ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Κάποτε ήταν φράση-ανέκδοτο το “άφησαν καμένη γη πίσω τους”. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να γελάσει πια με την αναφορά της. Γιατί κυριολεκτικά αυτή η κυβέρνηση άφησε να καεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του φυσικού μας πλούτου σε τόσο σύντομο χρόνο. Ενώ οι νεκροί, οι άστεγοι και οι άνεργοι από τις καταστροφές, δεν προέκυψαν από τα “ακραία φαινόμενα”, αλλά από την ακρότητα αυτού του συστήματος και αυτής της κυβέρνησης, που προτιμά να μετρά ευρώ παρά ανθρώπινες ζωές.
Η διαρκής υποχρηματοδότηση της δασικής προστασίας σήμανε την ανεπάρκεια σε μέσα και ανθρώπινο δυναμικό, προκάλεσε και προοιωνίζει νέες καταστροφές. Ενώ οι αποχαρακτηρισμοί των δασών (αρθρο 24 του Συντάγματος) και όλων των ελεύθερων χώρων δεν χτυπούν μόνο εμάς, αλλά και τις επόμενες γενιές.
ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ
Όσο κι αν προσπαθεί τώρα η ΝΔ να πριονίσει τα πόδια του παλιού -όταν αποκάλυπτε τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ- ήρωα τους, Ζορμπά, και να θέσει εν αμφιβόλω την έκθεση του, η αλήθεια για την καταλήστευση των ταμείων μέσω των ομολόγων ξεχειλίζει. Δεν τους αρκούσε η χρόνια ληστεία με την μη απόδοση του κρατικού μεριδίου, ή με τις άτοκες επί δεκαετίες καταθέσεις στις τράπεζες των αποθεματικών, φιλοδόξησαν να βάλουν και απευθείας χέρι για να καλύψουν τις ταμειακές ανάγκες της κυβέρνησης και την κερδοσκοπική απληστία των καπιταλιστών-φίλων τους.
Ακόμα και σήμερα προσπαθούν να πείσουν ότι αυτοί έφεραν το σκάνδαλο στην επιφάνεια, όταν αυτό απλά τους έσκασε στα μούτρα όπως και όλα τα προηγούμενα. Με μια νέα νίκη τους απλά θα στείλουν κάποιους ακόμα στον “πάγκο” μένοντας αλώβητη η επί της ουσίας πολιτική τους για την αξιοποίηση των αποθεματικών, και θα εφεύρουν ενδεχομένως νέες μεθόδους ληστείας.
Βέβαια τα ομόλογα ήταν η κορυφή του παγόβουνου, γιατί ήδη πριν απ’ αυτά “η σεμνή και ταπεινή” διακυβέρνηση του Καραμανλή είχε σημαδευτεί από τις “κουμπαριές” και τις συνεχείς αναγκαστικές “παραιτήσεις” κυβερνητικών στελεχών που δεν αντιστάθηκαν στην μαρμίτα.
ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Θυμίζουμε εδώ για την ιστορία δηλώσεις-θέσεις της ΝΔ του 2004:
“…σύγκλιση μέσα σε 8-10 χρόνια των μισθών και συντάξεων προς το μέσο όρο της Ε.Ε….” (Οικονομικό Πρόγραμμα Ν.Δ. και Προγραμματικές Δηλώσεις – Μάρτιος 2004)
“…η πολιτική που θα εφαρμόσουμε θα είναι αναπτυξιακή και κοινωνική… κεντρικός στόχος μια ανάπτυξη για όλους που να διαχέεται στην κοινωνία…” (Προγραμματικές Δηλώσεις – Μάρτιος 2004)
“….επιλέγουμε ήπια δημοσιονομική προσαρμογή”, (Κ. Καραμανλής, Ομιλία στη ΔΕΘ, 2004)
“Δραστική αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής των οικονομικά ισχυρών… Η Πολιτεία θα είναι αμείλικτη προς κάθε κατεύθυνση”. (Κ. Καραμανλής, ομιλία στη ΔΕΘ, 2005)
“…κεντρικός άξονας η μείωση της ανεργίας …” (Προεκλογικό Πρόγραμμα Ν.Δ. και προγραμματικές δηλώσεις – Μάρτιος 2004)
“….αντιμετώπιση της ακρίβειας και μείωση του πληθωρισμού στα επίπεδα του μέσου όρου της Ε.Ε. ….” (Προεκλογικό Πρόγραμμα Ν.Δ.)
