Προκήρυξη από τις «Μαχητικές & Ελεύθερες»
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα διαπράττονται 5.000 βιασμοί!
Αυτό αντιστοιχεί σε 13-14 βιασμούς κάθε μέρα!
Ωστόσο, από τους 5000 βιασμούς μόνο 150-200 πιστοποιούνται και ακολουθούν το νομικό δρόμο, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι οι δράστες που τελικά καταδικάζονται.
(Στοιχεία της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας [1,2])
90% των γυναικών δεν καταγγέλλουν τον βιασμό τους!
Γιατί ο βιασμός είναι το μόνο έγκλημα που το θύμα στιγματίζεται πιο πολύ από τον θύτη αλλά και γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στο ελληνικό δικαστικό σύστημα.
***
1 στους 3 άντρες στην Ελλάδα πιστεύουν ότι ο βιασμός είναι δικαιολογημένος κάτω από κάποιες συνθήκες…
Είναι τραγικό και εξοργιστικό το 1/3 των ανδρών να θεωρεί ότι υπάρχουν συνθήκες κάτω από τις οποίες ένα έγκλημα όπως ο βιασμός δικαιολογείται!
Ακόμα πιο τραγικό και εξοργιστικό όμως είναι το ποιες συνθήκες θεωρούν ότι δικαιολογούν έναν βιασμό…
- αν η γυναίκα ήταν μεθυσμένη
- αν ο βιαστής συνόδεψε τη γυναίκα μέχρι το σπίτι μετά από μια έξοδο
- αν η γυναίκα είχε φλερτάρει με το βιαστή πιο πριν
- αν η γυναίκα φορούσε προκλητικά ρούχα
- αν η γυναίκα περπατούσε μόνη της τη νύχτα
- αν η γυναίκα είχε πολλούς ερωτικούς συντρόφους
***
Η πιο συνηθισμένη ερώτηση που ακούει μια γυναίκα όταν καταγγέλλει τον βιασμό της είναι «Μήπως τον προκάλεσες;» και ακολουθούν ερωτήσεις για το τι φορούσε, πως συμπεριφερόταν κοκ.
Σε κανένα άλλο έγκλημα δεν αμφισβητείται η πλήρης ευθύνη και ενοχή του δράστη για το έγκλημα.
Αν πέσει κάποιος για παράδειγμα θύμα ληστείας στο δρόμο δεν θεωρείται ότι «έδωσε το δικαίωμα» να τον ληστέψουν επειδή
- ήταν μεθυσμένος
- επειδή είχε μιλήσει ή φλερτάρει με το/την ληστή πιο πριν
- φορούσε ακριβά ρούχα
- περπατούσε μόνος του τη νύχτα
- επειδή κρατούσε σφιχτά την τσάντα του, δείχνοντας έτσι εμμέσως ότι έχει μέσα χρήματα (και άρα προκαλούσε να τον κλέψουν)…
Και κανείς δεν ρωτάει ένα θύμα ληστείας π.χ.
«είπες κάτι στο ληστή που τον έκανε να πιστεύει ότι ήθελες να σε ληστέψει;», «περπατούσες στο δρόμο μόνος σου φορώντας ακριβά κοσμήματα;»
***
Η διαδικασία που περνά μια γυναίκα όταν αποφασίσει να καταγγείλει τον βιασμό της στην αστυνομία και να ακολουθήσει το νομικό δρόμο έχει χαρακτηριστεί ως «δεύτερος βιασμός», εξαιτίας του τρόπου που θα την αντιμετωπίσουν οι αρχές. Σύμφωνα με τον Α. Τσιγκρή, Διδάκτωρα εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο «ακόμη και οι γιατροί και ιατροδικαστές μπορεί να κατηγορήσουν τα θύματα για το βιασμό τους».[3]
Δεν είναι όμως μόνο «οι Αρχές» που έχουν αυτή τη συμπεριφορά. Πολύ συχνά, αν όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η αντίδραση της κοινωνίας απέναντι σε μια καταγγελία βιασμού είναι από καχύποπτη («μήπως λέει ψέματα;», «μήπως απλά άλλαξε γνώμη μετά;» κοκ), μέχρι καταδικαστική για το θύμα («τα θελε και τα πάθε»).
***
Καμία συμπεριφορά και κανένα ρούχο δεν αποτελεί πρόσκληση ή πρόκληση για βιασμό. Δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί το βιασμό!
Ο βιασμός δεν είναι μια πιο βίαιη μορφή ερωτικής επιθυμίας και επαφής. Είναι ένα έγκλημα με θύτη ένα άτομο πιο δυνατό και θύμα ένα πιο αδύναμο! Είναι άσκηση εξουσίας, κυριαρχίας και επιβολής του θύτη πάνω στο θύμα. Ακραία μορφή εξευτελισμού και αντικειμενοποίησης.
***
Την ίδια στιγμή τα πραγματικά στοιχεία καταρρίπτουν τα στερεότυπα που υπάρχουν για τους βιασμούς.[4]
Η συντριπτική πλειοψηφία των βιασμών γίνεται από τις 06.00 έως τις 18.00 – και όχι βράδυ…
Η συντριπτική πλειονότητα των βιασμών γίνεται σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους και στην ύπαιθρο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που έχουν βιαστεί φορούσε ρούχα εργασίας, ή απλά καθημερινά. Ρούχα που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «αποκαλυπτικά» ή «προκλητικά».
Όλα όσα θεωρεί το 1/3 των αντρών ότι προκαλούν και δικαιολογούν έναν βιασμό, απλά δεν ισχύουν…
***
Εκτός από τους 5.000 βιασμούς που διαπράττονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι 1 στις 4 γυναίκες έχει πέσει θύμα σωματικής ή σεξουαλικής βίας.
Όταν το ένα φύλο είναι σε τόσο μαζικό επίπεδο θύμα και το άλλο θύτης, απέχουμε πάρα πολύ από την πραγματική και ουσιαστική ισότητα ανδρών και γυναικών.
Ζούμε σε μια κοινωνία που η γυναίκα θεωρείται κατώτερη από τον άντρα. Μια κοινωνία σεξιστική. Από εκεί προέρχονται και οι αντιλήψεις ότι η γυναίκα έχει ευθύνη για τον βιασμό της.
Από εκεί προέρχονται και οι αντιλήψεις ότι μια γυναίκα δεν πρέπει να φλερτάρει, δεν πρέπει να πιει, δεν πρέπει να φορέσει «προκλητικά» ρούχα, δεν πρέπει να γυρνά μόνη της τα βράδια… Πρέπει «να προσέξει» για να μην βιαστεί.
Αυτές τις αντιλήψεις πρέπει να ανατρέψουμε. Όπως και συνολικά τις αντιλήψεις ότι η βία του «φυσικά» δυνατού απέναντι στον πιο «αδύναμο» είναι αποδεκτή. Η βία του ντόπιου απέναντι στον μετανάστη. Η βία του εργοδότη απέναντι στον εργαζόμενο κοκ. Με όποια μορφή και αν έχει αυτή η βία – σωματική, οικονομική, λεκτική….
Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς βία, χωρίς σεξισμό, χωρίς ρατσισμό, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
___________________
[3] https://www.vice.com/gr/article/8q4wyb/giati-den-milame-gia-tous-viasmous-twn-gynaikwn
