8 Μάρτη 2023: Μια ιστορική μέρα που πρέπει να έχει συνέχεια!

Της σύνταξης του «Ξ»

Οι κινητοποιήσεις στις 8 Μάρτη ήταν ιστορικές. Ιδιαίτερα η πρωινή απεργιακή κινητοποίηση και πορεία, είχε τέτοια μαζικότητα, παλμό και δυναμική, που η 8^η Μάρτη του 2023 θα μείνει  στην ιστορία του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. 

Στην πρωινή συγκέντρωση της Αθήνας ήταν ασφυκτικά γεμάτοι όλοι οι βασικοί δρόμοι (Ομόνοια, Σταδίου, όλες οι πλευρές του Συντάγματος, Πανεπιστημίου και πάλι πίσω Ομόνοια). Οι εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για 100.000 κόσμου αν όχι περισσότερες είναι απολύτως ρεαλιστικές, που σημαίνει ότι ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση μετά από αυτήν του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015, συγκρινόμενη με τις μεγάλες απεργιακές αντιμνημονιακές  συγκεντρώσεις των αρχών του 2010.

Αντίστοιχη ήταν η εικόνα και στις υπόλοιπες πόλεις, αν και είναι δύσκολο να γίνουν ακριβείς υπολογισμοί όταν όλοι οι δρόμοι είναι ασφυκτικά γεμάτοι και δεν μπορεί κανείς να δει που βρίσκεται ούτε η αρχή ούτε και το τέλος μιας πορείας. 

Στη Θεσσαλονίκη υπολογίζεται ότι κατέβηκαν πάνω από 30.000 άτομα στην πρωινή απεργιακή συγκέντρωση. Εξαιρετικά μαζικές πορείες έγιναν και στην Πάτρα, τον Βόλο, τη Λάρισα και σε όλες τις πόλεις και τα νησιά, με τους ανθρώπους που συμμετείχαν να μιλούν για πρωτοφανή μαζικότητα.

Οι απογευματινές συγκεντρώσεις, ήταν εξίσου μαζικές, με κάποιον κόσμο που είχε τη δυνατότητα να συμμετέχει και στις δύο, ενώ αρκετοί επέλεξαν να κατέβουν μόνο στη μια. Αντικειμενικά, το φεμινιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων της 8^ης Μάρτη διευρύνθηκε οι κινητοποιήσεις πήραν άλλες διαστάσεις μετά από το έγκλημα στα Τέμπη. Τα μπλοκ των γυναικείων οργανώσεων ήταν δυναμικά και μαζικά, συνδυάζοντας τα σημερινά αιτήματα του κινήματος με τις φεμινιστικές διεκδικήσεις.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι

Το έγκλημα στα Τέμπη αποκάλυψε τη βαθιά σήψη του συστήματος, που ιδιωτικοποιεί τα πάντα για τα κέρδη των ιδιωτών αλλά και τον ρόλο των ελληνικών κυβερνήσεων, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι η διασφάλιση των κερδών των καπιταλιστών με αποτέλεσμα να θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές. Όσο και να προσπάθησαν Μητσοτάκης, κυβέρνηση και συστημικά ΜΜΕ να ρίξουν όλες τις ευθύνες στον σταθμάρχη, οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν «τσίμπησαν».

Πρόκειται για μια εγκληματική πολιτική που επιτίθεται σε ότι έχει απομείνει στο δημόσιο με σκοπό να το διαλύσει, για να το ξεπουλήσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Και ο κόσμος είπε μαζικά «ως εδώ». 

Επιτακτικά καθήκοντα για την Αριστερά και το κίνημα

Στα «πηγαδάκια» κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων αλλά και στις συζητήσεις αυτών των ημερών, κυριαρχεί το ερώτημα «πως συνεχίζουμε» και τι μπορούμε να κάνουμε από ’δω και πέρα. Το αίσθημα για ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών λιτότητας που έχουν εφαρμόσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι διάχυτο. Ο κόσμος έχει βγάλει μαζικά συμπεράσματα για τις εγκληματικές συνέπειες στις οποίες οδηγούν οι ιδιωτικοποιήσεις και το αίτημα για να ξαναγίνουν τα τρένα (και όχι μόνο) δημόσια, συζητιέται επίσης πλατιά. Η συγκλονιστική μαζικότητα των τελευταίων κινητοποιήσεων, που διαψεύδει συντριπτικά όσους υποστηρίζουν ότι «ο κόσμος δεν έχει διάθεση να αγωνιστεί», θέτει νέα καθήκοντα στην Αριστερά για να πάει αυτό το κίνημα μέχρι τέλους.

Αυτή τη στιγμή οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες του κινήματος έχουν ευθύνη να υιοθετήσουν τα αιτήματα των εργαζομένων και της κοινωνίας τα οποία και να διεκδικήσουν δυναμικά:

1. Ανεξάρτητη έρευνα για το δυστύχημα σε συνθήκες απόλυτης διαφάνειας με αποφασιστική συμμετοχή των εργαζομένων (όλων των συνδικαλιστικών αποχρώσεων) καθώς και συμμετοχή αντιπροσώπων των διεθνών σιδηροδρομικών συνδικάτων. 
2. Να μπει μπροστά εμφατικά το κεντρικό αίτημα να περάσει ξανά το σύνολο του ΟΣΕ στο δημόσιο, χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων, και να λειτουργεί σε συνθήκες εργατικού/κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης.
3. Συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων με άμεση προκήρυξη 24ωρης Γενικής Απεργίας (την οποία να υποχρεωθούν και οι καρεκλοκένταυροι της ΓΣΕΕ να καλέσουν) με παράλληλο κάλεσμα και στους επαγγελματοβιοτέχνες, έτσι ώστε να παραλύσει ολοκληρωτικά η χώρα. 
4. Φοιτητές και μαθητές ήδη έχουν ξεκινήσει καταλήψεις και συμμετέχουν μαζικά στις διαδηλώσεις. Οι περίπου 100 σχολές που ήταν υπό κατάληψη τη βδομάδα της 8^ης Μάρτη να πληθύνουν – οι δυνάμεις της Αριστεράς να παλέψουν για μαζικές ΓΣ, στις οποίες να κάνουν ενιαίες προτάσεις για τη συνέχιση του κινήματος.
5. Τα συνδικάτα να ξεκαθαρίσουν ότι όσο δεν υποχωρεί η κυβέρνηση στα αιτήματα της κοινωνίας θα συνεχίζουν με 24ωρες γενικές απεργίες σε βδομαδιάτικη βάση.