Του Γιώργου Κασαμπαλάκου
Καθήλωση μισθών στο δημόσιο
Η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσίασε μες το Μάρτη τα σχέδιά της για την μελλοντική εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο. Έτσι, χωρίς αναστολές, ανακοίνωσε πως για φέτος δεν θα γίνουν αυξήσεις! Αντί για αυτές, θα δοθεί ένα πενιχρό επίδομα (300-500 ευρώ ετησίως ), που αντιστοιχεί σε περίπου 0,72-1,15ευρώ τη μέρα για τους συνταξιούχους με σύνταξη 800-1100 ευρώ και τους εργαζόμενους με μεικτές αποδοχές μέχρι 1700 ευρώ. Το επίδομα αυτό βέβαια, δεν θα ενσωματωθεί στο βασικό μισθό, άρα δεν θα υπολογίζεται ούτε στις συντάξιμες αποδοχές των εργαζομένων, ούτε φυσικά αποτελεί βάση για ενδεχόμενες επόμενες αυξήσεις.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιβάλλει «χαράτσι» 1000-5000 ευρώ σε 128.000 φυσικά πρόσωπα με δηλωθέν εισόδημα από 60.000 ευρώ και πάνω Το πιο τραγικό όμως είναι πως η κυβέρνηση δεν αγγίζει τις τράπεζες, τους βιομηχάνους, τους μεγαλομετόχους των πολυεθνικών και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 28 δις λεφτά των φορολογουμένων, ενώ παρουσίασαν και υπερκέρδη το 2008 ενώ οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν τη χαμηλότερη φορολογία από τη μεταπολίτευση(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 19.3.09)
Η κυβέρνηση προκαλεί όχι μόνο με τα μέτρα της αλλά και με τη συνολική στάση της. Με το πάγωμα των μισθών που ανακοίνωσε για το δημόσιο, δίνει τη «γραμμή» για ακόμα μεγαλύτερο ψαλίδι στις αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα νοιώθει την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας και είναι πιο αδύναμο συνδικαλιστικά.
Εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών-γυναικών και στο δημόσιο
Σε αυτή την επίθεση απέναντι στον κόσμο της εργασίας, πρωτοστατεί βέβαια και η Ε.Ε., όπως δείχνει η επιλογή της Κομισιόν να εκδώσει τώρα απόφαση για εξίσωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών και στο δημόσιο σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ήταν κουτός όμως κάποιος αν πίστευε πως υπάρχει κάποια κυβέρνηση στην Ευρώπη που δεν θέλει το μέτρο αυτό αλλά η Κομισιόν της το επιβάλει. Το ίδιο ισχύει και για την ελληνική κυβέρνηση: Όχι μόνο γνώριζε την απόφαση που θα έπαιρνε η ευρωπαϊκή επιτροπή, αλλά με τις πράξεις της την προετοίμασε κιόλας.
Τι έκανε άλλωστε όλο αυτό το διάστημα που ήξερε τι θα ακολουθούσε για να αποτρέψει την επικείμενη απόφαση; Οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές, χέρι χέρι με τις ελληνικές μεγάλες επιχειρήσεις δρομολόγησαν εδώ και χρόνια την κατάληξη αυτή, οι κυβερνώντες απλά έστρωσαν το χαλί στα σχέδιά τους.
Έτσι, ενώ η αρμόδια υπουργός Πετραλιά αλλά και ο ίδιος ο Καραμανλής διαβεβαίωναν τα προηγούμενα χρόνια τις εργαζόμενες ότι δεν θα θιγούν σε καμία περίπτωση γυναίκες με ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τώρα νίπτουν τας χείρας τους. Την ίδια στιγμή, οι 140.000 εργαζόμενες στο δημόσιο που θα μπορούσαν εδώ και χρόνια να βγουν πρόωρα στη σύνταξη (και μάλιστα να πάρουν τις ίδιες ακριβώς αποδοχές που θα πάρουν όταν θα βγουν με το νέο καθεστώς) εδώ και χρόνια αλλά πίστεψαν την κυβέρνηση όταν έλεγε πως δεν θα θιγούν τα δικαιώματά τους και δεν το έκαναν, αγανακτούν με την προκλητική κοροϊδία και τον εμπαιγμό εκ μέρους του υπουργείου, που τους «φόρτωσε» 5-17 χρόνια εργασίας ακόμα. Το φορτίο γίνεται ακόμα βαρύτερο, αν θυμηθούμε τι σήμαινε για όλες τις γυναίκες-μητέρες εργαζόμενες ο πρόσφατος αντι-ασφαλιστικός νόμος Πετραλιά.
Καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων
Οι έλληνες και ξένοι μεγαλοκαρχαρίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας πήραν το μήνυμα που τους έστειλε η κυβέρνηση. Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά: καταιγίδα απολύσεων χωρίς αποζημίωση, κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων, ελαστικοποίηση της εργασιακών σχέσεων με μείωση των ωρών εργασίας από τις 40 σε ακόμα και 15 με αντίστοιχη μείωση μισθού. Η HELLENIC STEEL ανακοίνωσε πως δεν θα προχωρήσει στις αυξήσεις που συμφωνήθηκαν πέρσι στα πλαίσια της υπογραφής της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης. Δεκάδες επιχειρήσεις μειώνουν τις εργάσιμες ημέρες σε 3 και εκβιάζουν με απόλυση όσους διαφωνούν.
Η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα χρησιμοποιήσει ακόμα και το νόμο-έκτρωμα του ΠΑΣΟΚ, περί τοπικών συμφώνων απασχόλησης (ΤΣΑ), ανοίγει δηλαδή έμπρακτα το δρόμο για κατάργηση των εθνικών και κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. ’λλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε από τις Βρυξέλλες πως είναι προτιμότερο να μειωθούν οι μισθοί, παρά να κλείσει μια επιχείρηση, κλείνοντας το μάτι στους εργοδότες.
Τα μέτρα είναι μόνιμα
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Τα εργασιακά μας δικαιώματα καταπατούνται και αυτό δεν είναι κάτι προσωρινό. Ας μη νομίζουμε οι εργαζόμενοι πως όταν-και αν- ξεπεραστεί η κρίση, τα μέτρα αυτά θα παρθούν πίσω. Ο εργασιακός μεσαίωνας ήρθε για να μείνει. ’λλωστε, πολλές από τις απολύσεις και τις περικοπές στις οποίες προχωρούν οι μεγάλες επιχειρήσεις γίνονται όχι με πρόσχημα την κρίση. Σε πολλές περιπτώσεις το μεγάλο κεφάλαιο απλά εκμεταλλεύεται την οικονομική ύφεση και την τρομοκράτηση του κόσμου, ώστε να προχωρήσει σε μέτρα που αλλιώς δεν θα τολμούσε να κάνει πράξη. Όπως ακριβώς η λιτότητα των προηγούμενων χρόνων οδήγησε στην οικονομική κρίση, έτσι και η νέα επίθεση κατά των εργαζομένων θα οδηγήσει σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις. Ο φαύλος κύκλος της ανεργίας, της μαύρης εργασίας και της μείωσης σε μισθούς-συντάξεις μόνο να χειροτερέψει μπορεί το μέλλον μας. Μόνη λοιπόν πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η πάλη για την ανατροπή αυτών των αντιλαϊκών πολιτικών.
