Της Ροζαλίας
Το Ελ Σαλβαδόρ είναι μια μικρή χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Στο Ελ Σαλβαδόρ από το 1998 μέχρι και σήμερα, οι αμβλώσεις είναι απαγορευμένες σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και σε αυτές που η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού. Στο Ελ Σαλβαδόρ τα τελευταία χρόνια, πολλές γυναίκες έχουν κατηγορηθεί για ανθρωποκτονία μετά από αποβολή, ή γέννηση νεκρού εμβρύου και πολλές έχουν καταλήξει να καταδικαστούν σε φυλάκιση μέχρι και 40 χρόνων! Αυτή θα ήταν και η τύχη της Έβελυν Ερνάντες Κρουζ, αν δεν είχε αναπτυχθεί ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στο πρόσωπό της, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και διεθνώς.
33 μήνες φυλακισμένη επειδή βιάστηκε!
Η Έβελυν βιάστηκε σε ηλικία 17 ετών, το 2015. Έμεινε έγκυος από το βιασμό και κατά τη διάρκεια του τοκετού που έγινε στο σπίτι (όπως ισχυρίζεται η ίδια δεν είχε αντιληφθεί ότι ήταν έγκυος) έχασε τις αισθήσεις της. Το έμβρυο γεννήθηκε νεκρό στο μπάνιο του σπιτιού της και η ίδια κατηγορήθηκε για φόνο, επειδή δεν είχε εξασφαλίσει προγεννητικό έλεγχο και φροντίδα! Έτσι, τρεις μέρες μετά το περιστατικό (μέσα στο 2016) συνελήφθη και παρέμεινε φυλακισμένη μέχρι τον Φλεβάρη του 2019. Η τελική αθωωτική απόφαση ήρθε μόλις λίγες μέρες πριν, τη Δευτέρα 19/8. Μετά από διεθνή κινητοποίηση και διαρκείς παρεμβάσεις του γυναικείου κινήματος στη χώρα, το δικαστήριο αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ότι η ίδια ευθύνεται για το θάνατο του εμβρύου.
Η Έβελυν όμως, έμεινε στη φυλακή για σχεδόν τρία χρόνια επειδή βιάστηκε και έμεινε έγκυος! Επειδή μετά το βιασμό της δεν είχε καμία στήριξη ή ενημέρωση για το τι μπορεί να συμβεί στο σώμα της, δεν είχε πρόσβαση σε επιλογές όπως το χάπι της επόμενης ημέρας για να προστατευθεί από μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Και ενώ η ίδια υποστηρίζει πως δεν γνώριζε πως ήταν έγκυος, ακόμα και αν το γνώριζε, οι νόμοι στο Ελ Σαλβαδόρ δεν θα της επέτρεπαν να τερματίσει την εγκυμοσύνη. Θα ήταν υποχρεωμένη να γεννήσει το παιδί του βιαστή της, ανεξάρτητα από τις συνέπειες για την ίδια και τη ζωή της. Το δικαστικό σύστημα του Ελ Σαλβαδόρ, που δε δείχνει τον ίδιο υπερβάλλοντα ζήλο όταν κατηγορούνται οι ίδιοι οι βιαστές, κράτησε φυλακισμένο το θύμα για 33 μήνες.
Η Έβελυν δεν είναι η μόνη
Μετά την αθωωτική απόφαση με την οποία αποκαταστάθηκε επιτέλους έστω και εν μέρει η κοινή λογική και η δικαιοσύνη, η Έβελυν Κρουζ δήλωσε:
«Ήταν σκληρό να είμαι φυλακισμένη, κυρίως επειδή ήξερα ότι ήμουν αθώα. Υπάρχουν κι άλλες που βρίσκονται στη φυλακή και ελπίζω να απελευθερωθούν σύντομα».
Η υπόθεσή της Έβελυν έφερε στην επιφάνεια την άγρια πραγματικότητα που βιώνουν οι φτωχές γυναίκες σε χώρες όπως το Ελ Σαλβαδόρ. Καθημερινές επιθέσεις σεξιστικής βίας, καθημερινός τρόμος, βιασμοί, απόλυτη στέρηση του δικαιώματος ελέγχου πάνω στα σώματα και τις ζωές τους. Θύματα βιασμών που οφείλουν να γεννήσουν τα παιδιά των βιαστών τους κι αν κάτι πάει στραβά βρίσκονται τα ίδια στη φυλακή!
Το γυναικείο κίνημα στην αντεπίθεση
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι σχεδόν σε όλες τις χώρες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, οι γυναίκες οργανώνονται και παλεύουν για τα χαμένα τους δικαιώματα με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Από τις αρχές Αυγούστου, στο Μεξικό, το γυναικείο κίνημα βρίσκεται διαρκώς σε κινητοποιήσεις μετά από βιασμούς νεαρών γυναικών από αστυνομικούς. Στην Αργεντινή τα τελευταία χρόνια, το γυναικείο κίνημα διεκδικεί νομιμοποίηση των αμβλώσεων και τερματισμό του ελέγχου που ασκεί η καθολική εκκλησία στη ζωή και το σώμα τους. Σε πολλές άλλες χώρες της ηπείρου αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, οι διεκδικήσεις των γυναικών ξαναμπαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο. Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όσο υπάρχουν άνθρωποι όπως η Έβελυν Κρουζ, που πληρώνουν για τα εγκλήματα των θυτών τους.
