Η συνδικαλιστική παράταξη "Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση", ενόψει των επικείμενων εκλογών στο "Σύλλογο Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Μακεδονίας – Θεσσαλίας – Θράκης" διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση -συζήτηση στο Μουσείο του Βόλου την Τετάρτη 29/05 στις 18:30, με θέμα: "Ο δημόσιος τομέας και ο πολιτισμός την εποχή των μνημονίων. Ποια η απάντηση των εργαζομένων;".  Βασική ομιλήτρια θα είναι η Δέσποινα Κουτσούμπα, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) και μέλος της ΕΑΚ. Παρακάτω ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράζει η ΕΑΚ στη Βόρεια Ελλάδα.

Εκλογές στο Σύλλογο Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Μακεδονίας – Θεσσαλίας – Θράκης                 

Για έναν Σύλλογο στα χέρια των εργαζομένων!

Συναδέλφισσες/ οι,

Στις αρχές Ιουνίου ψηφίζουμε για την ανάδειξη νέου ΔΣ στο «Σύλλογο Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Μακεδονίας – Θεσσαλίας – Θράκης» και για αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία μας (ΠΟΕ-ΥΠΠΟ).

Οι εκλογές αυτές γίνονται σε ένα κλίμα δύσκολο για τον εργασιακό μας χώρο. Έχουμε δεχτεί, ως δημόσιοι υπάλληλοι, ως εργαζόμενοι γενικά, μια τεράστια επίθεση που συρρίκνωσε δραματικά και το βιοτικό μας επίπεδο και τα δικαιώματά μας. Το κλίμα στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι μαχητικό ή αισιόδοξο. Μετά από πολλές απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις υπάρχει κούραση και απογοήτευση – Ο λόγος είναι γιατί δεν φαίνεται από πουθενά το πώς μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική. Σε αυτές τις συνθήκες, πολλοί εργαζόμενοι μπορεί να αναρωτιούνται ποιο το νόημα της ψήφου ή της οποιασδήποτε εμπλοκής / συμμετοχής στα συνδικαλιστικά πράγματα. Κι όμως, είναι μεγάλο!

Συνάδελφοι, το τι γίνεται στα συνδικάτα μας αφορά όλους!

Αυτός που μας νίκησε σε όλες τις προαναφερθείσες αναμετρήσεις, συνάδελφοι, δεν είναι ούτε η Τρόικα, ούτε ο Παπανδρέου ούτε ο Σαμαράς με την τρικομματική του. Νικηθήκαμε «από τα μέσα», από τις δικές μας αδυναμίες και  φόβους και κυρίως από την ηττοπάθεια και την παραίτηση που έσπειραν οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ούτε μια στιγμή δεν θέλησαν οι ηγεσίες αυτές να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική. Πάντα καλούσαν σε αγώνες με σκοπό την εκτόνωση της οργής μας και όχι τη νίκη. Ποτέ δεν μπήκανε μπροστά σε έναν αγώνα όλης της κοινωνίας, με σχέδιο και διάρκεια και με στόχο τη νίκη . Μόνο 24ωρες «τουφεκιές», χωρίς κλιμάκωση και χωρίς μια λογική ανατροπής αυτής της πολιτικής.

Μέσα από τις εκλογές στα σωματεία μας, μπορούμε να δρομολογήσουμε σοβαρές ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μπορούμε να επιφέρουμε ένα σημαντικό πλήγμα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, όπως ήδη έχουν καταφέρει οι συνάδελφοί μας στον Ενιαίο Σύλλογο Αττικής & Νήσων, αναδεικνύοντας πρώτη δύναμη στις εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας την ΕΑΚ!

Οι απολύσεις προ των πυλών

Μετά τη συμφωνία της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με την τρόικα στις 15 Απριλίου, ο Σαμαράς δήλωσε ότι «προβλέπεται η απομάκρυνση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων ως τα τέλη του 2014. Από τους οποίους, 4.000 ως το τέλος της φετινής χρονιάς» και έπεται συνέχεια.

