Το σκάνδαλο μεγατόνων των υποκλοπών του
λογισμικού της εταιρείας VODAFONE προκαλεί
ήδη αλλεπάλληλα ωστικά κύματα στο πολιτικό
σκηνικό αφού πρόκειται για ένα από τα
μεγαλύτερα σκάνδαλα υποκλοπών στην Ελλάδα
και διεθνώς.
Ο μεγάλος αδελφός είναι πια εδώ. Οι
παρακολουθήσεις των επικοινωνιών έχουν
θεσμοθετηθεί και νομοθετικά στις ΗΠΑ (νόμος
PATRIOT ACT κ.α.) και στην Ε.Ε. (π.χ.
ψήφισμα 29/5/00 και 14/12/05 κ.α.). Το
φακέλωμα των πολιτών, οι κάμερες, τα διεθνή
εντάλματα σύλληψης, οι αντιτρο-μοκρατικοί
νόμοι και γενικά η περιστολή των στοιχειωδών
ατομικών ελευθεριών έχει ξεπεράσει κάθε
όριο.
Οι επιθέσεις στους δίδυμους πύργους στις
11/9/01 αποτέλεσαν το άλλοθι για ένα α-κόμα
μεγαλύτερο ποδοπάτημα των δημο-κρατικών και
ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα οποία τόσο
κόπτονται οι απολογητές του καπιταλισμού και
του ιμπεριαλισμού.
Το διεθνές πολιτικό και οικονομικό
κατεστημένο αισθάνεται ανασφαλές. Φοβάται
και θέλει να ελέγχει τους πάντες. Ακόμα και
τα πολύ δικά του παιδιά όπως είναι ο Κ.
Καραμανλής ή η Ν. Μπακογιάννη. Η διεθνής
αταξία πραγμάτων και η ένταση των ταξικών
αγώνων διεθνώς προκαλούν πονοκεφάλους και
απαιτούν την προετοιμασία των πιο
αντιδραστικών επιτελείων του κεφαλαίου.
Για κάθε πρωτοπόρο αγωνιστή του κινήματος
το ζήτημα δεν πρέπει να είναι μόνο η
απάντηση στο θρίλερ της VODAFONE αλλά κυρίως
στο ερώτημα ποιος θα μας φυλάξει από τους
φύλακες. Και σε αυτό πρέπει να είμαστε
σαφείς: μόνο η οργανωμένη και συλλογική
δράση του εργατικού κινήματος και της
νεολαίας και κανένας άλλος.
Αποτελούν αυταπάτη που αγγίζουν τα όρια
της ανοησίας οι θέσεις τμημάτων της
αριστεράς για αυστηρότερο κοινοβουλευτικό
έλεγχο, για καλύτερη λειτουργία των διαφόρων
ΑΔΑΕ (αρχή διαφύλαξης απορρήτου
επικοινωνιών), ο εκδημοκρατισμός της ΕΥΠ
κτλ.
Αυτά όλα στα χαρτιά υπάρχουν. Στην πράξη
όμως αποδεικνύονται κουρελόχαρτα. Στην
περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων είχαμε το
ΖΕΠΕΛΙΝ για 2 μήνες πάνω από τα κεφάλια μας
και την παρέλαση αμερικάνικων και βρετανικών
μυστικών υπηρεσιών. Το καλοκαίρι του 2005
είχαμε τις απαγωγές των πακιστανών
μεταναστών από βρετανούς πράκτορες στην
Αθήνα και στα Γιάννινα. Το παγκόσμιο δίκτυο
κατασκοπίας ΕΣΕΛΟΝ που συγκροτήθηκε το 1948
με μυστική συμφωνία ΗΠΑ-Βρετανίας, απολύτως
νόμιμα μπορεί να παρακολουθεί και να
καταγράφει τα πάντα σε όλα τα μήκη και τα
πλάτη του πλανήτη.
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ,
όντας δέσμιες των συμφερόντων των
πολυεθνικών και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών
δυνάμεων, είναι πολιτικά υπεύθυνες για την
κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και βέβαια
δεν μπορούν να φτάσουν κανένα μαχαίρι σε
κανένα κόκκαλο όπως διαλαλούν τα στελέχη
τους.
Καραμανλής, Βουλγαράκης και ο εισαγγελέας
Λινός από τις 10 Μαρτίου του 2005 ήξεραν και
δεν έκαναν τίποτε ουσιαστικό. Και δεν είναι
η πρώτη φορά για τη ΝΔ. Το 1993 αποκαλύφτηκε
το σκάνδαλο με τον υπάλληλο του ΟΤΕ Χ.
Μαυρίκη που κατήγγειλε ότι διενεργούσε
υποκλοπές για λογαριασμό του στρατηγού Ν.
Γρυλλάκη που ήταν της απόλυτης εμπιστοσύνης
του τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη. Το δε ΠΑΣΟΚ
από το 1987 είχε αναγάγει τις υποκλοπές σε
εθνική υπόθεση με τις αποκαλύψεις αρχικά για
παρακολουθήσεις τηλεφώνων του ΚΚΕ και της
τότε ΕΑΡ και ξανά το 1989 γενικότερα, που
αφορούσαν το μέλος της διοίκησης του ΟΤΕ
Θ.Τόμπρα και τον τότε διοικητή της ΕΥΠ
Κ.Τσίμα.
Στα χαρτιά οι εταιρείες κινητής
τηλεφωνίας υποχρεώνονται να διασφαλίζουν το
απόρρητο των συνομιλιών και στην πράξη ούτε
το απόρρητο του Καραμανλή δεν διασφαλίζουν.
Οι τηλεπικοινωνίες πρέπει να είναι στα
χέρια των εργαζομένων και της κοινωνίας μέσα
από τους θεσμούς και τους ελεγκτικούς
μηχανισμούς των εκλεγμένων εκπροσώπων τους.
Πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό και όχι έρμαιο
των διαφόρων μεγιστάνων.
Η τεχνολογία σήμερα δίνει τεράστιες
δυνατότητες όχι μόνο για παρακολουθήσεις
αλλά και για προστασία των τηλεπικοινωνιών
από υποκλοπές. Το θέμα είναι ποιος την
διαχειρίζεται, για ποιο σκοπό και κυρίως
ποιος την ελέγχει.
Μόνο οι αγώνες του κινήματος, η συλλογική
οργάνωση και η αλληλεγγύη μπορούν να
προστατέψουν το δικαίωμα του καθενός από μας
να σκέφτεται, να μιλάει και να δρα ελεύθερα.
Και μόνο η πρόταση για ανατροπή της
εξουσίας του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού
και για μια σοσιαλιστική κοινωνία μπορεί να
δώσει υπόσταση στο όραμα για μια κοινωνία
χωρίς Μεγάλους και μικρούς Αδελφούς.
Τάκης
Γιαννόπουλος
