Ανταπόκριση της Ελένης Βέτσικα από το Δουβλίνο
Ήταν δέκα μέρες πριν τις εκλογές όταν για πρώτη φορά οι δημοσκοπήσεις δώσανε στο ΣΚ ένα ποσοστό άξιο προσοχής. Τότε άρχισε ο αστικός τύπος να ανησυχεί για το αν ήταν δυνατόν η απήχηση του Τζο και του ΣΚ που εκπροσωπεί να αποκτήσει τέτοια δυναμική ώστε να πάρει τη θέση που κάποιοι θεωρούσαν – παραλόγως όπως φάνηκε – δικαιωματικά δικιά τους. Νωρίς το πρωί στις 8 Ιούνη ήρθαν τα αποτελέσματα να αναδείξουν τον Τζο Χίγγινς νικητή της 3ης και τελευταίας έδρας για την εκλογική περιφέρεια του Δουβλίνου. Παίρνοντας 12.5% των ψήφων πρώτης προτίμησης*, ο Τζο έβγαλε εκτός ευρωκοινοβουλίου τον Eoin Ryan από το Fianna Fail (συντηρητικό κόμμα στην κυβέρνηση) και απέκλεισε και την Mary Lou McDonald αντιπρόεδρο του Sinn Fein (εθνικιστικό κόμμα που χρησιμοποιεί αριστερό λόγο).
Γενικότερα, το Fine Gael (συντηρητικό αστικό κόμμα) και το κόμμα των Εργατικών ήταν αυτοί που βγήκαν πιο κερδισμένοι από την εκλογική αναμέτρηση. Ενώ οι πιο μεγάλοι ηττημένοι ήταν οι οικολόγοι πράσινοι (συγκυβέρνηση με το Fianna Fail) και οι οποίοι φαίνεται να έχουν απογοητεύσει περισσότερο απ’ όλους, έχοντας παραδώσει γη και ύδωρ τα τελευταία δύο χρόνια στους συντηρητικούς προκειμένου να διατηρήσουν τις «καρέκλες» τους.
Από τη στιγμή που έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα, τηλεφωνήματα και emails φθάνουν συνεχώς στα γραφεια του ΣΚ εκφράζοντας τον ενθουσιασμό τους. Χαρακτηριστικά κάποιος έγραψε: «πρώτη φορά ψηφίζω το ΣΚ και κοίτα τι έγινε! Έλειψες από τη βουλή γι’αυτό χαίρομαι που θα πας στην Ευρώπη, κάνε τους τη ζωή δύσκολη». Μήνυμα που εκφράζει επιτυχώς τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος τον Τζο και το ΣΚ που έχει πρωτοστατήσει σε μία σειρά από αγώνες ενάντια σε αντεργατικά μέτρα (πιο πρόσφατα: μεγάλες περικοπές στους μισθούς, μαζικές απολύσεις, αυξήσεις έμμεσης και άμεσης φορολογίας).
Ένα από τα στοιχεία που φάνηκε να εκπλήσσει τον αστικό τύπο που σαφώς δίνει μεγαλύτερη σημασία στο φαίνεσθαι παρά στην ουσία, ήταν το πόσο λίγα λεφτά ξοδεύτηκαν για την προεκλογική καμπάνια, βγάζοντας κυρίως ασπρόμαυρες αφίσες και λίγες σε αριθμό σε αντίθεση με αυτές άλλων κομμάτων που είχαν κατακλύσει ολόκληρη την επικράτεια. Επίσης, η προεκλογική εκστρατεία βασίστηκε αποκλειστικά σε εθελοντές, πολύ μεγάλο μέρος των οποίων δεν ήταν καν μέλη του ΣΚ, ήταν απλά πολίτες που ήρθαν σε επαφή μαζί μας μέσω της ιστοσελίδας του Τζο και βοήθησαν όσο μπορούσαν, με αφισοκολλήσεις, ενημερώσεις πόρτα-πόρτα σε γειτονιές και διάφορα κεντρικά σημεία. Μπορεί οι αφίσες του Σοσιαλιστικού Κόμματος να μην κέρδισαν τις εντυπώσεις όμως οι πράξεις, η σταθερή ιδεολογική πορεία, η συνέπεια και η αγωνιστικότητα του κέρδισε τον κόσμο. Αυτό έγινε σαφές όχι μόνο από την ιστορική νίκη στις ευρωεκλογές αλλά κι από τα αποτελέσματα των τοπικών (δημοτικών και νομαρχιακών) εκλογών που διεξήχθησαν την ίδια μέρα, και έδωσαν στο ΣΚ έξι έδρες, 4 από τις οποίες πήρανε και τα υψηλότερα ποσοστά στις εκλογικές περιφέρειες τους. Όταν το Fianna Fail αποκαλούσε τον Τζό «αποτυχημένο εκπρόσωπο μιας ξεπερασμένης και αποτυχημένης ιδεολογίας» δεν είχε λάβει υπόψην του την οργή του κόσμου εναντίον του και την αυξανόμενη πίστη του στην μοναδική σοβαρή εναλλακτική που αποτελεί το ΣΚ.