Το σχέδιο νόμου που παρουσίασε ο Μανιτάκης μέσα στο Πάσχα εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Προβλέπει ότι με Προεδρικά Διατάγματα θα καθοριστούν οι Οργανισμοί και τα Οργανογράμματα των Υπουργείων και ότι θα γίνουν συγχωνεύσεις και καταργήσεις ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ με αποτέλεσμα τη μείωση των οργανικών θέσεων, που πρακτικά σημαίνει απολύσεις.

Επιπλέον, δρομολογείται η περίφημη «αξιολόγηση» που μαζί με τα πειθαρχικά θα αποτελέσουν όχημα απολύσεων αλλά και μέσο για τον εκφοβισμό και την ομηρία όσων δεν υποτάσσονται και δεν «προσκυνούν» τους από πάνω…

Η κατάργηση του Υπουργείου Πολιτισμού και η μετατροπή του σε Γενική Γραμματεία Πολιτισμού υποβαθμίζει τη λειτουργία των υπηρεσιών συνολικά και δυσχεραίνει το έργο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Η τεράστια μείωση των δομών στο Υπουργείο μας στο προμηνύει την απόλυση πολλών συναδέλφων!

Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για την είσοδο ιδιωτικών συμφερόντων σε τμήματα του Πολιτισμού που υπόσχονται κέρδη, όπως γίνεται ήδη σε άλλους τομείς του δημοσίου τομέα.

Ό,τι απομείνει από αυτή την επέλαση δεν θα διασφαλίζει ούτε την προστασία και την ανάδειξη του πολιτισμού και των μνημείων, αλλά ούτε και το μέλλον μας.

Πρέπει να τους σταματήσουμε!

Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε. Αυτό, ωστόσο, προϋποθέτει δυο πράγματα: την ενότητα μεταξύ μας και ένα μαχητικό σχέδιο κινητοποιήσεων διαρκείας. Κανένας κλάδος του πολιτισμού δεν μπορεί να αποφύγει τις επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής μόνος του. Κανένας κλάδος δεν μπορεί να νικήσει μόνος του.

Αυτό που θα ήταν απαραίτητο για να μπορούμε να μιλάμε για νίκες θα ήταν ένα σχέδιο γενικευμένων κινητοποιήσεων σε όλο τον δημόσιο τομέα, σε όλα τα υπουργεία αλλά και στους ΟΤΑ. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έπρεπε να περιλαμβάνει κυλιόμενες απεργίες ανά υπουργείο, κοινές γενικές απεργίες στο δημόσιο, καταλήψεις εργασιακών χώρων, υπουργείων και υπηρεσιών στην κατεύθυνση της γενικής παράλυσης όλου του δημόσιου τομέα μέσα από απεργίες και καταλήψεις διαρκείας.

Αν η συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ υιοθετούσε ένα τέτοιο σχέδιο και έβαζε σαν στόχο τον αγώνα μέχρι τη νίκη, τότε η σημερινή εικόνα του συνδικαλισμού θα ήταν εντελώς διαφορετική… Οι εργαζόμενοι θα έβλεπαν το πώς μπορούν να σταματήσουν την επίθεση παρά τα πιεστικά οικονομικά προβλήματα και θα συμμετείχαν μαζικά και ενεργά σε έναν τέτοιο αγώνα. Όμως ούτε η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, ούτε της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ ούτε και του δικού μας Συλλόγου έχουν υιοθετήσει ένα τέτοιο σχέδιο. Αντίθετα σπέρνουν την απογοήτευση…

Οι ευθύνες της πλειοψηφίας του ΔΣ του Συλλόγου μας

Για αυτή την κατάσταση ευθύνη δεν έχουν μόνο η ΑΔΕΔΥ και η Ομοσπονδία, αλλά και η πλειοψηφία του ΔΣ του δικού μας Συλλόγου. Ας δούμε τι έκανε μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια καταστροφής. Μόνιμη «επωδός» του προέδρου, της παράταξής του «Ενιαίο Ψηφοδέλτιο» ήταν το «ακολουθούμε τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας»…

