Η Επιτροπή για μια διεθνή των εργαζομένων (CWI ) υπάρχει για να παρεμβαίνει στους αγώνες και για να συμβάλει στο χτίσιμο μιας ταξικής, σοσιαλιστικής συνείδησης μέσα στα εργατικά στρώματα και τα στρώματα της νεολαίας. Εδώ υπάρχει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της CWI το οποίο την διαφοροποιεί από την μεγάλη πλειοψηφία των υπολοίπων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα τμήματα της CWI παρεμβαίνουν σε αγώνες όχι μόνο για να δηλώσουν συμπαράσταση, αλλά κάνοντας προτάσεις για το πως μπορούν τα κινήματα αυτά να είναι νικηφόρα. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που η παρέμβαση είναι από τα μέσα, δηλαδή σύντροφοι της CWI είναι εκλεγμένοι συνδικαλιστές.
Οι σύντροφοι στη Βρετανία παίξανε καταλυτικό ρόλο για να μπορέσει η απεργία της αυτοκινητοβιομηχανίας FORD να νικήσει! (Με 24 συντρόφους μέλη σε ΔΣ Ομοσπονδιών, ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα, η παρουσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος στη Βρετανία δεν είναι καθόλου αμελητέα).
Με τον ίδιο τρόπο, αν δεν υπήρχε η παρέμβαση των δικών μας συντρόφων στο εργοστάσιο της Bayer στο Βέλγιο, η μάχη δεν θα δινόταν καν.
Στη Βόρειο Ιρλανδία το Σοσιαλιστικό Κόμμα, της CWI, πήρε την πρωτοβουλία για να ξεκινήσει η εκστρατεία άρνησης πληρωμής (καθιέρωση για πρώτη φορά λογαριασμών) για την παροχή νερού!
Στη Σουηδία η CWI πήρε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, την πρωτοβουλία για την διενέργεια κοινής διαδήλωσης Σομαλών και Αιθιόπων μεταναστών και προσφύγων, τη στιγμή που η Αιθιοπία έχει εισβάλει στην Σομαλία, στέλνοντας έτσι το μήνυμα ότι η ταξική ενότητα είναι δυνατή ακόμα και ανάμεσα στους λαούς εμπόλεμων χωρών.
Σε όλους τους Έλληνες συντρόφους είναι βέβαια γνωστό ότι χωρίς την δράση του κυπριακού τμήματος της CWI οι Κούρδοι πρόσφυγες στην Κύπρο δεν θα μπορούσαν ποτέ να μιλήσουν για νίκη.
Ενώ, στη Νότια Ιρλανδία, χωρίς την παρουσία της CWI οι Τούρκοι εργάτες στην κατασκευαστική εταιρία GAMA, όχι μόνο δεν θα δίνανε ποτέ την μεγάλη μάχη για τα δικαιώματά τους η οποία στέφθηκε με εκπληκτική νίκη, αλλά δεν θα μαθαίνανε ποτέ ποια ήταν αυτά τα δικαιώματα, καν.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και ασφαλώς δεν υπάρχει χώρος για να αναφερθούν όλα
Το γενικό χαρακτηριστικό όμως είναι η πολύ πιο μεγάλη εμπλοκή πολλών περισσότερων τμημάτων της CWI στα μαζικά κινήματα σε σχέση με το παρελθόν.
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Και βέβαια τα λαϊκά στρώματα ξέρουν να αναγνωρίζουν και να στηρίζουν αυτούς που παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Η CWI δεν έχει ακόμα στις γραμμές της μαζικά κόμματα. Όμως σε μια σειρά χώρες αρχίζει να αποκτά μαζική απήχηση.
Στην Αυστραλία το Σοσιαλιστικό Κόμμα κατέβηκε στις τοπικές εκλογές της περιφέρειας της Βικτώριας και παίρνοντας 6% των ψήφων εξέλεξε τον πρώτο του δημοτικό σύμβουλο.
Στην Αγγλία και Ουαλία το εκεί Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει 6 δημοτικούς συμβούλους σε σχέση με 4 στο προηγούμενο συνέδριο της CWI.
