Συνέντευξη με την Ντόνα Λήτζου, η οποία εργάζεται στο συνδικάτο ACV-CSC στη Γάνδη
• Τη Δευτέρα, 20 Ιουνίου, τα συνδικάτα κάλεσαν σε εθνική διαδήλωση στις Βρυξέλλες. Ήταν επιτυχημένη;
Ναι, νομίζω ότι ήταν μια σημαντική επιτυχία. Τα συνδικάτα υπολογίζουν ότι συμμετείχαν 80.000 εργαζόμενοι, ενώ η αστυνομία εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι 70.000 συμμετείχαν στην πορεία. Η πορεία ξεκίνησε από τον σταθμό Brussels Noord και κατέληξε στον σταθμό Brussels Zuid. Οι εργαζόμενοι/ες ταξίδεψαν από όλη τη χώρα προκειμένου να λάβουν μέρος σε αυτήν. Εγώ, μαζί με άλλους συναδέλφους, ταξίδεψα από τη Γάνδη για παράδειγμα.
Ήταν σαφές ότι τα συνδικάτα δεν περίμεναν τέτοια συμμετοχή όταν άρχισαν να σχεδιάζουν αυτή τη διαδήλωση τον Ιανουάριο. Αλλά το τελευταίο κύμα αυξήσεων των τιμών που προκλήθηκε από την ενεργειακή κρίση προκάλεσε την οργή πολλών εργαζομένων, οι οποίοι βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται καθημερινά. Ήταν σημαντικό ότι αυτή η απεργία προκηρύχθηκε και από τα τρία μεγάλα συνδικάτα μαζί. Η απεργία οδήγησε στην ακύρωση όλων των πτήσεων στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών – γεγονός που δείχνει τη δύναμη των εργαζομένων όταν αποφασίζουν να προχωρήσουν σε δράση. Το κλίμα στη διαδήλωση ήταν επίσης μαχητικό και «ζωντανό».
• Ποια ήταν τα κύρια αιτήματα της διαδήλωσης;
Το κύριο αίτημα ήταν η κατάργηση του νόμου που επιβάλλει ανώτατο όριο στις αυξήσεις των μισθών. Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε το ’96 και επιτρέπει στην κυβέρνηση να θέτει ανώτατο όριο στους μισθούς, προκειμένου να τους κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα. Έτσι, ενώ ο πληθωρισμός σήμερα είναι στο 9%, οι αυξήσεις των μισθών είναι στο 0,4%! Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο από τη σκοπιά των εργαζομένων. Όλα αυξάνονται εκτός από τους μισθούς! Αυτός ο νόμος βέβαια εφαρμόστηκε από τα αφεντικά και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, προκειμένου να βγάζουν περισσότερα κέρδη. Όταν τα κέρδη αυξάνονταν με ρυθμούς ρεκόρ, οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να απαιτήσουν υψηλότερους μισθούς. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι επιχειρήσεις πήραν τεράστιες κρατικές χρηματοδότηση, αλλά οι εργαζόμενοι εξακολουθούσαν να μην μπορούν να απαιτήσουν καλύτερους μισθούς. Τώρα, ο πληθωρισμός εκτοξεύεται στα ύψη και οι εργαζόμενοι εμποδίζονται και πάλι να απαιτήσουν καλύτερους μισθούς. Αυτό πρέπει να σταματήσει!
Τα συνδικάτα έχουν ξεκινήσει εκστρατεία συλλογής υπογραφών προκειμένου να αναγκάσουν την κυβέρνηση να συζητήσει αλλαγές σε αυτόν τον νόμο. Έθεσαν ως στόχο 25.000 υπογραφές και συγκέντρωσαν 87.000! Η συζήτηση αυτή θα πραγματοποιηθεί στο κοινοβούλιο στις 29 Ιουνίου.
Υπήρχαν επίσης διεκδικήσεις από διάφορους εργασιακούς χώρους σχετικά με τις συνθήκες εργασίας τους. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στα αεροδρόμια και στις αεροπορικές εταιρείες ζητούν τη μείωση του φόρτου εργασίας που αντιμετωπίζουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν εξαγγελθεί και νέες απεργίες τις επόμενες ημέρες από τους εργαζόμενους στον τομέα αυτό. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στη Ryanair ανακοίνωσαν 3ήμερη απεργία, από την Παρασκευή 24/6 έως την Κυριακή 26/6. Οι εργαζόμενοι στις αεροπορικές εταιρείες των Βρυξελλών απεργούν επίσης.
• Ποια είναι τα επόμενα βήματα στον αγώνα; Υπάρχουν κι άλλες κινητοποιήσεις που έχουν ανακοινωθεί από τα συνδικάτα;
Ήταν σαφές ότι τα συνδικάτα δεν περίμεναν τέτοια συμμετοχή στη διαδήλωση. Σχεδίαζαν μια μέτρια κινητοποίηση, αλλά οι εργαζόμενοι από τα κάτω τους εξέπληξαν! Τώρα, μετά την επιτυχία της διαδήλωσης και της απεργίας, ο κόσμος έχει αρχίσει να μιλάει για ένα «καυτό φθινόπωρο» στο Βέλγιο. Πράγματι, το κλίμα μεταξύ των εργαζομένων είναι ότι πρέπει να υπάρξει αντεπίθεση. Αυτό ασκεί πίεση στα συνδικάτα να δράσουν. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι αν θα δράσουν εγκαίρως, αν θα οργανώσουν τον αγώνα εμπλέκοντας τους εργαζόμενους της βάσης στη λήψη αποφάσεων και αν θα προβάλλουν αιτήματα που μπορούν να οδηγήσουν στη νίκη.
Οι εργαζόμενοι στο Βέλγιο έχουν τεράστια δύναμη στα χέρια τους, το έχουν δείξει ξανά και ξανά. Αυτή τη φορά, ένα σημαντικό κίνημα θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρή απειλή για την κυβέρνηση, η οποία βασίζεται σε έναν πολύ εύθραυστο συνασπισμό. Το πρόβλημα είναι συνήθως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που δεν είναι έτοιμες για μάχη. Αλλά η οργή του κόσμου αυξάνεται και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικούς αγώνες, όπως είδαμε με τη διαδήλωση της Δευτέρας.
