Την Πέμπτη 5 Δεκέμβρη, 800.000 διαδηλωτές κατέκλυσαν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Γαλλίας, ενώ εκατομμύρια εργαζόμενοι/ες απήργησαν, καταγράφοντας την μεγαλύτερη απεργία στη χώρα εδώ και δεκαετίες. Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στην πρωτοπορία του αγώνα, αλλά συνεχώς εμπλέκονται και άλλοι κλάδοι (ενέργεια, ταχυδρομεία, κοινωνικοί λειτουργοί, δημοσιογράφοι, πυροσβέστες, κ.α.). Τα δρομολόγια των τρένων, των λεωφορείων και του μετρό ακυρώθηκαν σχεδόν όλα παραλύοντας τη χώρα.
Ο λόγος για αυτήν την κινητοποίηση ήταν πρόθεση της κυβέρνησης να περάσει νόμο με αλλαγές για την κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις. Η Γαλλική κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την ύπαρξη πολλών διαφορετικών ασφαλιστικών ταμείων και συνταξιοδοτικών καθεστώτων, προκειμένου να εξαπολύσει επίθεση στον πυρήνα της κοινωνικής ασφάλισης και να ανοίξει τον δρόμο για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Μιλάει για ενιαιοποίηση των ταμείων, εννοώντας φυσικά υποβάθμιση των παροχών τους, αύξηση των ορίων ηλικίας, κ.α. Μάλιστα, για να πετύχει αυτόν τον στόχο ο πρόεδρος της Γαλλίας επιχειρεί να παίξει το -γνώριμο σε εμάς- χαρτί του κοινωνικού αυτοματισμού, δηλαδή το να στρέψει ένα τμήμα της κοινωνίας εναντίον ενός άλλου. Έτσι, τα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ από το πρωί ως το βράδυ χαρακτηρίζουν προνομιούχους τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες και την εκπαίδευση προσπαθώντας έτσι να διασπάσουν το κίνημα.
Οι κινήσεις αυτές όμως δεν τους βγαίνουν. Πέρα από τις πολύ μεγάλες κινητοποιήσεις, το απεργιακό μέτωπο γνωρίζει και πολύ μεγάλη αποδοχή, με το 64% των πολιτών να δηλώνει την υποστήριξή του.
Η επόμενη απεργία ορίστηκε για αύριο Τρίτη 10 Δεκεμβρίου και είναι μεγάλη ευκαιρία να αποτελέσει ακόμα ένα σταθμό στην αναζωπύρωση του εργατικού κινήματος στη Γαλλία.
Υπήρξαν μια σειρά από διεργασίες στη βάση της κοινωνίας το προηγούμενο διάστημα, που έστρωσαν τον δρόμο για το εκπληκτικό απεργιακό κύμα που έχει κατακλύσει τη χώρα αυτές τις μέρες.
Η εκλογή του Μακρόν
Μάϊος 2017. Όλα τα διεθνή αστικά επιτελεία πανηγυρίζουν. Η Άνγκελα Μέρκελ, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι μόνο μερικοί από τους ένθερμους υποστηρικτές του. Η Γαλλική άρχουσα τάξη θεωρεί ότι έχει βρει ένα νέο «πουλέν», έναν νέο και πολλά υποσχόμενο πολιτικό, ο οποίος θα σαγηνεύσει τα πλήθη και θα σταθεροποιήσει τη χώρα. Μιλάμε φυσικά για τον σημερινό πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμάνουελ Μακρόν, ο οποίος εκλέγηκε κερδίζοντας τους υποψηφίους των παραδοσιακών κομμάτων της δεξιάς και του κέντρου.
Όλοι αυτοί όμως, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν υπολόγιζαν την κοινωνική οργή που τόσα χρόνια σιγοβράζει, λόγω των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Η περίοδος χάριτος για τον νέο πρόεδρο κράτησε ελάχιστα. Ένα κομμάτι των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να ψήφισαν Μακρόν για να καταδικάσουν τους υποψηφίους των κομμάτων του κατεστημένου και την ακροδεξιά Λεπέν, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια απέναντι στον εκλεκτό των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου. Και φυσικά αντέδρασαν στο πρόγραμμά του που περιλάμβανε λιτότητα, περικοπές και καταστολή. Αμέσως μετά την εκλογή του ο Μακρόν έκανε αλλαγές στην εργατική νομοθεσία υπέρ των εργοδοτών και μείωσε τη φορολογία στη μεγάλη περιουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι χαρακτηρίστηκε ως «ο Πρόεδρος των πλουσίων».