Στην Σρι Λάνκα εκλέξαμε στις περσινές εκλογές τον πρώτο δημοτικό σύμβουλο στην πρωτεύουσα Κολόμπο.
Στην Σουηδία από 5 δημοτικούς συμβούλους το 2002 αυτή τη στιγμή υπάρχουν 8.
Στη Γερμανία το 2002 δεν υπήρχε ούτε ένας δημοτικός σύμβουλος σήμερα υπάρχουν 9.
Στο Πακιστάν δεν υπήρχε κανένας σήμερα υπάρχουν 7.
Στη Νότια Ιρλανδία υπήρχαν 2 δημοτικοί σύμβουλοι και σήμερα υπάρχουν 4, ενώ στις γενικές εκλογές που θα γίνουν το Μάη δίνουμε τη μεγάλη και δύσκολη μάχη για να διατηρήσουμε τη μία βουλευτική έδρα που έχουμε στο Δουβλίνο και να τις αυξήσουμε σε δύο.
Συνολικά το 2002 τα τμήματα της CWI είχαν 11 εκλεγμένους συμβούλους στην τοπική αυτοδιοίκηση σε 3 χώρες, ενώ σήμερα υπάρχουν 36 εκλεγμένοι σύμβουλοι σε 7 χώρες.
ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ
Αν η δουλειά για το χτίσιμο μαζικών επαναστατικών κομμάτων στις ανεπτυγμένες χώρες θεωρείται δύσκολη, πώς να περιγράψει κανείς την δουλειά στις φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου οι οποίες μαστίζονται από πολέμους, εθνικά προβλήματα, διαφθορά, ωμή καταστολή και δικτατορίες.
Η Νιγηρία η οποία είναι μία από τις πρώτες 2 – 3 χώρες στη λίστα της διαφθοράς παγκόσμια με ένα τεράστιο πληθυσμό 140 εκατομμυρίων και με απίστευτους πλουτοπαραγωγικούς πόρους ζει μέσα στην βαρβαρότητα με 1000 νεκρούς από συγκρούσεις χριστιανών και μουσουλμάνων μόνο στον περασμένο χρόνο. Παρόλα αυτά η ηρωική δουλειά των συντρόφων της CWI (Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα) έχει δημιουργήσει στην χώρα αυτή την μεγαλύτερη οργάνωση της επαναστατικής αριστεράς που υπάρχει στην αφρικανική ήπειρο, με εκπροσώπηση (από τον σύντροφο Σεγκούν Σάνγκο, γραμματέα του τμήματος) στην κεντρική συντονιστική επιτροπή που οργάνωσε τις γενικές απεργίες των τελευταίων χρόνων στη Νιγηρία.
Στο Πακιστάν, μια χώρα όπου ο ισλαμικός φονταμενταλισμός είναι παντού παρών, και όπου οι ηγετικοί σύντροφοι απειλούνται συχνά από δολοφονικές επιθέσεις, στο τελευταίο συνέδριο του “Κινήματος για Συνδικαλιστικά Δικαιώματα και Ελευθερίες”, για την δημιουργία του οποίου την πρωτοβουλία έχουν πάρει οι δικοί μας σύντροφοι, ήταν παρόντες 300 συνδικαλιστές εκπροσωπώντας 88 διαφορετικά συνδικάτα.
ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ
Σε χώρες ξεχασμένες από τους “θεούς” όπως είναι το Καζακστάν η CWI είναι παρούσα και δίνει την μάχη για τα εργατικά δικαιώματα και τον σοσιαλισμό. Ο σύντροφος Ιονούρ, ο πιο γνωστός και ηγετικός σύντροφος του τμήματος της διεθνούς οργάνωσης (Σοσιαλιστική Αντίσταση) ξέρει κάθε γωνιά των φυλακών του Καζακστάν. Στη διάρκεια του 2006, μόνο, συνελήφθη 9 φορές.
