Του Νίκου Κοκκάλη
Μπορεί ο κεντροδεξιός Alexander Vucic (Αλεξαντερ Βούκιτς) να κέρδισε από τον πρώτο γύρο τις προεδρικές εκλογές της 2 Απρίλη στη Σερβία, παίρνοντας το 55,7% των ψήφων και έχοντας εξασφαλίσει ένα προβάδισμα άνω των 40 μονάδων από τον αντίπαλο του, τον κεντροαριστερό Sasa Jankovic (Σάσα Γιάνκοβιτς) όμως το ενδιαφέρον και η προσοχή του κόσμου, σχεδόν μονοπωλήθηκε από τον υποψήφιο που κέρδισε την τρίτη θέση.
Ο Ljubisa Preletacevic Beli (Λιουμπίσα Πρελετάτσεβιτς Μπέλι) ένας φαινομενικά παράξενος τύπος, που σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου κυκλοφορούσε ντυμένος στα άσπρα, καβάλα σε ένα άσπρο άλογο, και του οποίου το βασικό προεκλογικό σύνθημα ήταν το «Οι φτωχοί αντεπιτίθενται», μετέτρεψε τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις σε ένα είδος stand up comedy show.
Ο Beli κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου το 8,5% των ψήφων, διακωμωδώντας τους αντιπάλους του.
O Beli (που στα Σέρβικα σημαίνει Λευκός) είναι στην πραγματικότητα ο φοιτητής Luka Maksimovic (Λούκα Μαξίμοβιτς). Ήταν ένας υποψήφιος «καρικατούρα» του σερβικού πολιτικού συστήματος, ενός συστήματος που κυριαρχείται από διεφθαρμένους πολιτικούς, βουτηγμένους στα σκάνδαλα, οι οποίοι περνούν οβιδιακές μεταμορφώσεις αλλάζοντας τα κόμματα σαν τα πουκάμισα, ενώ πολλές φορές συμπεριφέρονται σαν τραμπούκοι του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν είναι να απορεί κανείς που έχουν καταφέρει να προκαλέσουν την απέχθεια μεγάλων τμημάτων της σερβικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας.
Σε αντίθεση με τους πολιτικούς των μεγάλων κομμάτων, που φαίνονται να είναι άρρηκτα προσδεδεμένοι στο ξένο κεφάλαιο, έχουν υποστηρίξει ακραία αντεργατικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές και έχουν πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά σκάνδαλα, ο Beli αποτελούσε την εξαίρεση.
Αν και υποστήριζε (προφανώς προβοκάροντας τους αντιπάλους του) ότι πήρε μέρος στις εκλογές για «τα λεφτά και τη δόξα», στην πραγματικότητα κάποιες από τις θέσεις που υποστήριξε, κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον και την προσοχή του κόσμου. Έχει για παράδειγμα δηλώσει ότι θα προβεί σε δημοψήφισμα για την είσοδο της Σερβίας στην ΕΕ και ότι θα διώξει το ΔΝΤ από τη χώρα, δίνοντας τα λεφτά που θα μείνουν στην άκρη στους φτωχούς.
Επίσης, έχει καταφέρει να προκαλέσει την οργή των ακροδεξιών και των εθνικιστών, λέγοντας ότι θέλει αδελφικές σχέσεις συνύπαρξης με τους λαούς των γειτονικών χωρών. Πρόκειται για μια θέση η οποία φαντάζει «παράταιρη» στο πολωμένο εθνικιστικό κλίμα των Βαλκανίων.
Το «φαινόμενο» Beli δεν εμφανίστηκε με αφορμή τις τελευταίες γενικές εκλογές στη σέρβικη πολιτική σκηνή. Το κόμμα του, που έχει το όνομα «Sarmu Probo Nisi» (στα ελληνικά «Ακόμη δε Δοκίμασες το Ντολμαδάκι») κέρδισε στις περσινές δημοτικές εκλογές το 20% των δημοτικών συμβούλων στο Βελιγράδι.
Για τη συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές, κατάφερε μέσα σε 3 μόνο μέρες να μαζέψει περίπου 12.000 υπογραφές (απαιτούνται 10.000 υπογραφές για να κατέβει κανείς ως υποψήφιος) ενώ κατάφερε να κινητοποιήσει ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας.
Η υποψηφιότητα του Beli συσπείρωσε γύρω της ένα στρώμα που προέρχεται από τη σέρβικη Αριστερά, όπως και άλλα, απογοητευμένα στρώματα, που βλέπουν τους πολιτικούς και τις πολυεθνικές να πλουτίζουν, και την Αριστερά να αδυνατεί να παρέμβει.
Μπορεί άνθρωποι σαν τον Beli να είναι, από πολιτική σκοπιά, προβληματικές επιλογές, ωστόσο, αποτελούν ένδειξη για την ανάγκη της κοινωνίας να στραφεί σε μια εναλλακτική πρόταση πέρα από το σάπιο σύστημα των πολυεθνικών και των σκανδάλων αλλά και της ανεπάρκειας της σημερινής Αριστεράς.
