν τις 34.000.
Το βασικό ζήτημα που οδήγησε τους εργαζόμενους στην απεργία, είναι οι προσπάθειες της ΜΤΑ (εταιρία μέσων μαζικής μεταφοράς) να μεταρρυθμίσει το συνταξιοδοτικό σύστημα, αυξάνοντας τα όρια συνταξιοδότησης από τα 55 χρόνια που είναι σήμερα στα 62. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οι απεργοί έδειξαν τη δυναμική αντίθεσή τους στην πολιτική λιτότητας των αφεντικών τους, που αποτελεί μια σαφή επίθεση στους μισθούς, τις συντάξεις και τις συνθήκες εργασίας τους, κεκτημένα των εργαζομένων εδώ και 70 χρόνια.
Την αλληλεγγύη τους στους απεργούς έδείξαν και άλλα στρώματα των εργαζομένων στη Νέα Υόρκη, που βλέπουν τα δικαιώματά τους να χτυπιούνται καθημερινά και το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει όλο και πιο πολύ.
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Μάικλ Μπλούμπεργκ, αποκάλεσε τους απεργούς εγωιστές και “γκάγκστερ”, τη στιγμή που ο ίδιος είχε ξοδέψει 75 εκατ. δολάρια για την προεκλογική του εκστρατεία. Ακόμη, αποκάλεσε την απεργία παράνομη και προειδοποίησε ότι η απεργία στοιχίζει στην πόλη 400 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα.
Ταυτόχρονα, το Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας της Νέας Υόρκης αποφάσισε την επιβολή χρηματικού προστίμου ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων την ημέρα στο σωματείο των απεργών εργαζομένων, επικαλούμενο την ισχύουσα νομοθεσία της Νέας Υόρκης που απαγορεύει την πραγματοποίηση απεργίας στο δημόσιο τομέα.
Η δημαρχία απειλησε επίσης τους απεργούς με παρακράτηση τριών ημερομισθίων, για κάθε ημέρα απεργίας που πραγματοποιούν!
Τι πρότεινε η CWI
Το τμήμα της CWI στη Νέα Υόρκη (Socialist Alternative) παρέμβηκε δυναμικά στην απεργία συμμετέχοντας στις απεργιακές φρουρές και κάνοντας τις δικές του προτάσεις για το πώς πρέπει να προχωρήσει ο αγώνας.
Πρότεινε ανάμεσα σ’ άλλα:
– Η απεργία πρέπει να νικήσει και γι’ αυτό χρειάζεται την στήριξη των υπόλοιπων εργαζομένων. Αν η απεργία νικηθεί, θα είναι η αρχή για γενικευμένη επίθεση ενάντια σε κάθε κλάδο εργαζομένων.
– Κατ’ αρχήν είναι απαραίτητο να υπάρξει συμμετοχή στην απεργία όλων των εργαζομένων σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς – λεωφορεία, μετρό, τρένα, φορτηγά και ταξί. Κεντρικό αίτημα πρέπει να είναι η αναβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς παράλληλα με τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων των εργαζομένων σ’ αυτά.
– Είναι απαραίτητη η οργάνωση συγκεντρώσεων αλληλεγγύης στους απεργούς, σε κεντρικά σημεία και γειτονιές της πόλης. Πρέπει να συνοδεύεται από μαζικά μοιράσματα φυλλαδίων ενημέρωσης απ’ άκρη σ’ άκρη.
– Οι εργαζόμενοι πλατιά πρέπει να απαιτήσουν ώστε για την αναβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς να πληρώσουν οι τραπεζίτες, οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι, με ταυτόχρονη μείωση του κόστους των εισιτηρίων, στην κατεύθυνση διεκδίκησης δωρεάν μεταφοράς για τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μετανάστες.
– Τα μέσα μαζικής μεταφοράς να περάσουν στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Να αντικατασταθεί η ΜΤΑ από μια δημοκρατική επιτροπή που να εκλέγεται και να ελέγχεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
– Η εκστρατεία αυτή πρέπει να συνδεθεί με ένα γενικότερο πρόγραμμα δράσης που θα θέτει το καθήκον υπεράσπισης των αναγκών των εργαζομένων σε όλους τους τομείς (υγεία, εκπαίδευση, μεταφορά, στέγαση) πάνω από τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και του πολέμου.
Για μια ακόμη φορά όμως η μεγαλύτερη απειλή για τον αγώνα των απεργών υπήρξε η ηγεσία του παναμερικανικού συνδικάτου (TWU), ο πρόεδρος του οποίου αποκάλεσε την απεργία στη Ν. Υόρκη, παράνομη, και κάλεσε τους εργαζόμενους να συμβιβαστούν με τις προτάσεις της ΜΤΑ και να σταματήσουν την απεργία.
Τελικά οι εργαζόμενοι πέτυχαν την απόσυρση των προτάσεων για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από τα 55 στα 62 έτη, να μην ισχύσει η εισφορά των νεοπροσλαμβανόμενων για τη σύνταξή τους και να μη συνδεθούν οι μισθοί με την παραγωγικότητα. Πέτυχαν ακόμα αύξηση 10.9% σε 3 χρόνια στο μισθό τους και επιστροφή 150 εκ. δολ. αναδρομικά για 22.000 εργαζόμενους. Υποχώρησαν στην επιβολή κράτησης 1.5% από το μισθό για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
Μαρία Καπαράκη
