Κάλεσμα από τη φοιτητική παράταξη «Ρωγμή» για μαζική συμμετοχή στη φετινή πορεία του Πολυτεχνείου, στις 19.00 στο προαύλιο του τμήματος Ιστορίας
Εδώ Πολυτεχνείο… 2015
17 Νοέμβρη του 15’- 42 χρόνια μετά την ιστορική εξέγερση της νεολαίας και των εργαζομένων και όλοι τέτοιες μέρες αναρωτιόμαστε κατά πόσο τα μηνύματα του Πολυτεχνείου, οι διεκδικήσεις του τότε και τα προβλήματα έχουν σχέση με την καθημερινότητα του σήμερα. Και στην τελική, τι κατάφεραν να πετύχουν οι φοιτητές και πως μπορούμε εμείς σήμερα να πάρουμε ως παράδειγμα τον αγώνα τους για τους αγώνες που δίνουμε αλλά και αυτούς που θα δώσουμε στο μέλλον.
Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα αλλά κατάφερε να την κλυδωνίσει
Είναι σύνηθες φαινόμενο αυτές τις μέρες να ακούμε πολλούς να λένε πως «το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα αλλά αυτή έπεσε λόγω συμφερόντων, άρα δεν πρέπει να ακολουθούμε αντίστοιχες τακτικές όπως είναι η κατάληψη, ή η απεργία και εν γένει κινηματικές δράσεις γιατί δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από αυτές». Η απάντηση που πρέπει να δοθεί σε όσους ενστερνίζονται τέτοιες λογικές – τόσο στους καλοπροαίρετους, και πολύ περισσότερο στους κακοπροαίρετους – είναι τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα. Το Πολυτεχνείο «έριξε» τη Χούντα στη συνείδηση των απλών πολιτών που διαφωνούσαν με την καταστολή, το φασισμό και τον αυταρχισμό και έγινε φάρος για τους αγώνες του μέλλοντος.
Οι ομοιότητες με το σήμερα
Θα ήταν λάθος να ειπωθεί ότι η σημερινή κατάσταση είναι «χούντα». Θα ήταν λάθος γιατί θα προσπερνούσαμε έτσι τα πραγματικά αδιέξοδα της αστικής δημοκρατίας και τον τρόπο που κάθε φορά ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει της κρίσεις που ο ίδιος δημιουργεί. Παρόλα αυτά, ομοιότητες με το τότε υπάρχουν. Και τότε, όπως και σήμερα, έχουμε ένα καταρρακωμένο φοιτητικό και εργατικό κίνημα με την κυρίαρχη αντίληψη στην κοινωνία να είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατόν να αλλάξει. Και πως αλλιώς να είναι δηλαδή, τη στιγμή που έχουμε ένα ολόκληρο σύστημα «χειραγώγησης μαζών» αποτελούμενο από τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση κι ακόμη την πλειοψηφία των κομμάτων της σημερινής δήθεν «αντιπολίτευσης» να προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από τα μνημόνια και την καταπίεση;
Τι φοιτητικό κίνημα χρειαζόμαστε και ο ρόλος των αριστερών και ριζοσπαστικών σχημάτων
Πώς μπορούν όμως οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι να αντιπαλέψουν αυτή τη «συστημική τρομοκρατία»; Οι παραπάνω που αναφέρθηκαν σε κάθε τους κίνηση είναι πολύ καλά οργανωμένοι. Από την άλλη, η νεολαία και η εργατική τάξη είναι διασπασμένες, με το ατομικό συμφέρον πολλές φορές να υπερισχύει του συλλογικού. Ο μόνος δρόμος για να αντιπαλέψουμε τη λιτότητα, την καταπίεση και το ξεπούλημα της ζωής μας εν γένει, περνάει αναπόφευκτα μέσα από την οργανωμένη πάλη στους συλλόγους και τα σωματεία – με σύνδεση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος – και φυσικά μέσα από τους σχηματισμούς της Αριστεράς τόσο στην κοινωνία όσο και στα πανεπιστήμια, που τιμούν τον όρο Αριστερά και όχι απλώς τον περιφέρουν αναίτια. Μακριά από τις δυνάμεις της διάσπασης του κινήματος και του σεχταρισμού όπως επίσης και από της πεφωτισμένες ηγεσίες. Με ενωτικούς αγώνες που θα έχουν τόσο στόχο την επίλυση απλών και καθημερινών προβλημάτων, όπως επίσης και στόχευση στην ανατροπή της σημερινής κατάστασης για ένα ελεύθερο πανεπιστήμιο σε μια κοινωνία χωρίς ξενοφοβία, φτώχια, ρατσισμό και καταπίεση.
Ως Ρωγμή Ι.Π., με αυτές τις θέσεις και αυτή την στάση μέσα στο κίνημα τιμούμε τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου όπως και τους νεκρούς του και όσους ανθρώπους αγωνίζονται ενάντια σε ό,τι τους καταπιέζει.
Καλούμε τους φοιτητές, τη νεολαία και τους εργαζόμενους σε συμμετοχή στην πορεία των φοιτητικών συλλόγων και των φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστήμιου στις 17/11/15 και ώρα 7μμ στο προαύλιο του τμήματος Ιστορίας.
