Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Με αφορμή την σύγκλιση του φετινού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός (17-20/1) η φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam παρουσίασε τη φετινή έκθεση της για την παγκόσμια ανισότητα.[1] Σύμφωνα με την έκθεση 8 (!!) άνθρωποι κατέχουν περιουσία ίση με το φτωχότερο 50% του πληθυσμού του πλανήτη (3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι)!
Η οργάνωση ανακοίνωσε πως τα στοιχεία που είχε παρουσιάσει το 2016, σύμφωνα με τα οποία οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι κατείχαν περιουσία ίση με αυτή του 50% του παγκόσμιου πληθυσμού,[2] ήταν λανθασμένα, γιατί, όπως απέδειξαν περαιτέρω έρευνες, η φτώχεια σε περιοχές όπως η Ινδία και η Κίνα ήταν ακόμα μεγαλύτερη από ότι υπολογιζόταν.
Έτσι, το 2016, 9 δισεκατομμυριούχοι είχαν περιουσία ίση με το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ για φέτος ο αριθμός αυτός περιορίζεται στους 8.
Τα τελευταία χρόνια η αύξηση της ανισότητας έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, ενώ το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί ποτέ. Είναι ενδεικτικό πως το 2010 ο αριθμός των πλουσιότερων ανθρώπων που κατείχε περιουσία ίση με το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ήταν 43 άτομα. Ο πλούτος δε των υπερπλούσιων αυξάνεται με ρυθμούς 11% ετησίως κατά μέσο όρο από το 2009 (χρονιά της μεγάλης διεθνούς κρίσης).
Σύμφωνα με την Oxfam, αν οι υπερ-πλούσιοι συνεχίσουν να αυξάνουν με τέτοιους ρυθμούς την περιουσία τους, σε 25 χρόνια θα έχουμε και τον πρώτο άνθρωπο που θα φτάσει να έχει περιουσία 1 τρις δολάρια!
Η Oxfam βασίζει τις μετρήσεις της σε στοιχεία από την ελβετική τράπεζα Credit Suisse και το περιοδικό Forbes. Οι οκτώ που κατονόμασε η έκθεση είναι ο Μπιλ Γκέιτς, ο ιδρυτής της βιομηχανίας ρούχων Inditex Αμάνθιο Ορτάγκα, ο βετεράνος επενδυτής Ουόρεν Μπάφετ, ο επιχειρηματίας τηλεπικοινωνιών του Μεξικού Κάρλος Σλιμ, ο διευθυντής της Amazon Τζεφ Μπέζος, ο διευθυντής του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ο συνιδρυτής της τεχνολογικής εταιρείας Oracle Λάρι Έλισον, και ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός! Υπερκέρδη για την ελίτ, μιζέρια για την μεγάλη πλειοψηφία! Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, παρά μόνο να ανατραπεί.
Όπως έχει δηλώσει άλλωστε και ο χρηματιστής Ουόρεν Μπάφετ,[3] ένας από τους 8,
«Υπάρχει ταξικός πόλεμος, εντάξει, αλλά είναι η δικιά μου τάξη, η τάξη των πλούσιων, που τον διεξάγει και τον κερδίζουμε».
Ο Μπάφετ έχει δίκιο. Ο ταξικός πόλεμος είναι εδώ και τον ζούμε καθημερινά. Και αυτοί που κερδίζουν είναι οι πλούσιοι. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ένας και μόνο ένας: οι ηγεσίες του μαζικού κινήματος, πολιτικές και συνδικαλιστικές είναι κατώτερες των περιστάσεων. Το απέδειξε για μια ακόμη φορά η ξεφτιλισμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο. Το είχε αποδείξει πιο παλιά το ΚΚΕ με τη Βάρκιζα και, κάποιες δεκαετίες αργότερα, με τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ (το 1989). Η πάλη για μια μαζική επαναστατική Αριστερά, σε διεθνές επίπεδο, είναι το καθήκον που έχουμε μπροστά μας – ο μόνος δρόμος για να μπει τέλος στον εφιάλτη και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
