Ποιος θυμάται ότι έχουν περάσει μόλις 120 μέρες από τις εκλογές του Σεπτέμβρη όπου η ΝΔ ήρθε πρώτο κόμμα με 41%;
Ο πρώτος που το έχει ξεχάσει είναι ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής. Η πιο μεγάλη γενική απεργία της τελευταίας 15ετίας στις 12 Δεκέμβρη ήταν το πρώτο χαστούκι. Η αποπομπή Μαγγίνα μόλις λίγους μήνες μετά από αυτή του Τσιτουρίδη και οι αποκαλύψεις για το «αναψυκτήριό» του ήταν το δεύτερο. Η βουτιά Ζαχόπουλου στις 20/12 από τον 4ο όροφο της οδού Καρνεάδου ήταν το τρίτο και πιο σβουριχτό. Ο πανίσχυρος γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού και κολλητός του πρωθυπουργού κατέληξε γυμνό πρωτοσέλιδο.
Ολόκληρη η κυβέρνηση γελοιοποιείται προκειμένου να να περιορίσει την όλη υπόθεση στο επίπεδο της ροζ ιστορίας της κλειδαρότρυπας. Πώς να πείσουν όμως; 2 απόπειρες αυτοκτονίας μέσα σε 15 μέρες γύρω από ένα σκάνδαλο δεν έχουν ξανασυμβεί στα ελληνικά χρονικά.
Η ουσία του σκανδάλου
Κυβέρνηση, μεγαλοεκδότες και καναλάρχες δεν θα μπλεκόντουσαν σε έναν ανελέητο πόλεμο για μία παράνομη σχέση. Το επίδικο δεν είναι η κλειδαρότρυπα αλλά ο κουμπαράς των παράνομων χρηματοδοτήσεων, της διασπάθισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων, του αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών χώρων ώστε να δοθούν για εκμετάλλευση και της εμπλοκής σε όλα αυτά υψηλά ιστάμενων προσώπων του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Ο βόρβορος δεν έχει τελειωμό. Και αν σε αυτά προστεθούν τα προηγούμενα σκάνδαλα με τις υποκλοπές, τους «κουμπάρους», τα δομημένα ομόλογα κ.α, τότε οι μεγαλοστομίες Καραμανλή περί «μηδενικής ανοχής στη διαφθορά» μόνο σαν ανέκδοτο αντίστοιχο του άλλου με τον Τοτό ακούγονται.
Καμία δικαστική έρευνα ή επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής δεν πρόκειται να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο ρίχνοντας «άπλετο φως» κοκ. . Γιατί το «κόκκαλο» είναι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και του κέρδους που αναπαράγει, συντηρεί και εκτρέφει τα σκάνδαλα.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αποδοκιμασία της πολιτικής της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα. Το αστείο σε όλα αυτά είναι ότι η κυβέρνηση σκέφτεται το ασφαλιστικό σαν σανίδα σωτηρίας προκειμένου να ξεχαστεί η υπόθεση Ζαχόπουλου. Ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η μάχη στα λιμάνια για το ξεπούλημα του φιλέτου σε πολυεθνικές και έρχεται αυτή για τις νέες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ενώ αποκαλύπτονται αναλογιστικές μελέτες (Ελευθεροτυπία 10.1.08) για την απόλυση όλου του προσωπικού της Ολυμπιακής ξεσκεπάζοντας τα ψέματα της κυβέρνησης. Και ενώ όλη η κοινωνία αγωνιά και οργίζεται μπροστά στο τσουνάμι της ακρίβειας και των αυξήσεων όλων των βασικών ειδών και των τιμολογίων των ΔΕΚΟ. Για την κυβέρνηση η πιο αισιόδοξη περιγραφή της κατάστασης είναι: μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Το ΠΑΣΟΚ… συνεδριάζει…
Και η «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ όμως γράφει ιστορία. Με όλα αυτά τα χάλια της κυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ καταφέρνει να πέφτει στις δημοσκοπήσεις μαζί με τη ΝΔ ! Η απογοήτευση του κόσμου είναι μεγαλύτερη για την αντιπολίτευση παρά για την κυβέρνηση. Ο κόσμος καίγεται και το ΠΑΣΟΚ συνεδριάζει: από τις εσωκομματικές εκλογές του Νοέμβρη, στο συνέδριο του Μαρτίου… Θα νόμιζε κανείς ότι η πολιτική παρέμβαση του Γιωργάκη είναι κάτι σαν την Αλίκη στο Ναυτικό.
