Εργατικά σωματεία, κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς να καλέσουν τον αθηναϊκό λαό να στηρίξει μαζικά τους αγρότες και να προτείνουν κλιμάκωση του αγώνα με νέες γενικές απεργίες
Το αγροτικό κίνημα της χώρας μας δίνει μια από τις μεγαλύτερες μάχες στην ιστορία του. Οι διαστάσεις του κινήματος ξεπερνούν ακόμα και αυτές του προηγούμενου μεγάλου ξεσπάσματος, του 1996, όταν οι αγρότες είχαν ξανά προχωρήσει σε κλείσιμο των εθνικών οδών, ενάντια, τότε, στις πολιτικές του Σοσια-Ληστή Σημίτη.
Οι σημερινές κινητοποιήσεις έχουν μια μαζικότητα πρωτοφανή – και γι’ αυτό υπάρχει σίγουρα λόγος. Δεν είναι γιατί οι αγρότες «δεν καταλαβαίνουν» ή γιατί «κάποιοι τους παρασύρουν». Είναι γιατί το νέο φορολογικό και το νέο ασφαλιστικό απειλούν τη μάζα των φτωχών αγροτών με εξόντωση. Το αποτέλεσμα για τον αγροτικό κόσμο θα είναι αυτό που ισχύει ήδη για τις υπόλοιπες «οικονομικά ανεπτυγμένες» χώρες: η αγροτο-κτηνοτροφική παραγωγή θα περάσει σταδιακά σε ένα μηδαμινό ποσοστό του πληθυσμού (2 – 3 – 4 %) και όλοι οι υπόλοιποι, που σήμερα είναι αγρότες, αύριο θα είναι μισθωτοί, με μισθούς που θα «συναγωνίζονται» τους μισθούς των σημερινών μεταναστών.
Η μάχη των αγροτών αφορά όλους εμάς, γιατί αν οι αγρότες αναγκάσουν την κυβέρνηση σε υποχώρηση αυτό θα ανοίξει το δρόμο για τους εργαζόμενους και το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων ώστε να ανατρέψουμε τις πολιτικές της κυβέρνησης και της Τρόικα. Θα μας επιτρέψει να πούμε δυνατά: «δεν πληρώνουμε το χρέος» – που πρέπει να αποτελεί το κεντρικό αίτημα του εργατικού–αγροτικού–λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.
Απέναντι σε κάτι τέτοιο οι Δανειστές, βέβαια, θα απαντήσουν με τις γνωστές απειλές για έξοδο από το ευρώ. Σ’ αυτό τον εκβιασμό το ελληνικό μαζικό κίνημα πρέπει να απαντήσει με την εφαρμογή σοσιαλιστικών πολιτικών, στη βάση των οποίων να υπάρξει πραγματική παραγωγική ανασυγκρότηση, που να ξεκινάει από τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα και να επεκτείνεται στη βιομηχανία την οποία επίσης έχουν ρημάξει οι κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος της κοινωνίας κι όχι των 50 οικογενειών που λυμαίνονται τον τόπο!
Αυτό σημαίνει: εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων, εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στις επιχειρήσεις, σχεδιασμός της οικονομίας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Οι αγρότες αναπτερώνουν σήμερα την ελπίδα για τους εργαζόμενους στις μεγάλες πόλεις, που έδωσαν ιστορικές μάχες αλλά δεν μπόρεσαν να νικήσουν. Η κάθοδος των αγροτών στο Σύνταγμα πρέπει επομένως να υποστηριχτεί με τη μαζική παρουσία όλων των υπόλοιπων στρωμάτων στο Σύνταγμα. Αυτό σημαίνει:
- Η Αριστερά που θέλει να είναι κινηματική και ενωτική να πάρει πρωτοβουλίες και να πιέσει για μαζικές κινητοποιήσεις όπως περιγράφονται στη συνέχεια.
- Πρωτοβάθμια σωματεία και Ομοσπονδίες να πάρουν αποφάσεις που να καλούν τα μέλη τους να παραβρεθούν στο Σύνταγμα.
- Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στο οποίο η Αριστερά έχει ισχυρή παρουσία οφείλει επειγόντως να πάρει αντίστοιχες αποφάσεις – να καλέσει στάση εργασίας από την Παρασκευή το μεσημέρι που να διευκολύνει την κάθοδο εργαζομένων στο Σύνταγμα.
- ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, κάτω από την πίεση της ενωτικής Αριστεράς και της συνδικαλιστικής βάσης να αποφασίσουν επειγόντως νέα 24ωρη γενική απεργία, συνέχεια της προηγούμενης της 4ης Φλεβάρη, στη διάρκεια της ερχόμενης βδομάδας και στη συνέχεια 48ωρη γενική απεργία μέσα στην επόμενη.
Η κατάληψη του Συντάγματος δεν πρέπει να τελειώσει την Κυριακή. Οι περισσότεροι αγρότες είναι φυσικό να επιστρέψουν για να κρατήσουν τα μπλόκα, αλλά μια ισχυρή αντιπροσωπεία μπορεί να μείνει και να «κρατήσει» το Σύνταγμα μαζί με τους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες.
Μπορούμε να χτίσουμε ένα πραγματικά παλλαϊκό μέτωπο αγώνα. Για να δώσουμε τα μαθήματα που χρειάζεται να πάρουν οι διάφοροι Σόιμπλε, η κλίκα των πολυεθνικών που ελέγχει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το εδώ κατεστημένο.
