Της Σύνταξης του «Ξ»
Το «καλή χρονιά» για τους Έλληνες εργαζόμενους, στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Για τους Έλληνες βολεμένους βουλευτές όμως, μάλλον ισχύει καθώς συνεχίζουν να απολαμβάνουν σκανδαλωδώς ψηλούς μισθούς (πέρα από τα προνόμια της θέσης τους και για να μην αναφερθούμε και στα διαφόρων ειδών δωράκια που πολλοί απ’ αυτούς έχουν συνηθίσει να αποδέχονται)…
Το 2017 μας «καλωσορίζει» με μια σειρά από νέους φόρους! Σαν να μην έφταναν οι αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης του Φθινοπώρου, η κυβέρνηση της «Αριστεράς» φαίνεται αποφασισμένη να μας βγάλει από την κρίση και να μας πάει στον όμορφο κόσμο της ανάπτυξης… επιβάλλοντας νέους φόρους που κτυπούν κατευθείαν τα λαϊκά στρώματα.
Στη λίστα, από 1η Γενάρη 2017, έχουμε:
- τσιγάρα
- καύσιμα
- σταθερή τηλεφωνία –ίντερνετ
- κατάργηση της μειωμένης φορολογίας (ΦΠΑ) στα νησιά που βρίσκονται στη μεθοριακή γραμμή (εκτός από μερικά που έχουν μαζικές εισροές προσφύγων και που εξαιρούνται για φέτος)
- αλλά όχι μόνο… ακόμα και στον καφέ θα έχουμε νέους φόρους!
Καλή χρονιά λοιπόν, με…
Καύσιμα: Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης (ΕΦΚ) στη βενζίνη αυξάνεται κατά 3 λεπτά το λίτρο, από τα 0,67 στα 0,7 €, ενώ στο πετρέλαιο κίνησης θα αυξηθεί κατά 8 λεπτά το λίτρο, από τα 0,33 στα 0,41 ευρώ το λίτρο. Ο ΕΦΚ στο υγραέριο κίνησης θα αυξηθεί κατά 10 λεπτά το λίτρο, από τα 0,33 στα 0,43 ευρώ το λίτρο.
Καπνός: Ο πάγιος φόρος κατανάλωσης που επιβαρύνει τον λεπτοκομμένο καπνό θα αυξηθεί από τα 156,70 ευρώ στα 170 ευρώ ανά κιλό. Ακόμα και στα ηλεκτρονικά τσιγάρα επιβάλλεται ΕΦΚ στα υγρά που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρονικά τσιγάρα. Το ύψος του φόρου θα είναι 10 λεπτά ανά ml υγρού, δηλαδή στα 10 ml θα προστίθεται 1 ευρώ φόρος.
Καφές: Στην εισαγωγή και στην εγχώρια παραγωγή καφέ, επιβάλλεται ΕΦΚ από 2 έως 3 ευρώ ανά κιλό στον καβουρδισμένο καφέ και 4 ευρώ ανά κιλό στον στιγμιαίο καφέ (όπως και στα παρασκευάσματα από εκχυλίσματα, αποστάγματα ή συμπυκνώματα του καφέ).
Τηλέφωνα – ίντερνετ: Νέο φορολογικό τέλος +5% επιβάλλεται σε κάθε μηνιαίο ή διμηνιαίο λογαριασμό τηλεπικοινωνιακών τελών σταθερής τηλεφωνίας και ίντερνετ.
Νησιά: Τέλος καταργούνται οι μειωμένοι κατά 30% συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά: Σκόπελος, Αμοργός, Ίος, Κύθνος, Σέριφος, Σίκινος, Ανάφη, Κίμωλος, Φολέγανδρος, Ηρακλειά, Δονούσα, Θηρασία, Κουφονήσια και Δήλος.
Βουλευτικές «αποζημιώσεις»… ενός άλλου πλανήτη
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε ο ιρλανδικός ιστότοπος thejournal.ie ο ετήσιος μισθός ενός Έλληνα βουλευτή είναι στις 61.620 ευρώ κατά μέσο όρο.
