Η κυβέρνηση ζητάει από 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους να δουλέψουν από 2 ως και 8 χρόνια επιπλέον εξαναγκάζοντάς τους ουσιαστικά να δουλεύουν μέχρι τα 68 ή και παραπάνω προκειμένου να πάρουν μια σύνταξη που και πάλι δεν θα αρκεί για τις ανάγκες τους.
Μειώνει τις επικουρικές συντάξεις από 20-50% ώστε σημερινές (επικουρικές) συντάξεις των 560 ευρώ π.χ του ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ να γίνονται 280 ευρώ το 2020.
Βάζει χέρι σε εύρωστα ταμεία που οι εργαζόμενοι με τις εισφορές τους δημιούργησαν – όπως αυτό της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ των 11 δις ευρώ – ώστε να καλύψει τα ελλείμματα άλλων ταμείων.
Μειώνει τις δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Αυξάνει από 50 σε 100 τα αναγκαία ένσημα εργασίας που απαιτούνται ώστε ένας νέος εργαζόμενος να μπορεί να έχει παροχές ασθένειας.
Όλα αυτά τα κάνει για να εξοικονομήσει 310 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο τη στιγμή που οι ετήσιες ανάγκες του συστήματος προσεγγίζουν τα 48 δις ευρώ – σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ.
Γιατί η κυβέρνηση τα κάνει όλα αυτά για 310 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και δεν κτυπάει την εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών που ξεπερνάει τα 4 δις ευρώ το χρόνο;
Η απάντηση είναι απλή: γιατί είναι κόμμα του κεφαλαίου και εξυπηρετεί τα ταξικά συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση ζητούν από εκατομμύρια ανθρώπους να ανατρέψουν τις ζωές τους προκειμένου να μην πληρώσουν (κεφάλαιο και κυβέρνηση) αυτά που χρωστάνε στα ταμεία – και τα οποία αν έδιναν το ασφαλιστικό σύστημα δεν θα αντιμετώπιζε σήμερα κανένα πρόβλημα.
«Σε βάθος 30ετίας οι εξοικονομούμενοι πόροι για το ασφαλιστικό θα καλύπτουν μόνο το 6% του ελλείμματος και σε βάθος 50ετίας μόλις το 7,8%, ενώ ο χρόνος της βιωσιμότητας του συστήματος επιμηκύνεται μόνο κατά 2 χρόνια. Αν εισπράττονταν μόνο το 20% της εισφοροδιαφυγής θα αυξάνονταν τα έσοδα κατά 40%, ενώ το σύστημα θα εξασφάλιζε βιωσιμότητα τουλάχιστον κατά 7.5 χρόνια..» από συνέντευξη τύπου της ΓΣΕΕ 11.3.08
Αλληλεγγύη στους απεργούς
Με την φασιστικής προέλευσης θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού προσπαθούν να στρέψουν την μία κοινωνική ομάδα σε βάρος της άλλης ώστε οι εργαζόμενοι να πλακώνονται μεταξύ τους και η κυβέρνηση και το κατεστημένο να παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους.
«Ιερό το δικαίωμα της απεργίας» λένε ο Ρουσόπουλος και ο Μίχαλος πρόεδρος του εμποροβιομηχανικού επιμελητηρίου (ΕΒΕΑ). Όταν όμως γίνονται οι απεργίες θέλουν τους εργαζόμενους να κάνουν απεργία όπως κάποτε στην Ιαπωνία όπου δούλευαν κολλώντας ένα αυτοκόλλητο στο μέτωπο που έγραφε: απεργώ.
«Αντικοινωνική» λέει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ η απεργία της ΔΕΗ, της ΠΟΕ ΟΤΑ, των λιμανιών, παλιότερα των δασκάλων και των υγιεινομικών κοκ. Και είναι κοινωνική η δημιουργία απεργοσπαστικών μηχανισμών όπως επιχειρούν στη ΓΕΝΟΠ ή όπως πήγαν να κάνουν στα λιμάνια; Ή οι απειλές του εισαγγελέα Σανιδά για μηνύσεις στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ και όχι στα διευθυντικά στελέχη που έκοβαν για ώρες – χωρίς να χρειάζεται – το ρεύμα στα σπίτια και καθόλου στις ενεργοβόρες βιομηχανίες; Ή τα σχέδια για επιστράτευση των απεργών της ΠΟΕ ΟΤΑ μόλις θεωρήσουν ότι έχει δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα στην κοινωνία. Ξεχάσαμε βέβαια το απολύτως «κοινωνικό έργο» των ΜΑΤ και των ασφαλιτών ενάντια στους εργαζόμενους.
