Δημοσιεύουμε κάλεσμα από τις «Μαχητικές & Ελεύθερες» Βόλου
Στις 8 Μαρτίου τιμούμε τους αγώνες των γυναικών σε όλη την ιστορία. Μέσα από αυτούς τους αγώνες κατακτήθηκαν δικαιώματα που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα όπως η ψήφος και η άμβλωση. Όμως, η καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες δεν έχει εξαλειφθεί αλλά εντείνεται μέσα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και λόγω των διαχρονικών κυβερνητικών πολιτικών. Οι γυναίκες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να αμείβονται λιγότερο από τους άντρες και να έχουν λιγότερες ευκαιρίες για πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Η πατριαρχία, ο σεξισμός, η σεξουαλική παρενόχληση, οι διακρίσεις, η βία, οι γυναικοκτονίες, τα κυκλώματα trafficking, η επισφαλής απασχόληση, η φτώχεια, η απλήρωτη οικιακή εργασία συνεχίζουν και βαραίνουν τις γυναίκες, ειδικά των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Για αυτούς όλους τους λόγους τιμάμε την 8η Μάρτη αγωνιστικά με συγκέντρωση και πορεία την Τετάρτη 8 Μαρτίου, στις 6:00μμ στην πλατεία του Αγίου Νικολάου.
Απευθύνουμε κάλεσμα στις γυναικείες-φεμινιστικές οργανώσεις, στα εργατικά σωματεία και συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς της εκπαίδευσης (Φοιτητικοί Σύλλογοι, ΕΛΜΕ, Σύλλογοι ΔΕΠ και Εργαζομένων στο ΠΘ κοκ) να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στην φετινή φεμινιστική κινητοποίηση.
Επιπλέον, το Σάββατο 4 Μαρτίου, στις 6:00μμ, στο αμφιθέατρο Σαράτση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (παραλιακό συγκρότημα, 3ος όροφος) θα πραγματοποιήσουμε ανοιχτή εκδήλωση με θέμα:
«Οι ευθύνες των δικαστικών αρχών και της αστυνομίας στο πατριαρχικό σύστημα – Trafficking, έμφυλη & ενδοοικογενειακή βία»
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι:
- Αντωνία Λεγάκη, δικηγόρος της 18χρονης θύματος Trafficking από την Ηλιούπολη
- Έλενα Δημητρίου, νομικός – Μαχητικές & Ελεύθερες Βόλου
- Ελένη Μήτσου -Μαχητικές & Ελεύθερες Αθήνας
Ακολουθεί η ανακοίνωση που μοιράζουν οι Μαχητικές και Ελεύθερες Βόλου αυτό το διάστημα:
8 Μαρτίου 2023 – Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας
Συγκέντρωση-πορεία, Τετάρτη 8/3, 6μμ, πλατεία Αγίου Νικολάου
Στο δρόμο υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας
Στις 8 Μαρτίου, εκατομμύρια γυναίκες και άντρες σε όλο τον κόσμο θα βγούμε στους δρόμους για να τιμήσουμε την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Τα τελευταία χρόνια, από το Ιράν ως την Ισπανία και από την Αργεντινή ως την Ινδία, αυτήν την ημέρα πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις, πορείες ακόμη και απεργίες, που απαιτούν:
Να μπει τέλος στον κύκλο της έμφυλης βίας, των βιασμών και των γυναικοκτονιών.
Να γκρεμιστεί η βιομηχανία της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και το trafficking γυναικών και παιδιών.
Να έχουμε την αυτοδιάθεση του σώματός μας και την πραγματική κατοχύρωση του δικαιώματος στην άμβλωση σε ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας.
Να μπει τέλος στις διακρίσεις στους χώρους δουλειάς και να υπάρχει ισότητα αμοιβών μεταξύ των φύλων και ασφαλείς συνθήκες εργασίας των γυναικών που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των επισφαλώς και πιο κακοπληρωμένων εργαζομένων.