Έτσι, ο Έλληνας βουλευτής κερδίζει περίπου 3,4 φορές (3,36 για την ακρίβεια) περισσότερα από το μέσο κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα του Έλληνα πολίτη που ανέρχεται σε 18.331 €.
Αυτό είναι από μόνο του τραγικό, όμως γίνεται εξοργιστικό και σκανδαλώδες όταν γίνουν συγκρίσεις με την βουλευτική «αποζημίωση» που ισχύει σε άλλες χώρες της ΕΕ στις οποίες δεν υπάρχει ούτε η κρίση στην έκταση που υπάρχει στην Ελλάδα, ούτε και μαζική φτώχεια και εξαθλίωση.
Ούτε καν στη Γερμανία δεν είναι τόσο μεγάλη η ανισότητα ανάμεσα στο μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα και τον ετήσιο μισθό ενός βουλευτή. Ο βουλευτικός μισθός είναι 108.984 ευρώ ενώ το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα είναι 41.444 ευρώ. Με άλλα λόγια 2,63 φορές – πολύ χαμηλότερο από τις 3,36 φορές που ισχύει στην Ελλάδα.
Ούτε και στη Βρετανία που έχει ζήσει δεκαετίες Θατσερικών πολιτικών και ωμού νεοφιλελευθερισμού δεν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά. Εκεί ο ετήσιος μισθός ενός βουλευτή είναι 88.725 € όταν το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα βρίσκεται στα 39.143 ευρώ – είναι με άλλα λόγια 2,3 φορές.
Η σύγκριση είναι ακόμα χειρότερη με την Ιρλανδία. Εκεί ένας βουλευτής πληρώνεται με 87.258 € το χρόνο όταν το ετήσιο εισόδημα του μέσου Ιρλανδού είναι 47.434 ευρώ. Είναι δηλαδή λιγότερο από διπλάσιος, κατ’ ακρίβεια 1,83 φορές.
Αν πάμε λίγο πιο βόρεια, στις Σκανδιναβικές χώρες η μόνη λέξη που ταιριάζει στους Έλληνες βουλευτές είναι «ντροπή».
Στη Δανία ο βουλευτικός μισθός φτάνει στις 94.022 ευρώ τον χρόνο και το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα είναι στις 52.819 ευρώ. Είναι δηλαδή, 1,78 φορές.
Ενώ στη Σουηδία, ο μισθός του βουλευτή είναι 78.887 ευρώ και το ετήσιο εισόδημα κατά κεφαλήν είναι 52.251 ευρώ. Είναι δηλαδή 1,5 φορές.
Αυτά τα «θλιβερά» και εξοργιστικά συμβαίνουν με μια κυβέρνηση που ονομάζει τον εαυτό της «αριστερό»… Επιτρέπει στους βολεμένους καρεκλοκένταυρους της Βουλής, που στην πλειοψηφία είναι δικοί της, να ζούνε μέσα στον πλούτο και την ίδια στιγμή εξοντώνει με νέες φορομπηχτικές πολιτικές τα λαϊκά στρώματα.
Πραγματικοί μισθοί (και όχι μέσοι όροι) και ακραία φτώχεια
Η πραγματικότητα όμως είναι ακόμα χειρότερη απ’ ότι προκύπτει από τα πιο πάνω. Γιατί η σύγκριση του βουλευτικού μισθού με το «μέσον κατά κεφαλήν εισόδημα» είναι εντελώς παραπλανητική.
Δεν χρειάζεται «μάστερ οικονομικών» για να το καταλάβει κανείς – όλοι ξέρουν ότι 18.331 € το χρόνο δεν παίρνει παρά μια πολύ μικρή μειοψηφία.
Αυτό το ποσό προκύπτει σαν αποτέλεσμα του μέσου όρου όλων των αμοιβών και εισοδημάτων που παράγονται στη χώρα, διαιρεμένου για του πληθυσμού. Όπως είναι γνωστό, όταν προσθέσεις τις 10.000 ευρώ ενός golden boy και τα 500 ενός μεροκαματιάρη και τα διαιρέσεις δια δύο, βγαίνει ένας μέσος όρος 5.250 €. Κάπως έτσι προκύπτει και το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των 18.331 €.
Οι πραγματικοί αριθμοί είναι άλλοι. Έχει πια γίνει ευρέως γνωστό (ακόμα και η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου το παραδέχτηκε πρόσφατα σε συνάντηση στην ΕΕ) ότι 1.000.000 εργαζόμενοι παίρνουν λιγότερα από 500 € το μήνα. Και, μάλιστα οι 125.000 περίπου παίρνουν μόλις 100 € (δείτε: xekinima.org: «Και τώρα η γενιά των 100 ευρώ»).
Και σε ότι αφορά στις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στην Ελλάδα πάνω από το 50% (μέσος όρος για το 2016) είναι επισφαλούς και μερικής απασχόλησης – δηλαδή των 500 € και κάτω! (δείτε: xekinima.org: «Και τώρα η γενιά των 100 ευρώ»)
Για να μην αναφερθούμε βέβαια στους άνεργους που για τους πρώτους 12 μήνες παίρνουν το επίδομα πείνας των 360 € το μήνα (μιλάμε για τη συντριπτική πλειοψηφία) και μετά τίποτα! Εκτός αν είναι μεγάλης ηλικίας μακροχρόνια άνεργοι οπότε παίρνουν για ακόμα 12 μήνες… 200 € μηνιαίο επίδομα.
Στη χώρα μας δεν υπάρχουν απλά φτωχοί, υπάρχουν πεινασμένοι κι αυτό είναι ένα μαζικό φαινόμενο που οι περισσότεροι μέσοι όροι δεν το αποκαλύπτουν.
Αναφέρουμε ενδεικτικά την έρευνα της «διαΝΕΟσις» σύμφωνα με την οποία το ποσοστό της ακραίας φτώχειας που το 2009 δεν ξεπερνούσε το 2,2% στην Ελλάδα το 2015 κυμαινόταν στο 15%. Κάποιες πιο πρόσφατες μελέτες μάλιστα ανεβάζουν αυτό το ποσοστό στο 22%!
Πώς ορίζεται τώρα το όριο της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα; Έχει σημασία να δούμε πρακτικά τι σημαίνει να είσαι φτωχός, πέρα από τους στατιστικούς μέσους όρους. Ορίζεται
- στα 182 € τον μήνα για μονομελές νοικοκυριό σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι, και
- φτάνει τα 905 ευρώ τον μήνα για τετραμελή οικογένεια (ζευγάρι με δύο παιδιά) που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο.
Όταν λοιπόν σχεδόν ένας στους πέντε κατοίκους της χώρας ζει κυριολεκτικά σε συνθήκες πείνας, τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου, αυτοί δηλαδή που πήραν τις αποφάσεις για να εφαρμοστούν οι πολιτικές που εξοντώνουν τον ελληνικό λαό, παίρνουν μέσο όρο πάνω 5.000 € το μήνα, 61.620 € το χρόνο! Άξιος ο μισθός τους! Αν τύχει όμως καμιά φορά να βρεθούν στα χέρια αυτών των εξαθλιωμένων, ας μην έχουν παράπονο… κι ας μη μας μιλούν για… δικαιώματα και δημοκρατία…
Σ’ ότι αφορά την Αριστερά, αν θέλει να είναι Αριστερά στην πραγματικότητα κι όχι στα λόγια, η θέση της πρέπει να είναι μία: οι αντιπρόσωποι του λαού, αμείβονται όσο αμείβεται ο λαός. Διαφορετικά δεν είναι αντιπρόσωποι του λαού, αλλά της τσέπης τους και της καριέρας τους. Τελεία και παύλα.
