Η φετινή 8η Μάρτη για την αριστερά και τα κινήματα θα είναι, για άλλη μια χρονιά, μέρα έμφασης στις διεκδικήσεις των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο. Παρότι ο αγώνας μας δεν περιορίζεται φυσικά σε μια μέρα το χρόνο –κάθε άλλο– η 8η Μάρτη δίνει την δυνατότητα να τονιστούν οι μάχες που δίνει το γυναικείο κίνημα σε ολόκληρο τον κόσμο. Άλλωστε η μέρα καθιερώθηκε στο παγκόσμιο συνέδριο σοσιαλιστριών το 1910 για να τιμήσει τους αγώνες του εργαζομένων γυναικών σ όλο τον κόσμο.
Από την Ιρλανδία, όπου το γυναικείο κίνημα βρίσκεται μπροστά στη μάχη του δημοψηφίσματος για το δικαίωμα στην άμβλωση (δες διπλανές στήλες) μέχρι τις ΗΠΑ όπου οι γυναίκες παλεύουν ενάντια στις ρατσιστικές και σεξιστικές πολιτικές του προέδρου Τραμπ. Από τη Λατινική Αμερική και το κίνημα ενάντια στη βία κατά των γυναικών, μέχρι την Ελλάδα, όπου τα τελευταία χρόνια διοργανώνονται όλο και πιο συχνά κινητοποιήσεις για τα γυναικεία δικαιώματα.
Την ίδια ώρα βέβαια, τα δικαιώματα των γυναικών καταπατούνται επίσης σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε πρόκειται για τα δικαιώματα στην εργασία και την ίση αμοιβή, είτε για το δικαίωμα στο να κυκλοφορούμε στο δρόμο χωρίς φόβο, είτε ακόμη και στο δικαίωμα των γυναικών να αμυνθούν σε περίπτωση βίαιης ή σεξιστικής επίθεσης.
Φέτος, για άλλη μια χρονιά, το «Ξ» θα συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις της 8ης Μάρτη – στην Αθήνα καλείται πορεία στις 6.00 μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Πριν από αυτό, το Σάββατο, 3 Μάρτη, το «Ξ» διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση γύρω από τα ζητήματα της γυναικείας καταπίεσης και της μάχης για ίσα δικαιώματα, στις 6.30 μ.μ. στο χώρο «Rosa Parks» (Αιόλου 68-70, τρίτος όροφος). Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε την ιστοσελίδα μας.
Παρακάτω ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράζει αυτές τις μέρες το «Ξ» στις εξορμήσεις του και αφορά το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών.
-
Σάββατο 3 Μάρτη – ανοικτή συζήτηση για το θέμα της γυναικείας καταπίεσης, στις 6.30 στο χώρο «Ρόζα Παρκς» Αιόλου 68-70 τρίτος όροφος
-
Πέμπτη 8 Μάρτη – όλες και όλοι στην κινητοποίηση υπέρ της ισότητας των φύλων, στις 6.00 μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος
-
Κυριακή 25 Φλεβάρη – 1ο εργαστήριο γυναικείας αυτοάμυνας βασισμένο σε τεχνικές Κραβ Μάγκα στις 17.00 στο χώρο «Ρόζα Παρκς» (Αιόλου 68-70, 3ος όροφος)
Τα παιδιά της την προέτρεπαν να φύγει από το σπίτι για να γλιτώσει. Όταν ανακοίνωσε στον άνδρα της ότι πήρε την απόφαση να χωρίσουν, άρχισε να την χτυπά και προσπάθησε να της βάλει το κεφάλι μέσα στην κατσαρόλα με το νερό που έβραζε! Η γυναίκα ενστικτωδώς έπιασε ένα μαχαίρι για να αμυνθεί και τον χτύπησε. Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατός του. Όταν συνήλθε από το σοκ πήγε να παραδοθεί στην αστυνομία… Ήταν 70 χρονών κι επί 40 χρόνια την κακοποιούσε!
Πώς αντιμετώπισε το ελληνικό δικαστικό σύστημα την κακοποιημένη ηλικιωμένη από την Σητεία της Κρήτης; Δεν αναγνώρισε καν το γεγονός ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα! Την καταδίκασε σε 7 χρόνια φυλακή!
Ακόμα πιο βαριά ήταν η ποινή που επέβαλε το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο του Ναυπλίου στην 15χρονη Παναγιώτα. Η ανήλικη θα ζήσει 15 χρόνια στη φυλακή γιατί πάνω στην προσπάθειά της να αμυνθεί απέναντι σ’ έναν άντρα που επιτέθηκε σε αυτήν και την φίλη της, τον σκότωσε.
Σύμφωνα με το νόμο, η αυτοάμυνα είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου και δεν επισύρει οποιαδήποτε ποινή. Όταν όμως μπροστά στους δικαστές βρίσκεται μια γυναίκα, αυτό το δικαίωμα αμφισβητείται και συχνά καταργείται.
1 στις 4 γυναίκες στην Ελλάδα έχει υποστεί σωματική ή/και σεξουαλική βία.
Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η βία ασκήθηκε από τον νυν ή πρώην σύντροφό τους.