Δημόσια, δωρεάν και αναβαθμισμένα συστήματα υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας για να φύγει από τις γυναικείες πλάτες ένα μεγάλο μέρος της απλήρωτης οικιακής εργασίας, της ανατροφής των παιδιών και της φροντίδας των ηλικιωμένων.
Ανθρώπινα δικαιώματα για τις προσφύγισσες, τις μετανάστριες και τα παιδιά τους που αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των ξεριζωμένων ανθρώπων.
Στις 8 Μαρτίου, ενώνουμε τη φωνή μας με τα εκατομμύρια γυναίκες και άντρες, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα που κατέκτησαν με τους αγώνες τους οι προηγούμενες γενιές. Μόνο με τη μαζική και οργανωμένη πάλη θα κερδίσουμε την πραγματική χειραφέτηση!
Δικαστικό Σύστημα και Αστυνομία καλύπτουν τα «δικά τους παιδιά»…
Στη χώρα μας η μαζική και μαχητική δράση του φεμινιστικού κινήματος έχει βοηθήσει πολλές γυναίκες να βρουν τη δύναμη ώστε να σπάσουν την σιωπή και τον κύκλο της κακοποίησης. Η συνείδηση όλο και περισσότερων, ειδικά των νέων ανθρώπων αλλάζει και υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση γύρω από την γυναικεία καταπίεση και την έμφυλη βία. Την ίδια ώρα, το δικαστικό σύστημα και η αστυνομία πολύ συχνά συγκαλύπτουν τους δράστες, ειδικά όταν αυτοί είναι «παιδιά» του συστήματος και όταν έχουν στενές σχέσεις με την κυβέρνηση, την οικονομική ελίτ και τον κρατικό μηχανισμό.
Η υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα από τη Θεσσαλονίκη, του Πέτρου Φιλιππίδη, του Δημήτρη Λιγνάδη και των αστυνομικών που κατηγορήθηκαν για βιασμό στο ΑΤ Ομόνοιας έχουν κάτι κοινό. Οι κατηγορούμενοι ή καταδικασμένοι δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι μετά από σκανδαλώδεις αποφάσεις των δικαστικών αρχών και τις προκλητικές παραλείψεις τις αστυνομίας κατά τη διάρκεια των ερευνών. Διόλου τυχαία, οι κατηγορούμενοι ή και καταδικασμένοι και στις τέσσερεις υποθέσεις είναι «παιδιά του συστήματος» με μεγάλη οικονομική δύναμη ή πολύ στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση και το κατεστημένο.
…και τα κυκλώματα σωματεμπορίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης
Ως οργανωμένη προσπάθεια συγκάλυψης από τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές μπορούν να θεωρηθούν και μια σειρά υποθέσεις κυκλωμάτων σωματεμπορίας – trafficking.
Στην υπόθεση της 18χρονης κοπέλας από την Ηλιούπολη, ο βιαστής και κακοποιητής αστυνομικός Δ. Μπουγιούκος αφέθηκε ελεύθερος παρότι καταδικάστηκε σε 5,5 χρόνια φυλάκιση. Κατά τη διάρκεια της δίκης, το νεαρό κορίτσι αναγκάστηκε να καταθέσει κεκλεισμένων των θυρών, παρουσία των κακοποιητών του, χωρίς την παρουσία κοινού και αλληλέγγυων. Παράλληλα, οι συνήγοροι του Μπουγιούκου έκαναν διαρκώς προσβλητικές και χυδαίες επιθέσεις στο θύμα, με στόχο την ψυχολογική του εξόντωση. Κι όλα αυτά με ευθύνη των δικαστών. Το να καταθέτουν τα θύματα εκτός δικαστικής αίθουσας, σε ένα ασφαλές περιβάλλον πρέπει πρώτον να προβλέπεται από το νόμο και δεύτερον να εφαρμόζεται πρακτικά.
