Η κατάσταση στη Συρία και τις γύρω χώρες είναι εφιαλτική χωρίς να υπάρχει πουθενά «φως» στον ορίζοντα.
Το «μείγμα» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της δράσης των τζιχαντιστών του ISIS είναι εκρηκτικό, με ολόκληρους λαούς να βρίσκονται στη μέση και τα προσφυγικά κύματα να αυξάνονται διαρκώς.
Οι πρόσφυγες μόνο από τη Συρία (εκτός του Ιράκ, του Αφγανιστάν κλπ) έχουν ξεπεράσει τα 4 εκατομμύρια. Όμως η «απάντηση» της ΕΕ στην τεράστια αυτή ανθρωπιστική κρίση είναι εξοργιστική. Το σχέδιο για εγκατάσταση μόλις 160.000 προσφύγων στην Ευρώπη (από μόνο του σκανδαλώδες!) προχωράει με ρυθμούς… χελώνας, αφού μέχρι στιγμής ο αριθμός των μετεγκαταστάσεων που έχει πραγματοποιηθεί είναι… 159!
Παράλληλα, σύμφωνα με τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, δίνονται 3 δισ. € στην Τουρκία καθώς και επίσπευση των διαδικασιών ένταξης της στην ΕΕ, με αντάλλαγμα την «αναχαίτιση» των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή Ουγγαρία, Κροατία, ΠΓΔΜ και Αυστρία είτε ύψωσαν είτε βρίσκονται σε διαδικασία χτισίματος φραχτών. Πρόσφυγες, με την αιτιολογία ότι δεν είναι… «πραγματικοί» πρόσφυγες διώχνονται από τη Σλοβενία ενώ σύμφωνα με την οργάνωση Human Rights Watch, εδώ και μήνες η Τουρκία επαναπροωθεί πρόσφυγες πίσω στη Συρία!
Οι μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ και ΕΕ, που έχουν τις μεγαλύτερες ευθύνες για τον εφιάλτη που επικρατεί στον Αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο απαντούν στις προσφυγικές ροές με καταστολή.
Οι στρατιωτικές τους επεμβάσεις δημιούργησαν τις συνθήκες πάνω στις οποίες αναπτύχθηκε ο φανατικός ισλαμισμός. Οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και το ISIS, ενισχύθηκαν συνειδητά από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ, στην προσπάθειά τους να διώξουν τον Άσαντ (δείτε: «Ποιος δημιούργησε τελικά το ISIS – και πως θα αντιμετωπιστεί;»)
Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι στάθηκε αφορμή για κλιμάκωση των επιχειρήσεων στην περιοχή. Το νέο «σοκ και δέος» όμως θα έχει την ίδια τύχη με τα προηγούμενα: δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Τη φωτιά δεν τη σβήνεις ρίχνοντας περισσότερο λάδι. Ακόμα και να καταφέρουν να πλήξουν σοβαρά τις θέσεις του ISIS, που είναι πολύ πιθανό, είναι δεδομένο ότι θα «γεννήσουν» νέους τζιχαντιστές και νέους τρομοκράτες. Άλλωστε αυτοί που χτύπησαν στο Παρίσι ήταν στην πλειοψηφία τους Βέλγοι και Γάλλοι πολίτες.
Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν το τρομοκρατικό χτύπημα για να επιβάλλουν καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» στο εσωτερικό τους, με στόχο να σπείρουν το φόβο και να χτυπήσουν τις δημοκρατικές λαϊκές ελευθερίες. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων στη Γαλλία και ο στρατός που κατέβηκε στους δρόμους στις Βρυξέλλες για να διατηρήσει την «τάξη» είναι ενδεικτικά μιας Ευρώπης που όλο και περισσότερο «αλλάζει» – προς το χειρότερο βέβαια…
***
Αποκορύφωμα αυτής της έντασης που επικρατεί στην περιοχή αποτελεί και το «θερμό» επεισόδιο μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.
Οι Ρώσοι μπήκαν στον πόλεμο για να βοηθήσουν τον Άσαντ έτσι ώστε να συνεχίσει να αποτελεί «παίχτη» στο παιχνίδι της διάδοχης κατάστασης στη Συρία. Η Ρωσία ξεκίνησε βομβαρδισμούς σε στόχους του ISIS, πράγμα που οδήγησε στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από την Τουρκία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι «υποψίες» για σιωπηρή συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και ISIS βγαίνουν στο προσκήνιο: η Τουρκία, θέλοντας να πλήξει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα έχει κάθε λόγο να μην την ενοχλεί η δράση του ISIS, το οποίο μάχεται και αυτό ενάντια στους Κούρδους. Κοινός στόχος και των δύο είναι η ανατροπή του Άσαντ. Υπάρχουν εξάλλου πολύ ισχυρές ενδείξεις ότι η Τουρκία αγοράζει φθηνό πετρέλαιο από τον ISIS.
***
Σ’ αυτό τον εφιάλτη μόνο οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να δώσουν λύση. Όμως για να δώσει απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα, η Αριστερά, οφείλει να πάει στη ρίζα του. Κι αυτό είναι το ίδιο το σύστημα.
Γιατί είναι το κυνηγητό του κέρδους και της παγκόσμιας κυριαρχίας, που χαρακτηρίζει το μεγάλο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές, που οδηγεί στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των λαών των φτωχών χωρών, στις δικτατορίες και τους πολέμους.
Και είναι ακριβώς η αποτυχία της μαζικής Αριστεράς (που είχε σταλινικά, φιλοσοβιετικά ή φιλομαοϊκά, χαρακτηριστικά) στην περιοχή της Μ. Ανατολής, του Αραβικού κόσμου και των Μουσουλμανικών χωρών, που επέτρεψε στους φανατικούς ισλαμιστές να βγουν από το περιθώριο της κοινωνίας και να αναλάβουν τον εφιαλτικό ρόλο που σήμερα παίζουν.
Η Αριστερά στην Ευρώπη και διεθνώς έχει πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα: είναι να δείξει και να αποδείξει στους αραβικούς και μουσουλμανικούς λαούς ότι υπάρχει μια διαφορετική πολιτική απ’ αυτήν των ιμπεριαλιστών. Κι αυτό σημαίνει και απαιτεί, η Αριστερά να διεκδικήσει την εξουσία και να αντιμετωπίσει αυτούς τους λαούς σαν ισότιμους, χωρίς να τους εκμεταλλεύεται, να τους καταπιέζει και να τους στερεί δικαιώματα – κοινωνικά, οικονομικά, θρησκευτικά, εθνικά.
Μόνο με τέτοιες πολιτικές που συνιστούν πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος, θα μπορέσει να μπει τέλος στην παράνοια, στους πολέμους και στη γενικευμένη βαρβαρότητα στην οποία βλέπουμε να οδηγείται το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς.