*Το Ιρλανδικό εκλογικό σύστημα είναι αρκετά περίπλοκο και πολύ διαφορετικό από αυτό της Ελλάδας. Οι συνολικές ψήφοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος ξεπέρασαν τις 120,000.
_________________
Ένας (αληθινός) σοσιαλιστής στην Ευρωβουλή
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα για χρόνια στέκεται δίπλα στους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους της Ιρλανδίας και στην πρώτη γραμμή των αγώνων τους. Ο Τζο Χίγκινς ήταν για 10 χρόνια βουλευτής του Ιρλανδικού κοινοβουλίου (1997-2007) και συνέδεσε το όνομα του, και του κόμματος, με πολύ σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες. Το 2003, ο Τζο και η Κλαιρ Ντέιλι (τότε, δημοτική σύμβουλος) φυλακίστηκαν λόγω της ηγετικής τους συμμετοχής στον αγώνα ενάντια στον αντιλαϊκό «φόρο για τα σκουπίδια». Το 2005 έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον νικηφόρο αγώνα των Τούρκων εργατών της κατασκευαστικής GAMA. Αυτός ο αγώνας ανάγκασε την πολυεθνική να πληρώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ (όσα δικαιούνταν και η εταιρία έκλεβε) σε κάθε Τούρκο οικοδόμο. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα και ο Τζο Χίγκινς έπαιξαν επίσης κεντρικό ρόλο στην εκστρατεία ενάντια στην ψήφιση της συνθήκης της Λισσαβόνας στο Ιρλανδικό δημοψήφισμα του 2007. Στις κινητοποιήσεις που διοργανώθηκαν το Γενάρη και το Φλεβάρη σαν απάντηση στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης και την προσπάθεια να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι, το ΣΚ ήταν η μόνη δυνατή δημόσια φωνή υπέρ των εργαζομένων.
Η εκλογή του Χίγκινς δείχνει καθαρά ότι ένα ταξικό, σοσιαλιστικό πρόγραμμα ενάντια στην σημερινή καπιταλιστική κρίση μπορεί να εμπνεύσει και να πετύχει εκλογικές νίκες. Αυτό ήταν το πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ιρλανδία και συνολικά της CWI.
Λίγες ώρες μετά την εκλογή του ο Τζο Χίγκινς δήλωσε στους Τάιμς της Ιρλανδίας ότι δεσμεύεται να παλέψει για την ενότητα των εργαζομένων στην Ευρώπη, ότι θα παίρνει το μέσο μισθό του ιρλανδού εργαζόμενου και ότι οι προσωπικές του δαπάνες θα δημοσιεύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα (όπως έκανε και σαν βουλευτής) και ότι αντίπαλός του είναι οι καπιταλιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ν.Κ.
_________________
Του Νίκου Κανελλή
Γαλλία
Η συμμετοχή στη Γαλλία έφτασε το 40,48% (από 42,76% στις προηγούμενες ευρωελογές), πρώτο κόμμα αναδείχτηκε το δεξιό UMP του Νικολά Σαρκοζί με 27,8% (από 31,11% στις προεδρικές εκλογές του 2007 και 39.95% στις βουλευτικές) ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα υπέστη εκλογική συντριβή συγκεντρώνοντας μόλις το 16,48%.
Την έκπληξη έκαναν οι Οικολόγοι του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ που έφτασαν το 16,28% πλησιάζοντας σε απόσταση αναπνοής του ΣΚ. Για την αριστερά τα αποτελέσματα ήταν εντελώς μέτρια, έως άσχημα, καθώς το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΑΚ) του Ολιβιέ Μπεζανσενό (βλέπε προηγούμενο τεύχος του "Ξ") συγκέντρωσε 4,9% των ψήφων (συνολικά 840.713 ψήφοι) και δεν κατάφερε να εκλέξει ευρωβουλευτή παρότι στις δημοσκοπήσεις είχε φτάσει ως και 10%.
Από την άλλη το Μέτωπο της Αριστεράς (Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας μαζί με διασπασμένους από το ΣΚ) πήρε 6% εκλέγοντας 4 ευρωβουλευτές.
Το ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» του Λεπέν συγκέντρωσε 6,3% εκλέγοντας 3 ευρωβουλευτές.