Οι αγώνες της Σοσιαλιστικής Αντίστασης την έχουν καθιερώσει πλατιά σαν τους βασικούς υπερασπιστές των εργατικών δικαιωμάτων. Στην κρατική τηλεόραση όποτε υπάρξει αναφορά σε απεργίες ή κινητοποιήσεις στην αριστερή γωνία είναι η φωτογραφία του συντρόφου Ιονούρ!! Τον προηγούμενο μήνα ένα από τα πιο γνωστά εβδομαδιαία περιοδικά της χώρας είχε 4σέλιδο αφιέρωμα στην οργάνωση της CWI. Όταν ρωτήθηκαν οι δημοσιογράφοι γιατί έκαναν ειδικό αφιέρωμα στην Σ.Α. απάντησαν ότι τους εμπνέει η μαχητικότητα και ο ηρωισμός τους.
Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η παρέμβασή των σ. μας στον περυσινό αγώνα των κατοίκων των παραγκουπόλεων της πρωτεύουσας Άλμα Άτα καθιέρωσε την Σ.Α. ακόμη περισσότερο. Η προσπάθεια των αρχών να ισοπεδώσουν τις παραγκο-γειτονιές για να “αξιοποιήσει” την γη το ιδιωτικό κεφάλαιο, σκόνταψε στην μαχητική αντίσταση των κατοίκων και την παρέμβαση της δικής μας οργάνωσης. Το αποτέλεσμα ήταν συγκρούσεις που έφτασαν και σε σκληρές μάχες σώμα με σώμα με τις δυνάμεις καταστολής. 10.000 αστυνομικοί στάλθηκαν για να καταστείλουν τους κατοίκους – χωρίς όμως επιτυχία. Το αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλη νίκη. Η κυβέρνηση εγκατέλειψε τα σχέδια της· και ένας στους τρεις αστυνομικούς που στάλθηκαν για να χτυπήσουν τους κατοίκους υπογράψανε ένα κείμενο το οποίο έλεγε πως αν τους ζητηθεί ξανά να κάνουν το ίδιο, δηλώνουν από τώρα παραίτηση!
ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ
Αυτή την εποχή όμως ξεχωρίζει η δουλειά που κάνει η οργάνωση της CWI στην Σρι Λάνκα (Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα – USP).
Η Σρι Λάνκα είναι αυτή τη στιγμή στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου. Η κυβέρνηση της πλειοψηφούσας εθνότητας, των Σινχάλα, αποφάσισε να προχωρήσει σε μια “τελική” πολεμική αναμέτρηση με τους αντάρτες της μειονότητας των Ταμίλ, LTTE ( Τίγρεις των Ταμίλ) οι οποίοι παλεύουν για την αυτονομία των περιοχών τους.
Το USP είναι το πιο δυνατό κόμμα της αριστεράς, το τρίτο μεγαλύτερο μετά τα δύο αστικά κόμματα, παρότι με μεγάλη διαφορά από τα δύο πρώτα. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές κατέβηκε σε ένα μικρό αριθμό εκλογικών περιφερειών (12) και πήρε 35.000 ψήφους, εκλέγοντας τον πρώτο δημοτικό του σύμβουλο (και τον πρώτο δημοτικό σύμβουλο της αριστεράς) στην πρωτεύουσα Κολόμπο.
Είναι το μόνο κόμμα το οποίο ενώνει στις γραμμές του και τις δύο εθνότητες Σινχάλα και Ταμίλ. Αυτό έχει βάλει τα στελέχη του USP στο στόχαστρο των εθνικιστών Σινχάλα. Ο σύντροφος Σίρι, γραμματέας του USP είναι πρόεδρος ενός κοινού μετώπου ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο και για την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων. Πριν από δύο μήνες ο αντιπρόεδρος του κινήματος αυτού, βουλευτής, που ανήκε στην μειονότητα των Ταμίλ δολοφονήθηκε. Στα μέσα του Γενάρη, ενώ στηνόταν η εξέδρα για μια μεγάλη διαδήλωση ενάντια στις διακοινοτικές συγκρούσεις κι ενάντια στη φτώχεια, 100 ένοπλοι τραμπούκοι με επικεφαλής υφυπουργό της κυβέρνησης (!) εισέβαλαν στο χώρο της εκδηλώσεις επιδιώκοντας τη δολοφονία του Σίρι. Ο σύντροφος σώθηκε από καθαρή τύχη. Και ο κίνδυνος κάθε άλλο παρά πέρασε. Στη ιστοσελίδα των εθνικιστών της Σρι Λάνκα, που έχουν την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης, εμφανίζονται οι φωτογραφίες 22 ατόμων που “πρέπει να πεθάνουν πάραυτα”. Στο κέντρο είναι η φωτογραφία του σ. Σίρι…
Η εκστρατεία ενάντια στην κυβέρνηση της Σρι Λάνκα είναι από τις πιο σημαντικές που διεξάγει η CWI αυτή την περίοδο. Έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια να αναπτυχθεί μια διεθνής κατακραυγή ενάντια στις πρακτικές της κυβέρνησης για να περιοριστούν όσο γίνεται οι κίνδυνοι για τις ζωές των αγωνιστών της αριστεράς.
ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΧΤΙΣΙΜΑΤΟΣ
Τα βήματα της CWI είναι αργά αλλά σταθερά. Πέρα από το αυξημένο κύρος και το χτίσιμο στελεχών μέσα στο μαζικό κίνημα ένας αριθμός τμημάτων σημείωσαν πολύ σημαντικά προχωρήματα.
Η πιο μεγάλη εξέλιξη αφορούσε το Πακιστάν. Από το περασμένο συνέδριο είχαμε την ένταξη στη CWI μιας ομάδας περίπου 150 μαρξιστών, η οποία παρακολουθούσε την CWI για πολλά χρόνια, με πολύ σοβαρή παρέμβαση και βάσεις μέσα στους εργατικούς και συνδικαλιστικούς χώρους η οποία εντασσόμενη στην διεθνή μας οργάνωση μπόρεσε να ενισχύσει σημαντικά τις δυνάμεις της.
Από τις πιο σημαντικές εξελίξεις επίσης, ιδιαίτερα σε σχέση με τη δουλειά μας στην Ελλάδα, ήταν το χτίσιμο του κυπριακού τμήματος το οποίο από ένα μικρό αριθμό σκόρπιων ατόμων – υποστηριχτών της CWI (αλλά χωρίς να αποτελούν οργάνωση), έχει φτάσει μέσα από τη δουλειά των τελευταίων δύο χρόνων να αποτελεί την πιο μεγάλη οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, με πολύ σοβαρή παρέμβαση στους μαθητές και στα σχολεία και βέβαια με την εξαιρετική επιτυχία της ένταξης στις γραμμές μας αρκετών Κούρδων προσφύγων.
Το Βραζιλιάνικο τμήμα, είχε σημαντική ανάπτυξη παρά τους μικρούς αριθμούς που έχουμε ακόμα στη Βραζιλία. Σημαντική ανάπτυξη είχαν επίσης οι οργανώσεις της CWI στο Βέλγιο (Αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα) και βέβαια το Ξεκίνημα στην Ελλάδα.
Νέα ανοίγματα έχουν γίνει στη διάρκεια των τελευταίων ένα – δύο χρόνων. Η διεθνής οργάνωση απέκτησε τις πρώτες της προσβάσεις στο Χονγκ Κονγκ και την Κίνα. Κερδήθηκε η πρώτη σημαντική ομάδα στην Βενεζουέλα. Ξεκίνησε η παρέμβαση στη Βολιβία. Από τους πιο σημαντικούς στόχους για το σύντομο μέλλον είναι ακόμα η ανάπτυξη πιο στενών σχέσεων με το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Μαλαισίας (με το οποίο υπάρχει ήδη συνεργασία). Και να προχωρήσει το χτίσιμο της δουλειάς στην Ιταλία μέσα από την σταδιακή ένταξη στην CWI δύο σημαντικών ομάδων με τις οποίες βρίσκεται σε διαδικασία συζητήσεων η CWI. Και είναι βέβαια να ενισχυθούν οι δυνάμεις στις υπάρχουσες χώρες στην προοπτική και τον στόχο του κτισίματος μαζικών κομμάτων της επαναστατικής αριστεράς στο μέλλον, για να φέρουν σε πέρας το έργο της ανατροπής του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Ανδρέας Παγιάτσος