***
Την ίδια στιγμή που τα ελληνικά δικαστήρια καταδικάζουν εντελώς άδικα γυναίκες σε πολλά χρόνια φυλακή, ρίχνουν «ποινές – χάδι» ή και αθωώνουν άντρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του 42χρονου Βολιώτη ο οποίος κακοποιούσε συστηματικά τη γυναίκα του χτυπώντας την με μπουνιές, κλοτσιές, πέτρες και σιδηρολοστό! Τον περασμένο Νοέμβρη το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 3 χρόνια φυλακή, αλλά του έδωσε το δικαίωμα να την εξαγοράσει προς 5€ την ημέρα. Ο εγκληματίας αυτός καθάρισε με 5.500€!
Εξίσου χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας γυναίκας από την Πελοπόννησο, την οποία ο άντρας της χτύπαγε καθημερινά υπό την απειλή όπλου και συχνά της έκαιγε το σώμα με κάρβουνα από το τζάκι. Η γυναίκα αναγκάστηκε να προσφύγει στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας αφού όλα τα δικαστήρια 1ου και 2ου βαθμού αθώωναν τον σύζυγό της!!! Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ακύρωσε τις αθωωτικές αποφάσεις και διέταξε να γίνει νέα δίκη – χωρίς όμως να υπάρχει κάποια εγγύηση για το αποτέλεσμα αυτής της δίκης…
***
Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα κάνει διακρίσεις ανάλογα με το φύλο. Για να το πούμε με μία λέξη, η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι: σεξιστική! Γιατί;
Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία σεξιστική. Σε μια κοινωνία όπου η ισότητα αντρών και γυναικών μπορεί να έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά, δεν έχει κατακτηθεί όμως ουσιαστικά ούτε στον τρόπο σκέψης ούτε στη ζωή των ανθρώπων.
Υπάρχει πραγματικά ισότητα…
- όταν 1 στις 4 γυναίκες στην Ελλάδα έχουν κακοποιηθεί σωματικά ή/και σεξουαλικά;
- όταν 13 γυναίκες βιάζονται κάθε μέρα; Όταν από τους 5000 βιασμούς κάθε χρόνο μόνο 150 ακολουθούν τη νομική οδό και ακόμα λιγότεροι δράστες τιμωρούνται;
- όταν το 80% των ανθρώπων που γνωρίζουν ότι μια γυναίκα κακοποιείται από τον σύντροφό της επιλέγει να μη μιλήσει επειδή θεωρεί ότι «είναι ιδιωτικό θέμα»;
- όταν πολλές γυναίκες θύματα βίας έχουν καταλήξει να θεωρούν ότι αυτό που βιώνουν είναι μια «κανονικότητα» και δεν προσπαθούν καν να φύγουν από τη βίαιη σχέση;
- όταν οι δολοφονίες γυναικών από τους συζύγους ή τους συντρόφους τους χαρακτηρίζονται από τα ΜΜΕ ως «έγκλημα πάθους» και οι δολοφόνοι δικαιολογούνται ως έναν βαθμό λόγω της ζήλιας κλπ που ένιωθαν;
***
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Είναι παγκόσμιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην «πολιτισμένη» Ε.Ε. 1 στις 3 γυναίκες έχει πέσει θύμα σωματικής ή/και σεξουαλικής επίθεσης ενώ 1 στους 4 άντρες θεωρεί τον βιασμό μιας γυναίκας δικαιολογημένο αν αυτή είχε μεθύσει, ή είχε ντυθεί προκλητικά κλπ. Στην δε Λατινική Αμερική άρχισε να χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια η λέξη «γυναικοκτονία» λόγω του τεράστιου αριθμού γυναικών που δολοφονούνται από το σύζυγο ή τον φίλο τους.
***
Η βία κατά των γυναικών δεν θα εξαλειφθεί από μόνη της. Όλα τα δικαιώματα που κατάκτησαν οι γυναίκες, τα κατέκτησαν, όπως και το σύνολο των εργαζομένων, μέσα από μακρόχρονους και εξαιρετικά δύσκολους αγώνες.
Γι’ αυτό χρειάζεται εμείς οι ίδιες να προχωρήσουμε σε εκστρατείες ενημέρωσης: στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές όπου ζούμε.
Την ίδια στιγμή πρέπει να διεκδικήσουμε
το κράτος να διαθέσει τα κονδύλια και το επιστημονικό προσωπικό που απαιτείται για να ενσωματωθεί σε όλα τα σχολικά και πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών το θέμα της βίας κατά των γυναικών (σωματικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής) η μηδενική ανοχή που πρέπει να υπάρχει σε αυτήν και τι σημαίνει στην ουσία ισότητα αντρών και γυναικών.
αύξηση της χρηματοδότησης που αφορά στις υποδομές για τις κακοποιημένες γυναίκες (γραμμές sos, κέντρα ενημέρωσης, ξενώνες κλπ) και άμεση προστασία κάθε γυναίκας που καταγγέλλει βία εναντίον της καθώς, σήμερα, η πλειοψηφία των γυναικών είναι εκτεθειμένες σε αντίποινα…
Χρειάζεται να χτίσουμε ένα δυνατό γυναικείο κίνημα, μαζί με τους άντρες που κατανοούν το πρόβλημα και να παλέψουμε ενάντια σε σεξιστικές δικαστικές αποφάσεις αλλά και κάθε μορφή σεξισμού.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά τον σεξισμό. Θα πρέπει να είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό –ένα σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα, στην εκμετάλλευση και τους ανταγωνισμούς– για το χτίσιμο μια κοινωνίας με πραγματική ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη!