Ο Σαρκοζί μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων μίλησε για υποστήριξη των Γάλλων προς την κυβέρνησή του και ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Με δυο λόγια θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμα για νέες επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Γαλλίας.
Έτσι, τα καθήκοντα της αριστεράς και ειδικά του ΝΑΚ είναι μεγάλα. Έχει ευθύνη να οργανώσει το κίνημα για να αντιμετωπίσει τις νέες επιθέσεις της κυβέρνησης και των εργοδοτών και ταυτόχρονα να διορθώσει τις αδυναμίες της ώστε να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Γερμανία
Η συμμετοχή στη Γερμανία έφτασε στο 43,3%, σχεδόν ίδια με τις ευρωεκλογές του 2004. Και εκεί πρώτο κόμμα βγήκε το δεξιό CDU της καγκελάριου Άγγελα Μέρκελ με 30,4% και μαζί με τους επίσης δεξιούς συμμάχους τους CSU οι χριστιανοδημοκράτες συγκέντρωσαν συνολικά περίπου 38%.
Οι Σοσιαλδημοκράτες (συμμετέχουν στην κυβέρνηση μαζί με την Μέρκελ) είχαν πολύ μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους σημείωσαν το χειρότερο αποτέλεσμα σε ευρωεκλογές στην ιστορία τους, 20,8%. Οι Οικολόγοι έμειναν στάσιμοι με 12% περίπου ενώ οι Φιλελεύθεροι σημείωσαν τη μεγαλύτερη άνοδο από 6% σε 10%.
Το Αριστερό Κόμμα (Die Linke) των Μπισκί και Λαφονταίν παρότι κατάφερε να συγκεντρώσει το 7,5% και να εκλέξει 8 ευρωβουλευτές δεν είναι ικανοποιημένο γιατί οι δημοσκοπήσεις του είχαν δώσει ως και 10% και επί της ουσίας έμεινε στάσιμο, χωρίς να εμφανίσει δυναμική στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.
Βρετανία
Η ιστορική συντριβή των Εργατικών ήταν το κεντρικό γεγονός των ευρωεκλογών στη Βρετανία. Οι Εργατικοί ήρθαν 3οι συγκεντρώνοντας μόλις το 15,31% (πτώση πάνω από 7%) των ψήφων. Αυτό είναι το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα για το Εργατικό Κόμμα για πάνω από 100 χρόνια! Η κυβέρνηση των Εργατικών του Μπράουν επί της ουσίας βρίσκεται υπό κατάρρευση καθώς οι παραιτήσεις υπουργών έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας και πολλά στελέχη των Εργατικών καλούνε δημόσια τον Μπράουν να παραιτηθεί.
Το Ανεξάρτητο Κόμμα ήρθε δεύτερο με 17,4% ακολουθώντας το πρώτο κόμμα των Συντηρητικών Τόριδων που πήρε 27%. Οι Φιλελεύθεροι πήρανε 13,9%. Κερδισμένο είναι το ακροδεξιό Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (BNP) που κατάφερε να πάρει 6,5% και να εκλέξει δυο ευρωβουλευτές. Η άνοδος του BNP δείχνει ότι ο κίνδυνος της ακροδεξιάς είναι πολύ μεγάλος ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Η λίστα «Όχι στην ΕΕ – Ναι στη Δημοκρατία», μια πρωτοβουλία του συνδικάτου των σιδηροδρομικών RMT, που στόχο είχε να εκφράσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και την οποία στήριξε το Σοσιαλιστικό Κόμμα (Βρετανικό τμήμα της CWI) πήρε 1%. Αυτό είναι ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό με δεδομένο το χρονικό διάστημα από τη στιγμή της δημιουργίας της λίστας μέχρι τις εκλογές αλλά και τις διάφορες πολιτικές αδυναμίες του εγχειρήματος. Δείχνει ακόμη τις δυνατότητες μιας εναλλακτικής πρότασης από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και της αριστεράς.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι μόλις το 34,7% των Βρετανών ψήφισε, κάτι που αντανακλά τόσο την απόρριψη του πολιτικού κατεστημένου της Βρετανίας όσο και την ΕΕ.
Πορτογαλία
Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε την εκλογική επιτυχία του Μπλόκου της Αριστεράς στην Πορτογαλία. Το Μπλόκο πήρε 10,73% εκλέγοντας 3 ευρωβουλευτές. Μάλιστα ήρθε 3ο, μετά τους Σοσιαλδημοκράτες οι οποίοι και εδώ ηττήθηκαν με 26,57% και τη δεξιά που ήρθε πρώτη με 31,7%. Η συμμετοχή και εδώ ήταν πολύ χαμηλή, περίπου 37,5 από 43%.
