«Ξεκίνημα» Βόλου
Το χαρακτήρα «πολέμου χαρακωμάτων» έχει πάρει η σύγκρουση ανάμεσα στους εργάτες του ΙΜΑΝΤΑ και την ιδιοκτήτρια εταιρία (τη Γερμανική πολυεθνική Continental) για το θέμα των τεσσάρων απολύσεων και την υπογραφή νέας Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ). Υπενθυμίζουμε ότι από τις αρχές του Φλεβάρη οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις με επαναλαμβανόμενες 3ωρες στάσεις εργασίας σε κάθε βάρδια, κάποιες 24ωρες απεργίες (4-5/2), βδομαδιάτικες συνελεύσεις κλπ.
Αδιάλλακτη η εταιρία
Η απάντηση του γενικού διευθυντή, κ. Παπουτσόγλου, σε αυτές τις κινητοποιήσεις ήταν το κλείσιμο του εργοστασίου και η επιβολή υποχρεωτικής άδειας για όλο το προσωπικό, κάτι που κράτησε περισσότερο από δέκα μέρες. Επιπλέον, η διεύθυνση άσκησε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του Σωματείου, απαιτώντας η ειδικότητα των θερμαστών να ενταχθεί στο προσωπικό ασφαλείας, έτσι ώστε αυτοί οι εργαζόμενοι να μην παίρνουν μέρος στις στάσεις εργασίας.
Πέρα από τον προφανή στόχο της πίεσης προς το Σωματείο μέσα από τα δικαστήρια η κίνηση αυτή φανέρωσε την πραγματικά μεγάλη πίεση που ασκείται στην εργοδοσία. Η συμμετοχή των θερμαστών στις κινητοποιήσεις βγάζει εκτός λειτουργίας τις μηχανές που δεν μπορούν να πάρουν μπροστά αμέσως μετά τη λήξη κάθε 3ωρης στάσης γιατί απαιτείται περισσότερος χρόνος με αποτέλεσμα το κόστος κάθε 3ωρης για την εταιρία να είναι αναλογικά μεγαλύτερο από το κόστος για τους εργαζόμενους.
Εν τω μεταξύ, το Σωματείο έχει προσφύγει στη διαδικασία της διαιτησίας (ΟΜΕΔ) στα πλαίσια της οποίας έχουν ήδη πραγματοποιηθεί τουλάχιστον τρεις γύροι διαβουλεύσεων με την εταιρία. Η εταιρία ως τώρα κρατά ανυποχώρητη στάση. Αρνείται να πάρει πίσω τις τέσσερις απολύσεις και επιμένει σε όλες τις αξιώσεις της που αφορούν τη νέα ΕΣΣΕ, δηλαδή: 34 ημέρες εκ περιτροπής εργασία, μειώσεις στους μισθούς, χαμηλότεροι μισθοί για τους νεοπροσλαμβανόμενους και εξαίρεση τους από την ΕΣΣΕ.
Συσπειρωμένοι οι εργαζόμενοι
Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι σε κάθε συνέλευση (πραγματοποιείται σε εβδομαδιαία βάση) ανανεώνουν την απόφαση για κινητοποιήσεις και απορρίπτουν κάθε σκέψη για υποχώρηση στις επιθέσεις της εταιρίας. Τελευταίο παράδειγμα η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 26/2 όπου, με ψήφους περίπου 90-20, αποφασίστηκε να μην γίνει δεκτή ούτε μια μέρα εκ περιτροπής εργασία και 24ωρη απεργία την Τετάρτη 2/3.
Κινήσεις αλληλεγγύης και συντονισμού
Παράλληλα συνεχίζονται οι κινήσεις αλληλεγγύης προς τους εργάτες του ΙΜΑΝΤΑ. Πολλά εργατικά σωματεία από την Ελλάδα και το εξωτερικό έχουν στείλει επιστολές διαμαρτυρίας προς τη διεύθυνση του εργοστασίου, ανάμεσά τους η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΕΔΗΝ, τα σωματεία της Vodafone, Cyta, Nokia, Σισμανόγλειου Νοσοκομείου κα.
Επίσης, στις 16/2 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το πρώτο συλλαλητήριο για το θέμα του ΙΜΑΝΤΑ με πρωτοβουλία του «Ταξικού Συντονισμού για την Ανατροπή» (δείτε το προηγούμενο τεύχος του Ξ).
Το «Ξεκίνημα» Βόλου συνεχίζει τις εξορμήσεις με μοιράσματα προκήρυξης σε λαϊκές αγορές, εργοστάσια και γειτονιές.
Την Παρασκευή 26/2 τέσσερα σωματεία (το Κλαδικό Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας», του «Λεβεντέρη», της «ΒΕΜΕΚΕΠ» και η εργοστασιακή επιτροπή στον «Κιολεΐδη») μαζί με το σωματείο του ΙΜΑΝΤΑ πραγματοποίησαν κοινό συλλαλητήριο και συναυλία έξω από τα γραφεία του Συνδέσμου Βιομηχάνων Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που σε μια τέτοια κινητοποίηση συμμετείχαν δυνάμεις από το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ από κοινού με άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς. Χαιρετίζουμε τη συμμετοχή αυτή του ΠΑΜΕ κι ελπίζουμε να συνεχιστεί.