Η υπόθεση του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό επίσης συντάραξε την ελληνική κοινωνία. Η ύποπτα αργή αντίδραση της αστυνομίας έδωσε χρόνο στον παιδοβιαστή Ηλία Μίχο να καταστρέψει αποδεικτικό υλικό. Όπως αποδείχτηκε, ο Μίχος ήταν κομματικό στέλεχος της ΝΔ και είχε στενές σχέσεις με κορυφαίους της κυβέρνησης αλλά και την εκκλησία. Όταν έφυγε η υπόθεση από τα πρωτοσέλιδα, η κυβέρνηση εγκατέλειψε χωρίς καμία βοήθεια την 12χρονη και την οικογένειά της, ενώ η Υφυπουργός Εργασίας Δ. Μιχαηλίδου έφτασε στο σημείο να δώσει στη δημοσιότητα το όνομα, τη διεύθυνση και το σχολείο της 12χρονης!
Οι παραπάνω υποθέσεις σχετίζονται και με την πολύκροτη υπόθεση της «Greek Police Mafia». Το αποτέλεσμα της δίκης – παρωδία ήταν η αθώωση όλων των υψηλόβαθμων αστυνομικών που κατηγορούνταν για συμμετοχή σε κύκλωμα προστασίας οίκων ανοχής, σωματεμπορίας και παράνομου τζόγου παρά τα συντριπτικά στοιχεία εναντίον τους! Από όσα έχουν γίνει γνωστά, η φερόμενη ως «ταμίας» της Greek Police Mafia είναι ιδιοκτήτρια των οίκων ανοχής όπου ο Μπουγιούκος εξέδιδε παρά τη θέλησή της την 18χρονη της Ηλιούπολης (και άλλες κοπέλες) και όπου ο Μίχος οδηγούσε σε παιδοβιαστές το 12χρονο κορίτσι από τον Κολωνό.
Πλάι στις παραπάνω υποθέσεις υπάρχουν δεκάδες και εκατοντάδες ακόμα καταγεγραμμένες περιπτώσεις όπου η αστυνομία και οι δικαστικές αρχές αφήνουν απροστάτευτες γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης από τους συζύγους ή τους συντρόφους τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητο το φεμινιστικό κίνημα να παρεμβαίνει σε κάθε τέτοια υπόθεση. Να προχωρά σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στα δικαστήρια. Να στηρίζει και με υλικά μέσα τα θύματα όπως κάνει το κίνημα στον Κολωνό που βρίσκεται δίπλα στην οικογένεια της 12χρονης. Να αποκαλύπτει όλες τις παραλείψεις και τις μεθοδεύσεις συγκάλυψης από τους δικαστές και την αστυνομία. Να απαιτεί την παραδειγματική καταδίκη όλων των κακοποιητών και βιαστών, όσο ψηλά και να φτάνουν.
Φεμινιστικό κίνημα και κράτος καταστολής
Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα της συνολικής πολιτικής της κυβέρνησης. Πρόκειται για το ίδιο δικαστικό σύστημα και την ίδια αστυνομία που συγκαλύπτουν τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα (πχ Novartis), βγάζουν παράνομες 9 στις 10 εργατικές απεργίες, στέλνουν αθώους ανθρώπους στη φυλακή με κατασκευασμένα στοιχεία, αποφυλακίζουν αστυνομικούς που πυροβολούν 16χρονους Ρομά, ξυλοφορτώνουν και συλλαμβάνουν φοιτήτριες/ες που υπερασπίζονται το άσυλο και εργαζόμενες/ους που διεκδικούν τα δικαιώματά τους (πχ Μαλαματίνα) και παρακολουθούν χιλιάδες πολίτες μέσω της ΕΥΠ.
Για αυτό θεωρούμε ότι ως φεμινιστικό κίνημα είναι απαραίτητο από τη μια να αντιπαλέψουμε όλη την σάπια κατάσταση στο δικαστικό σύστημα και την αστυνομία και από την άλλη να συνδέσουμε τους αγώνες μας με όλα τα άλλα στρώματα της κοινωνίας που αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και το καπιταλιστικό σύστημα που αυτή υπηρετεί!