Στο βαθμό που οι δημοσκοπήσεις συνεχίσουν να είναι αρνητικές για το ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρο ότι το θέμα της ηγεσίας θα επανέλθει δριμύτερο και αυτή τη φορά όχι μόνο από την πλευρά Βενιζέλου αλλά και από στελέχη που μέχρι τώρα ψήφιζαν τον Γ. Παπανδρέου.
Η εξήγηση για τα χάλια του ΠΑΣΟΚ βέβαια δεν πρέπει να περιοριστεί στις ικανότητες του εκάστοτε αρχηγού του αλλά στην έλλειψη ουσιαστικών πολιτικών διαφορών με τη ΝΔ και τη συμμετοχή του σε αντίστοιχα σκάνδαλα της δικής του 20ετούς διακυβέρνησης.(π.χ. Χρηματιστήριο, υπόθεση Πάχτα κτλ)
Μια τάση που επίσης έχει παγιωθεί στις δημοσκοπήσεις όλου του τελευταίου χρόνου είναι η μείωση των 2 μεγαλύτερων κομμάτων και η άνοδος των κομμάτων της αριστεράς που με την αναγωγή ξεπερνούν το 20% για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά.
Ιστορική ευκαιρία για την αριστερά
ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν μπροστά τους μια σημαντική ευκαιρία. Να αξιοποιήσουν τα χάλια του δικομματισμού και να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Να καθοδηγήσουν ενωτικά τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Να βάλουν φραγμό στα σχέδια για το ασφαλιστικό, την Ολυμπιακή και τα λιμάνια. Να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική και να βάλουν τη σφραγίδα του εργατικού κινήματος και μιας νέας αριστερής δυναμικής στις εξελίξεις. Στο βαθμό που η ηγεσία του ΚΚΕ επιμένει να κλείνει με …κουραμπιέδες τα αυτιά της απλά υποσκάπτει κάθε τέτοια δυνατότητα. Γιατί η πρώτη προϋπόθεση για να μπορέσει η αριστερά να αντλήσει τις δυνατότητες που της παρέχονται είναι η κοινή δράση. Κοινή δράση δεν σημαίνει ενότητα, προγραμματική, πολιτική, οργανωτική. Σημαίνει απλά κοινή δράση σε όσα ζητήματα υπάρχει συμφωνία.
Η άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ να συμβάλει στην κοινή δράση της αριστεράς, σημαίνει ότι προτάσσει τα δικά της κακώς (ή και βλακωδώς) νοούμενα μικροκομματικά συμφέροντα απέναντι σ’ αυτά του μαζικού κινήματος. Και κάποια στιγμή θα πληρώσει γι’ αυτό.
Αυτό αυξάνει τις ευκαιρίες αλλά και τις ευθύνες του Συ.Ριζ.Α. όπως εξηγούμε σε άλλες στήλες, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στις τελευταίες εκλογές.
Το ζητούμενο είναι πώς οι ψήφοι διαμαρτυρίας που στρέφονται σήμερα μαζικά στα κόμματα της αριστεράς θα μετατραπούν σε θετική ενέργεια για το χτίσιμο μιας νέας μαζικής αριστεράς, η οποία θα κάνει πράξη τα οράματα και τις ιδεολογικές της καταβολές, θα βγάλει συμπεράσματα από τις επαναστάσεις που προηγήθηκαν και την πορεία της αριστεράς διεθνώς και θα δώσει επιτέλους μια μάχη μέχρι την τελική νίκη.