Είναι φανερό ότι η μάχη συνεχίζεται και μπορεί να κερδηθεί καθώς η εταιρία είναι στριμωγμένη και οι εργαζόμενοι είναι συσπειρωμένοι και αποφασισμένοι να παλέψουν. Όμως για να υπάρξει νίκη είναι απαραίτητο ο αγώνας να κλιμακωθεί και να στηριχθεί αποφασιστικά από όλο το εργατικό και μαζικό κίνημα της περιοχής.
Προτάσεις για τη συνέχιση του αγώνα
Οι κινητοποιήσεις των εργατών του ΙΜΑΝΤΑ και το κίνημα αλληλεγγύης, εντός και εκτός χώρας, έχουν στριμώξει την Continental/Contitech. Η διαδικασία της διαιτησίας (ΟΜΕΔ) και οι τριμερείς διαβουλεύσεις στα υπουργεία, όμως, από μόνα τους δεν πρόκειται να δικαιώσουν τους εργαζόμενους αν αυτοί δεν συνεχίσουν τον αγώνα τους. Ποια πρέπει να είναι, λοιπόν, τα επόμενα βήματα;
Συνέχιση του απεργιακού αγώνα
Καταρχάς, οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν κάθε ταλάντευση και κάθε σκέψη για υποχώρηση γιατί αν κάνουν ένα βήμα πίσω είναι βέβαιο ότι η εταιρία θα απαιτήσει «γη και ύδωρ». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πραγματικός στόχος της εταιρίας είναι η ελαστικοποίηση της εργασίας (μέσω της εκ περιτροπής εργασίας) η διαίρεση των εργαζομένων σε παλιούς και νέους και έτσι η κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Αν το πετύχει αυτό τότε δεν θα υπάρξει σταματημός στον κατήφορο και πολύ σύντομα οι εργάτες του ΙΜΑΝΤΑ θα είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι σε κάθε λογής αξιώσεις για μειώσεις μισθών κοκ.
Όπως έχει αποδειχτεί οι επαναλαμβανόμενες 3ωρες στάσεις εργασίας «πονάνε» την εταιρία η οποία «καίγεται» για να βγει η παραγωγή. Για αυτό ακριβώς πρέπει να συνεχιστούν.
Από την άλλη, όμως, οι 3ωρες στάσεις δεν αρκούν και χρειάζεται να συνδυαστούν και με 24ωρες απεργίες, μια ή ακόμα και δυο φορές τη βδομάδα, συνδυασμένες με συλλαλητήρια, συναυλίες, εξορμήσεις των εργαζομένων μέσα στην πόλη κοκ. Έτσι μπορεί να χτιστεί ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης που αν συνδεθεί με κάλεσμα για μποϋκοτάζ των ελαστικών αυτοκινήτων της Continental μπορεί να εξαναγκάσει την εταιρία σε υποχώρηση.
Συντονισμός Σωματείων
Παράλληλα πρέπει να προχωρήσει ο ουσιαστικός συντονισμός ανάμεσα στα εργοστασιακά σωματεία που αντιμετωπίζουν παρόμοιες επιθέσεις όπως στο Λεβεντέρη, τη ΒΕΜΕΚΕΠ, τον Κιολεΐδη, το συνδικάτο Μετάλλου κ.α.
Συντονισμός σημαίνει πρώτα από όλα κοινές απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά και κοινή παρουσία στο δρόμο. Η ευθύνη για κάτι τέτοιο πέφτει πρώτα από όλα στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Όμως η πλειοψηφία του ΔΣ του ΕΚΒ, που αποτελείται από την ΠΑΣΚΕ και μέρος της ΔΑΚΕ, αρνείται μέχρι στιγμής να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση.
Γι’ αυτό το βάρος πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία όπου σημαντική επιρροή έχει το ΠΑΜΕ. Τα βήματα που έγιναν ως τώρα είναι μεν θετικά αλλά παραμένουν πολύ «δειλά» και έχουν περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα (μια κοινή συνέντευξη τύπου και ένα κοινό συλλαλητήριο).
Είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί άμεσα μια κοινή σύσκεψη των ΔΣ των παραπάνω σωματείων, όπου να αποφασιστεί ένα μαχητικό σχέδιο πάλης. Στη συνέχεια αυτό το σχέδιο θα πρέπει να κατατεθεί στη συνέλευση των αντιπροσώπων του ΕΚΒ και όχι μόνο στο ΔΣ, όπου το ΠΑΜΕ και η Εργατική Αυτονομία έχουν 7 από τις 21 έδρες. Επιπλέον θα μπορούσαν να γίνουν κοινές συνελεύσεις όλων των εργαζομένων των παραπάνω εργοστασίων γιατί σε αυτές τις διαδικασίες θα δινόταν η δυνατότητα σε όλους τους εργαζόμενους να μιλήσουν και να αποφασίσουν για τις παραπέρα δράσεις τους.
Τέλος, πρέπει να απαντηθεί η απειλή της εταιρίας ότι αν δεν υποχωρήσουν οι εργαζόμενοι τότε θα κλείσει το εργοστάσιο. Και η μόνη απάντηση είναι αυτή που δόθηκε ήδη στη ΒΙΟΜΕ, «αν δεν μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς».
Ο ΙΜΑΝΤΑΣ μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει και μάλιστα να αυξήσει τις θέσεις εργασίας αν εθνικοποιηθεί και αν ενταχθεί στη ΔΕΗ, η οποία εδώ και δεκαετίες απορροφούσε την παραγωγή του χαρίζοντας κέρδη στους μετόχους της Continental. Το ζητούμενο είναι να χτιστούν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που θα παλέψουν για όλα τα παραπάνω.
