Κείμενο – κάλεσμα στην Απεργία της 12ης Νοέμβρη από εργαζόμενους της Εθνικής Τράπεζας
Ο κατάλογος των «προαπαιτούμενων» που ψηφίστηκαν, το τρίτο μνημόνιο, το πόρισμα της «επιτροπής σοφών» και ο επερχόμενος νόμος για το ασφαλιστικό, η νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα (πχ ΕΝΦΙΑ), το ξεπούλημα του Δημοσίου πλούτου, το πέρασμα του τραπεζικού συστήματος στα χέρια της ΕΚΤ και κερδοσκοπικών funds, οι πλειστηριασμοί α΄κατοικίας, κ.α. αποτελούν «κύρηξη πολέμου» απέναντι στα εργατικά και τα λαϊκά στρώματα.
Τα μέτρα αυτά, Κυβέρνησης και δανειστών, αν περάσουν, θα διαμορφώσουν ένα ριζικά νέο σκηνικό, όπου το δικαίωμα στην εργασία, τη σύνταξη, την ασφάλιση και την περίθαλψη θα είναι άπιαστο όνειρο για μεγάλα τμήματα των εργαζομένων (ιδιαίτερα των νέων). Επιπλέον, η συνέχιση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου και ο ασφυκτικός έλεγχος της δημόσιας σφαίρας από τους δανειστές καθιστούν «όνειρο θερινής νυκτός» την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Επιπλέον, ως τραπεζοϋπάλληλοι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν άμεσο κίνδυνο το προσεχές διάστημα. Η νέα ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών απομακρύνει κάθε ενδεχόμενο δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα. Αντίθετα, χαρίζει «γη και ύδωρ» στους τραπεζίτες. Ο έλεγχος των ιδρυμάτων περνάει στα χέρια ιδιωτών μετόχων και στον έλεγχο του ΤΧΣ, στο οποίο πλέον το Δημόσιο δεν θα έχει κανένα λόγο. Με άλλα λόγια στα χέρια τν δανειστών, οι οποίοι πίσω από κλειστές πόρτες θα αποφασίζουν για τις Διοικήσεις και την πολιτική των πιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτό, γνωρίζουμε τι σημαίνει: Μνημόνιο στις Τράπεζες, δηλ. περικοπές στις απολαβές, στις θέσεις εργασίας και στα δικαιώματά μας.
Σε αυτό το περιβάλλον, έχει προκηρυχθεί πανελλαδική-πανεργατική απεργία για τις 12 Νοέμβρη. Θεωρούμε ότι η μαζική συμμετοχή μας έχει ιδιαίτερη σημασία. Πρέπει να δηλώσουμε σε όλους τους τόνους ότι δεν δεχόμαστε τελεσίγραφα, δεν αποδεχόμαστε τον «μνημονιακό μονόδρομο», δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.
Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι ο αγώνας για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας θα είναι δύσκολος και μακρύς. Πέρα από την Κυβέρνση και τους δανειστές απέναντί μας θα έχουμε και την υποταγμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που θα προσπαθούν να υποσκάπτουν συνεχώς τις προσπάθειές μας. Το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα.
Το βάρος, λοιπόν, πέφτει στις «πλάτες» των αριστερών δυνάμεων και των συνδικαλιστών/στριών της «βάσης». Η απεργία της 12ης Νοεμβρίου μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο ενός γόνιμου διαλόγου για την ανάγκη ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στα δύσκολα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας, οφείλουμε να ανοίξουμε την κουβέντα στο εσωτερικό των συνδικάτων και να εξάγουμε τα απαραίτητα ριζοσπαστικά συμπεράσματα από όλη την προηγούμενη, πολύ πλούσια σε εμπειρίες, περίοδο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το «σοκ της ήττας» και να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας.
Τέλος, είναι, πλέον, πασιφανές ότι οι 24ωρες «τουφεκιές στο αέρα», οι ανοργάνωτες και ασυντόνιστες απεργίες δεν προσφέρουν καμία πιθανότητα επιτυχίας. Αντίθετα, απαιτείται μια ριζικά διαφορετική κατεύθυνση που θα περιλαμβάνει:
- Συμμετοχή της «βάσης» στη διαμόρφωση και τον έλεγχο της πορείας του αγώνα, μέσα από συνελεύσεις και επιτροπές.
- Συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων και Ομοσπονδιών και χάραξη κοινής τακτικής.
- Πολύμορφες και δυναμικές κινητοποιήσεις με διάρκεια και αναλυτικό σχέδιο. Συμμετοχή σε κοινωνικά κινήματα.
- Εμβάθυνση των αιτημάτων μας ώστε να βρούμε λύσεις έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο που μας επβάλλουν Κυβέρνηση και Δανειστές.
Σε αυτή τη βάση καλούμε τους συναδέλφους/ισσες σε μαζική συμμετοχή στην απεργία της 12ης Νοέμβρη και συστράτευση στον αγώνα που έχουμε μπροστά μας για την ανατροπή των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας.
- Θανάσης Μαρίνης, μελος ΔΣ ΣΥΕΤΕ
- Στέλλα Μυτίνη, μέλος ΝΠ Θεσσαλονίκης ΣΥΕΤΕ
- Γιώργος Παραλής, εργαζόμενος κατ/μα Ερμού Θεσσαλονίκης (212)
- Δημήτρης Ιωαννίδης, εργαζόμενος κατ/μα Λαγκαδά (395)