Με βάση αυτό το «ακλόνητο επιχείρημα» ο Σύλλογός μας ποτέ δεν πρότεινε τίποτα διαφορετικό από την Ομοσπονδία και αυτή με τη σειρά της τίποτα διαφορετικό από την ΑΔΕΔΥ. Επιπλέον, με ευθύνη της πλειοψηφίας του ΔΣ, ποτέ δεν συγκλήθηκε έκτακτη συνέλευση πέρα από τις ετήσιες τακτικές που προβλέπει το καταστατικό. Έτσι, ποτέ δεν δόθηκε σε εμάς τους ίδιους τους εργαζόμενους η ευκαιρία να αποφασίσουμε για την πορεία των κινητοποιήσεων μας ούτε στις πιο κρίσιμες στιγμές (όπως στις γενικές απεργίες τον Οκτώβρη του 2011, το Φλεβάρη του 2012, κοκ). Πιο πρόσφατα, μάλιστα, αρνήθηκε τη συμμετοχή του Συλλόγου στην 24ωρη απεργία για το ζήτημα του Οργανισμού και της διάλυσης του ΥΠΠΟ που κάλεσαν άλλα πρωτοβάθμια σωματεία του ΥΠΠΟ, με το επιχείρημα ότι δεν την καλούσε και η Ομοσπονδία!

Τα τρία αυτά κρίσιμα και καταστροφικά χρόνια, η πλειοψηφία του ΔΣ, αντί να μπει μπροστά και να προσπαθήσει να εμπνεύσει, να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει τους συναδέλφους, αντί να επιδιώξει τη μαζικοποίηση των συνελεύσεων και των κινητοποιήσεων, έπαιξε το ρόλο του εμποδίου, του φρένου και του «δούρειου ίππου»!    Επιπλέον, κατηγορεί και προσπαθεί να διχάσει τους εργαζόμενους για την κατάσταση, προωθώντας τη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε»! Με τέτοια «ηγεσία» δεν μπορούμε να δώσουμε τις μάχες που απαιτούνται.

Για ένα μαχητικό και δημοκρατικό συνδικαλισμό – Για ένα Σύλλογο στα χέρια των εργαζομένων

Για να γίνει ο Σύλλογος πραγματικό εργαλείο και όπλο στα χέρια μας είναι απαραίτητο:

• Να γίνονται συχνά γενικές συνελεύσεις, όχι μόνο μια φορά το χρόνο.  Οι Συνελεύσεις να γίνονται και εκτός Θεσσαλονίκης, γιατί μόνο έτσι οι συνάδελφοι από την υπόλοιπη Β. Ελλάδα θα μπορούν να πάρουν πραγματικά μέρος στις αποφάσεις.

• Την περίοδο κινητοποιήσεων να εκλέγονται απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα, όπως έχουν ήδη κάνει άλλα σωματεία στο ΥΠΠΟ.

• Το ΔΣ να λογοδοτεί αναλυτικά στη ΓΣ για τα οικονομικά και η διαχείριση των οικονομικών να γίνεται με γνώμονα το συμφέρον των εργαζομένων και του συλλόγου.

• Τέτοια μέτρα θα επιτρέψουν και σε εμάς να συμμετέχουμε πιο μαζικά στις συνελεύσεις, τις διαδικασίες και τις κινητοποιήσεις του Συλλόγου.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε:

• Να φέρουμε σε πέρας την αλλαγή μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, για να περάσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία στον έλεγχο της βάσης, να εκδημοκρατιστεί πραγματικά το συνδικαλιστικό κίνημα και να γίνει μέσο μάχης για την υπεράσπιση των συμφερόντων όλων των εργαζομένων.

• Να σταματήσουμε τις απολύσεις στο χώρο του Πολιτισμού και σε όλο το δημόσιο τομέα

• Να κρατήσουμε την αυτονομία του Υπουργείου Πολιτισμού

• Να ανατρέψουμε τη μνημονιακή καταστροφή και τη λιτότητα που βάζουν τα συμφέροντα των δανειστών, των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου πάνω από τις ζωές μας

• Να ανατρέψουμε την τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική