Η κυβέρνηση της Ν.Δ. θέλει να ανοίξει όλα τα μέτωπα ενάντια σε εργαζόμενους. Αλλά φοβάται. Θέλει να χτυπήσει τους μισθούς, να προχωρήσει παραπέρα τις ιδιωτικοποιήσεις, να διαλύσει εντελώς τις εργασιακές σχέσεις, να διαλύσει τη δημόσια υγεία και παιδεία, θέλει να τα δώσει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο. Πάνω απ’ όλα θέλει να ανοίξει το Ασφαλιστικό: να μειώσει τις συντάξεις και να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, να υποχρεώσει τους εργαζόμενους (όσους έχουν λεφτά, δηλαδή) να καταφύγουν στην ιδιωτική υγεία και στις ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή όμως ανησυχεί μήπως αυτές οι πολιτικές ξεσηκώσουν το σύνολο των εργαζομένων.
Ασφαλιστικό – η αιχμή του δόρατος
Το μόνο πράγμα το οποίο δεν καταφέρνει να επιδείξει αυτή την περίοδο η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι πυγμή. Ανήγγειλε το σπάσιμο της Δ.Ε.Η. σε 6 κομμάτια και μετά το πήρε πίσω, αναβάλλοντας την εφαρμογή του για έξι μήνες. Παραχώρησε στους εργαζόμενους των δήμων (ΠΟΕ και ΠΟΠ – 0ΤΑ) το επίδομα “βαρέων και ανθυγιεινών” για να αναστείλουν την απεργία που είχαν προκηρύξει. Άνοιξε το ζήτημα της αύξησης του Φ.Π.Α κατά 1-2 μονάδες και μετά είπαν «παρεξήγηση». Ανακοίνωσαν την φορολογία του πετρελαίου θέρμανσης και μετά την αναβάλανε.
Όλα αυτά δείχνουν ένα πράμα. Ότι η κυβέρνηση θέλει να επικεντρώσει στο θέμα του ασφαλιστικού γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα, γιατί αυτή είναι η αιχμή του δόρατος της επίθεσής της. Και φοβάται πως αν ανοίξει όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα τότε «θα την πάρει και θα την σηκώσει». Στην ουσία φοβάται τη δύναμη του κινήματος.
Συνδικαλιστική ηγεσία
Οι μόνοι οι οποίοι φαίνεται να μην συνειδητοποιούν τη δύναμη των εργαζομένων είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ σωστά αρνήθηκε να συζητήσει οτιδήποτε με την κυβέρνηση όσο αυτή δεν πληρώνει τα χρέη της στα ασφαλιστικά ταμεία. Όμως αυτό δεν φτάνει. Χρειάζεται κατ’ αρχήν μια ξεκάθαρη τοποθέτηση από τη μεριά των συνδικάτων πως δεν υπάρχει κανένα θέμα προς διαπραγμάτευση. Και κατά δεύτερο, χρειάζεται ένα πλήρες πρόγραμμα κινητοποιήσεων, ένα πλήρες σχέδιο δράσης, συντονισμού και κλιμάκωσης των αγώνων, σε περίπτωση που η κυβέρνηση επιχειρήσει να περάσει τα μέτρα της.
Ένα πρόγραμμα το οποίο να στηριχτεί στην πλήρη ενημέρωση όλων των εργαζομένων, στην απάντηση στα ψέματα και την προπαγάνδα της κυβέρνησης και στην συζήτηση και προετοιμασία σε όλους τους χώρους, τα σωματεία και τις ομοσπονδίες των εργαζομένων.
Το μήνυμα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι ότι αν επιχειρήσει να περάσει τα μέτρα της θα γίνει πραγματικά “χαμός”. Μόνο αυτό μπορεί να σταματήσει την επίθεση που ετοιμάζει.
Καθήκοντα για την αριστερά
Μπροστά στην άρνηση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ να αναλάβει τα πραγματικά της καθήκοντα, η ευθύνη αντικειμενικά περνάει στις δυνάμεις της αριστεράς. Οι οποίες έχουν το καθήκον να επεξεργαστούν ένα πρόγραμμα αναχαίτισης της επίθεσης της Ν.Δ, να το ζυμώσουν μέσα στους εργατικούς χώρους, να πάρουν αποφάσεις από σωματεία και ομοσπονδίες, και έτσι να σπρώξουν την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ σε ένα μαχητικό πρόγραμμα κινητοποιήσεων.
Τυχόν άρνηση των ηγεσιών της αριστεράς να συνεργαστούν, να πάρουν κοινές πρωτοβουλίες και να καταθέσουν κοινές προτάσεις για δράση, αποτελεί, ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη φάση, εγκατάλειψη των συμφερόντων του κινήματος στο όνομα μιρκοκομματικών σκοπιμοτήτων.
Αυτό πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα σε σχέση με την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. που είναι ο βασικός υπεύθυνος και την απουσία οποιασδήποτε συνεργασίας στις γραμμές της αριστεράς. Θα πρέπει επίσης να το σημειώσουν οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς οι οποίες αρνούνται να συνομιλήσουν με οποιονδήποτε άλλον εκτός από τους εαυτούς τους.
Έτσι και αλλιώς, οι αγωνιστές της αριστεράς που θέτουν τα συμφέροντά του κινήματος πάνω από μικροκομματισμούς και σκοπιμότητες θα πρέπει να επιδιώξουν να λειτουργήσουν σαν καταλύτης για το υπόλοιπο κίνημα. Και να ξέρουμε, να έχουμε εμπιστοσύνη, ότι το μαζικό κίνημα, εργατικό και νεολαιίστικο, παρακολουθεί, βλέπει και βγάζει συμπεράσματα.
Ανδρέας Παγιάτσος
____________
