Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Η 14η Ιούνη, πανεθνική μέρα δράσης ενάντια στο νόμο για τα εργασιακά στη Γαλλία, σημαδεύτηκε από μαζικότατες κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και νεολαίας (μαθητών και φοιτητών) στο Παρίσι και όλες τις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Σύμφωνα με τα συνδικάτα, στις διαδηλώσεις συμμετείχαν συνολικά 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, με την αστυνομία βέβαια να «ρίχνει» αυτό τον αριθμό σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες.[1] Ταυτόχρονα, σημαδεύτηκε από τη βίαιη καταστολή που δέχτηκε το κίνημα από τη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Ολάντ – Βαλς, με βροχή από χημικά, δεκάδες συλλήψεις και τραυματισμούς διαδηλωτών.
Σήμερα, 15/5, μια μέρα μετά τις διαδηλώσεις που κάθε άλλο παρά καθησύχασαν τον πανικό της γαλλικής κυβέρνησης, ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ απειλεί να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις τις επόμενες μέρες λόγω euro 2016[2] ενώ ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, δήλωσε προκλητικά στο ραδιοφωνικό σταθμό France Inter:
«Δεν μπορούμε να έχουμε γενική απαγόρευση (σημ: των διαδηλώσεων) αλλά θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας» … «Δεν μπορούμε πλέον να έχουμε αυτό το επαίσχυντο θέαμα με τα πράγματα να βγαίνουν εκτός ελέγχου».
Η πραγματικότητα βέβαια είναι, ότι αυτή που βγάζει τα πράγματα εκτός ελέγχου, είναι η ίδια η γαλλική κυβέρνηση, που προσπαθεί να κατεδαφίσει με κάθε μέσο τα εργατικά δικαιώματα στη χώρα. Ανάμεσα σε άλλα, τα νέα εργασιακά μέτρα προβλέπουν
- απελευθέρωση του ωραρίου,
- αντικατάσταση της αμοιβής των υπερωριών με ρεπό,
- διευκόλυνση των απολύσεων,
- εισαγωγή ανώτατου ορίου στο ποσό των αποζημιώσεων(μέχρι 15 μισθούς)
- αλλά και δυνατότητα παράκαμψης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την ατομική συμφωνία με τους εργαζόμενους για τον μισθό και ωράριό τους.
Είναι πλέον εμφανής, τόσο ο τρόμος της κυβέρνησης απέναντι σε ένα κίνημα που εδώ και πάνω από τρεις μήνες δίνει σε όλη την Ευρώπη το παράδειγμα της αντοχής και της αποφασιστικότητας, όσο και η τεράστια δύναμη των μαζικών, οργανωμένων αγώνων των εργαζομένων.
Μετά από έναν ηρωικό αγώνα μηνών, το κίνημα ενάντια στο νόμο για τα εργασιακά, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Μπορεί να κλιμακώσει τις απεργιακές δράσεις, στριμώχνοντας ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση, που το προηγούμενο διάστημα έφτασε στα όρια των αντοχών της, ιδιαίτερα εξαιτίας των αποκλεισμών των διυλιστηρίων και να την αναγκάσει να υποχωρήσει. Μπορεί όμως επίσης να συνεχίσει «άτακτα» και ασυντόνιστα, αφήνοντας την οργή να σιγοβράζει χωρίς συγκεκριμένη διέξοδο, μέχρι να νικήσει η κούραση και η απογοήτευση.
Το σίγουρο είναι ότι το γαλλικό κίνημα μπορεί να νικήσει, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να συνεχιστούν οι καταλήψεις στα διυλιστήρια και τους υπόλοιπους σταθμούς ενέργειας της χώρας και να συνοδευτούν με απεργίες σε όλους τους βασικούς κλάδους που κινούν τη γαλλική οικονομία.
Ταυτόχρονα απαιτείται η ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει το κίνημα. Είναι απαραίτητο το χτίσιμο μαζικών επιτροπών στους εργατικούς και νεολαιίστικους χώρους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Επιτροπών που θα λειτουργούν δημοκρατικά, θα πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους, δίνοντας ουσιαστική φωνή και ρόλο στους πραγματικούς πρωταγωνιστές του κινήματος και ασκώντας πίεση στα μεγάλα συνδικάτα να κλιμακώσουν τη δράση, με γενικές απεργίες, μέχρι να ανατραπεί ο μισητός νόμος για τα εργασιακά.
Διαβάστε παρακάτω αναλυτικά άρθρα για το γαλλικό κίνημα και για τις θέσεις της Gauche Revolutionnaire, αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στη Γαλλία.
- Γαλλία: το κίνημα δεν υποχωρεί – με την πλάτη στον τοίχο η κυβέρνηση10/06/2016
- Γαλλία: «Πραξικόπημα» Ολλάντ για να περάσει τον νέο εργατικό νόμο! 15/05/2016
- Γαλλία: Απεργοί συμμετέχουν στους αγώνες της νεολαίας και στο “Nuit Debout”! 08/05/2016
- Γαλλία: μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στα νέα μέτρα για τα εργασιακά 26/03/2016