Η Γαλλία σε διαρκή αναβρασμό
Έχουμε κλείσει ήδη ένα χρόνο από τη μέρα που γεννήθηκε το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων». Οι αρχικές διαμαρτυρίες για τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων αποτέλεσαν τη σπίθα που έβαλε φωτιά σε όλη τη Γαλλία. Οι εικόνες ανθρώπων με κίτρινα γιλέκα να κατακλύζουν τους δρόμους της Γαλλίας προκάλεσαν ενθουσιασμό στα καταπιεσμένα στρώματα σε όλη την Ευρώπη και σύγκρυο στον Μακρόν και τις αστικές τάξεις διεθνώς. Το κίνημα αυτό παρά τους τόνους καταστολής που δέχτηκε, παρά τους δεκάδες τραυματίες και συλληφθέντες άντεξε στον χρόνο και έπαιξε καταλυτικό ρόλο από τη μία στην καταβαράθρωση της εικόνας του Μακρόν, από την άλλη στο να μπει το γαλλικό εργατικό κίνημα σε μια νέα φάση.
Προπομπός των όσων συμβαίνουν αυτές τις μέρες αποτέλεσαν και οι φετινές εντυπωσιακές συγκεντρώσεις και πορείες στις 23 Νοέμβρη, ενάντια στην βία κατά των γυναικών. Για ακόμα μια φορά, οι γυναίκες είναι αυτές που θα επηρεαστούν περισσότερο από τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού.
Στους μαζικούς αγώνες είναι η λύση
Οι εξελίξεις αυτές δεν μπορούν παρά να γεμίζουν χαρά τα κινήματα και τους αγωνιστές σε όλο τον κόσμο, ειδικά αν τις αντιληφθούμε ως ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα των δεκάδων εξεγέρσεων που κατακλύζουν τον πλανήτη (Χονγκ Κονγκ, Χιλή, Εκουαδόρ, Λίβανος, Ιράκ, Καταλονία, κα). Ταυτόχρονα, αποτελούν απάντηση σε όσους αναλυτές εβγαλαν απαισιόδοξα συμπεράσματα το προηγούμενο διάστημα για «ακροδεξιά μετατόπιση» της γαλλικής κοινωνίας λόγω της ανόδου της Λεπέν.
Όλο και περισσότερα κομμάτια του Γαλλικού εργατικού κινήματος ξεφεύγουν από τα μερικά/συντεχνιακά αιτήματα και απαιτούν πιο ριζικές αλλαγές. Το σύνθημα «Μακρόν παραιτήσου» ακούγεται όλο και πιο συχνά στους δρόμους της Γαλλίας.
Το Γαλλικό εργατικό
κίνημα έχει μια μακρά παράδοση αγώνων ενάντια στα σχέδια των εκάστοτε
κυβερνήσεων να χτυπήσουν τα συνταξιοδοτικά και εργατικά δικαιώματα: από το
τεράστιο απεργιακό κίνημα του 1995 (το μεγαλύτερο μετά το Μάη του ’68), στις
μεγάλες απεργίες κατά του Σαρκοζί το 2007 και το 2010, στο κίνημα «Nuit Debout» (το αντίστοιχο των «αγανακτισμένων»
το 2016) και φυσικά στα «κίτρινα γιλέκα» που κάποια στιγμή συντονίστηκαν με τα
συνδικάτα και κάλεσαν απεργίες. Ο Μακρόν παίζει με τη φωτιά. Ελπίζουμε ότι το
γαλλικό εργατικό κίνημα θα τον ρίξει μέσα, βάζοντας και την Ευρώπη στον χορό
των μεγάλων κινητοποιήσεων της περιόδου.
