Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Στις 24 του Φλεβάρη "άγνωστοι" επιτέθηκαν με χειροβομβίδα στα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και στο Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια με σκοπό να δολοφονήσουν αγωνιστές -στριες της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Από καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα.
Με μια έννοια, αυτού του είδους η δολοφονική επίθεση δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη για την Αριστερά. Όλη την τελευταία περίοδο, και ιδιαίτερα μετά την έκρηξη του νεολαιίστικου κινήματος τον Δεκέμβρη, βλέπουμε μια κλιμάκωση των φαινομένων βίας διάφορων μηχανισμών (πυροβολισμός μαθητή στο Περιστέρι, δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα, επίθεση μπράβων και παρακρατικών στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων) ενάντια στα κινήματα και τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Όπως πάντα στον καπιταλισμό, σε καιρούς οικονομικής κρίσης, κοινωνικών εκρήξεων και ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος ενεργοποιούνται δυνάμεις που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν το κίνημα.
Πολλοί από αυτούς μάλιστα έχουν στοχοποιήσει ως νούμερο ένα εχθρό τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ΑΣ.ΠΙ.Σ. (ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ), παρά-αστυνομική οργάνωση που ανακοίνωσε πρόσφατα την ίδρυση της μέσα από τις σελίδες της ακροδεξιάς εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα».
Το ζήτημα είναι πως απαντά η Αριστερά και οι οργανώσεις του κινήματος σε αυτή την κατάσταση. Κάποιοι βέβαια επιλέγουν να μην απαντάνε καθόλου, όπως το ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης που απλά έθαψαν το ζήτημα. Σίγουρα η λύση δεν βρίσκεται στην υιοθέτηση παρόμοιων τακτικών από την ανάποδη όπως προτείνει κομμάτι των αναρχικών. Η αντιμετώπιση των παρακρατικών επιθέσεων και της κρατικής καταστολής δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας αν περιοριστεί σε ένα «κίνημα» πέριξ των Εξαρχείων, πόσο μάλλον αν εκφυλιστεί σε έναν κλεφτοπόλεμο με μολότωφ και καμμένα βαγόνια του ΗΣΑΠ.
Μόνο η μαζική κινητοποίηση εργαζομένων και νεολαίας, σε συνδυασμό με την περιφρούρηση των αγώνων μας, μπορέι να φέρει αποτελέσματα και να απαντήσει στην προπαγάνδα των ΜΜΕ που κάνουν πρώτο θέμα τα «μπάχαλα» που κάνουν 200 άνθρωποι σε πορείες χιλιάδων, αλλά βρήκαν πολύ λίγο χρόνο να ασχοληθούν για την επίθεση στο Στέκι που παραλίγο να στοιχίσει δεκάδες θύματα.
Πρέπει η αριστερά, και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, να μπει μπροστά σε ένα κίνημα που θα συνδυάζει την πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για την δολοφονική επίθεση, με την κατανόηση πως όσο οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν ανατρέψει αυτό το βάρβαρο σύστημα, αυτά τα φαινόμενα θα εμφανίζονται ξανά και ξανά.