Στην πραγματικότητα η μόνη αντικοινωνική δύναμη σήμερα είναι το κεφάλαιο και οι πολιτικοί που το υποστηρίζουν. Μερικές εκατοντάδες οικογένειες περνούν ζωή χαρισάμενη και συνιστούν στα εκατομμύρια των υπολοίπων αιώνια λιτότητα και θυσίες χωρίς αντίδραση.
«Αλήτες-αλήτες τραπεζίτες» καθιέρωσαν το σύνθημα οι απεργοί από τα Λιπάσματα Θεσ/νίκης με τον ηρωικό τους αγώνα. Άνετα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τους υπουργούς της κυβέρνησης.
Αγώνας διαρκείας
Η αντίδραση της ΓΣΕΕ στην προκλητική επίθεση της κυβέρνησης είναι ανεπαρκής. Με μια 3ωρη στάση και μια 24ωρη γενική απεργία δεν αντιμετωπίζεται η κατά μέτωπο επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου.
Με τον ασφαλιστικό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν, την ακρίβεια στα ύψη, τους βιομήχανους να δίνουν αυξήσεις 3% με πληθωρισμό 4.4.% και τη συσσωρευμένη λιτότητα 23 χρόνων, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα έπρεπε ήδη να είχαν καλέσει 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες και εκστρατεία μέσα στην κοινωνία για να στηρίξει τις απεργίες-αιχμής της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και της ΠΟΕ ΟΤΑ με στόχο την επέκταση των απεργιών σε όλες τις ΔΕΚΟ. Με καθημερινά συλλαλητήρια, αποκλεισμό του κέντρου της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων, καταλήψεις δημοσίων κτιρίων κτλ.
Να απευθυνθούν στη νεολαία των σχολείων και των σχολών και στις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων για συντονισμένο αγώνα τώρα που στα πανεπιστήμια ξεκινάει η εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο και οι εκπαιδευτικοί προετοιμάζονται για απεργίες.
Αυτή η κυβέρνηση δεν πρέπει να μείνει σε χλωρό κλαρί. Ακόμα και αν περάσει ο νόμος για το ασφαλιστικό πρέπει να γίνει σαφές ότι η αντίσταση και οι κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχίσουν μέχρι την ανατροπή του. Κι αν αυτό σημαίνει ότι μαζί με το νόμο πρέπει να ανατραπεί και η κυβέρνηση, τόσο το καλύτερο.
Δεν είναι δυνατό μια κυβέρνηση μειοψηφίας που καλά-καλά δεν υποστηρίζεται από το 1/3 των ψηφοφόρων να μιλά δήθεν στο όνομα της εντολής της κοινωνίας και να μην αφήνει τίποτα όρθιο.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να παλέψουμε από τα κάτω. Με πρωτοβουλίες συνδικαλιστών, πρωτοβάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών να επιβάλλουμε ένα μαχητικό πρόγραμμα απεργιακής δράσης διαρκείας. Όχι χωριστά από τα συνδικάτα αλλά μέσα στα συνδικάτα. Οι δυνάμεις και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και ενός τμήματος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (ΜΕΡΑ κτλ) πρέπει να εγκαταλείψουν την πολιτική των χωριστών συγκεντρώσεων και να ενωθούν στον κοινό αγώνα.
Η αριστερά
Η αριστερά σε αυτές τις συνθήκες έχει ιστορικά καθήκοντα. Με τον κόσμο να καίγεται, το ΠΑΣΟΚ να συνεδριάζει και τον Γ. Παπανδρέου να ξεπερνιέται στις δημοσκοπήσεις από την απάντηση «ΚΑΝΕΝΑΣ» στο ερώτημα «ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός», είναι λογικό να ενισχύεται η αριστερά και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι σταθερά 3ο κόμμα και με ποσοστά 3 φορές μεγαλύτερα από αυτά των βουλευτικών εκλογών μόλις 6 μήνες πριν.ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ μαζί ξεπερνούν το 25% στα γκάλοπ. Αυτό είναι ένα ιστορικό ποσοστό για τα δύο κόμματα της αριστεράς.
Κτίζοντας πάνω σε αυτή τη δυναμική ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται σήμερα να απευθύνει δημόσιο ενωτικό κάλεσμα πάνω σε συγκεκριμένα ταξικά αιτήματα και πρόγραμμα αγώνων τόσο στο ΚΚΕ όσο και στην κοινωνική βάση και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Ο στόχος πρέπει να είναι σαφής: οριστική κατάρρευση του δικομματισμού, ανατροπή της ΝΔ και κυβέρνηση της αριστεράς πάνω στη βάση ενός σοσιαλιστικού προγράμματος.
Αν θέλουμε να μιλάμε για πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, εγκατάλειψη των σειρήνων της κεντροαριστεράς και αντικαπιταλιστική προοπτική αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