Στο δικό τους ταμείο όμως οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μετράνε σήμερα μείον.
· Το 20% των πλουσιότερων ελλήνων έχει έξι φορές περισσότερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων, ενώ τουλάχιστον το 24% του πληθυσμού (ή 2.3 εκ. άνθρωποι) βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
· Η ανεργία στην Ελλάδα, παρά την τεχνητή μείωσή της, παραμένει η υψηλότερη στην ευρωζώνη ενώ -άκουσον, άκουσον- η χώρα μας έχει τον τρίτο υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ε.Ε. Βέβαια οι χαρμόσυνες καμπάνες χτυπάνε μόνο για τους έλληνες καπιταλιστές.
· Με τις απανωτές αυξήσεις των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, φόροι σε προϊόντα-υπηρεσίες) τα εισοδήματα των εργατικών στρωμάτων εξανεμίζονται. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την φορολογία του κεφαλαίου. Νέος πακτωλός κερδών τους δόθηκε με την μείωση της άμεσης φορολογίας τους από 35% σε 25%.
· Η ακρίβεια έχει γίνει θηλιά στο λαιμό κάθε εργαζόμενου. Μέσα σε 3 χρόνια (2003-2006) το κόστος διαβίωσης της μέσης ελληνικής οικογένειας ανέβηκε κατά 26,8% (κι αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία). Σαν αποτέλεσμα ο δανεισμός και η υπερχρέωση έρχονται να καλύψουν τις δεκάδες τρύπες.
· 6 στους 10 συνταξιούχους ζουν με λιγότερα από 500 ευρώ το μήνα.
· Και δίπλα σε όλα αυτά η κοροϊδία των συμβασιούχων που τους είχε κάνει σημαία ο Καραμανλής, το διαλυμένο 8ωρο, η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων (δες τραπεζοϋπάλληλοι κ.λ.π.), ο διαχωρισμός των εργαζομένων σε “νέους” και “παλιούς” (δες ΟΤΕ) με τους πρώτους να μην έχουν στον ήλιο μοίρα, η επίταξη των λιμενεργατών, η εγκατάλειψη των απολυμένων από τα δεκάδες λουκέτα (Λαναράς, Λιπάσματα κ.λ.π.) και δυστυχώς η λίστα δεν έχει τελειωμό.
ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
Η γενιά των φοιτητών του άρθρου 16 και του νόμου πλαισίου, η γενιά των μαθητών της βάσης του 10, η γενιά που κατάλαβε ότι όχι μόνο δεν σκοπεύει να δώσει 5% των δαπανών για την παιδεία η κυβέρνηση, αλλά θα πάρει πίσω κι από το λίγο πάνω από 3% που δίνει, είναι μια γενιά που “μαύρισε” ήδη μαζικά αυτή την κυβέρνηση στους δρόμους επί ένα χρόνο. Πριν απ’ αυτούς οι δάσκαλοι και οι καθηγητές.
Γι’ αυτή τη γενιά το όλο σχέδιο για να παίρνουν “μερική” μόρφωση, “μερική” ειδίκευση, “μερικό” πτυχίο, “μερική” εργασία, “μερική” ασφάλιση, “μερικό” μισθό και τελικά και “μερική” σύνταξη είναι μια χυδαία καταδίκη σε μια “μερική” ζωή που δεν θέλουν.
ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
Εφαρμόζοντας πιστά το ρητό, “όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος” και σε αυτό το επίπεδο η κυβέρνηση έγραψε πολλές σελίδες στο βιβλίο της “έργα και ημέρες”. Υποκλοπές, απαγωγές πακιστανών, συλλήψεις φοιτητών, “ζαρτινιέρες”, βασανιστήρια, δολοφονίες μεταναστών κ.λ.π.
ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΨΗΦΟ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ
Γιατί τι άλλο από κοροϊδία αποτελούν οι εξαγγελίες στο παρά-πέντε για το εθνικό ταμείο φτώχειας ή τα επιδόματα στην τρίτεκνη οικογένεια; Τα οποία όλως τυχαίως είναι, λέει, έτοιμα νομοσχέδια στα συρτάρια, αλλά χρειάζεται νέοι και ανανεωμένοι υπουργοί μετά τις εκλογές να τα βγάλουν στην φόρα…
ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Κι όμως για το ελληνικό κεφάλαιο και τη ΝΔ, τόσες επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, τις κατακτήσεις μας, δεν φτάνουν! Θέλουν κι άλλο! Κι άλλο!
Όταν το διατυπώνουν με λόγια λένε απλά: “δώστε μας κι άλλη τετραετία, κάντε μας ισχυρή κυβέρνηση, για να ολοκληρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις”. Κι επί της ουσίας για τη ΝΔ ο στόχος για να πάρει πάνω από 43% και να έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση, είναι η βασική επιδίωξη. Για να επακολουθήσει όμως τι;
Οι έλληνες καπιταλιστές έχουν ένα πρωταρχικό άγχος: να τοποθετηθούν καλύτερα στο κυνήγι της μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας στην διεθνή οικονομία. Δυστυχώς γι’ αυτούς ακόμα και σήμερα μετά από 23 συναπτά έτη συνεχούς λιτότητας και επίθεσης στα εργατικά εισοδήματα, καταφέρνουν να πέφτουν στη διεθνή κατάταξη. Η Ελλάδα το 2006 κατατάσσεται στη 48η θέση από την 37η που ήταν το 2004 (σύμφωνα με την έκθεση του World Economic Forum). Ενώ το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών διευρύνεται, αντανακλώντας την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (κατά 9 δις ευρώ αυξήθηκε το 2006 φθάνοντας στο 12,1 % του Α.Ε.Π. σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας).
Μα καλά και ως πότε θα συνεχίζει η λιτότητα και οι επιθέσεις θα αναρωτηθεί κάποιος. Αν δεν τους σταματήσουμε, είναι η απάντηση, τότε το δικό τους σύνορο είναι το “Κινέζικο” μοντέλο. Δηλαδή, εργασία χωρίς ωράριο, παντελή έλλειψη ασφάλισης, μισθούς χαρτζιλίκι, αυτόματη απόλυση χωρίς υποχρεώσεις κ.λ.π.
Για να το κάνουμε λίγο πιο συγκεκριμένο θα παραθέσουμε μερικά στοιχεία που αφορούν μόνο ένα μέρος των σχεδίων τους.
Το πρόγραμμα για την ελληνική οικονομία που έδωσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η ΝΔ προβλέπει μείωση του ελλείμματος, μέσω της σταδιακής μείωσης των δαπανών για μισθούς: από 8,7 δις το 2006 θέλουν να φτάσουν στα 7,5 δις το 2009!
Οι προσεκτικές διατυπώσεις Καραμανλή για τις “τομές” στο ασφαλιστικό δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι κάποιου είδους συνδυασμός αύξησης των ορίων ηλικίας, μείωσης των συντάξιμων αποδοχών, χτυπήματος των ειδικών συντάξεων (βαρέα, αναπηρικές κ.λ.π.) είναι προ των πυλών.
Αλλά και στο χώρο της παιδείας έχουν αφήσει τη δουλειά μισή. Η Γιαννάκου είχε έτοιμα τα νομοσχέδια για την ιδιωτικοποίηση της έρευνας, των μεταπτυχιακών, την σταδιακή επιβολή διδάκτρων, την αλλαγή του εξεταστικού για τους μαθητές και βέβαια κάποτε θέλουν να τελειώνουν και με το άρθρο 16.
Όσο για τις ιδιωτικοποιήσεις έχουν ακόμα μέλλον μέχρι να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα.
Ο Καραμανλής σήμερα δεν αισθάνεται πια την ανάγκη να μιλήσει για “ήπια προσαρμογή” όπως το 2004, αλλά για “μεταρρυθμίσεις που να ταράξουν τα νερά”. Απέναντι σε μια αξιοθρήνητη “αξιωματική” αντιπολίτευση και αξιοθρήνητες συνδικαλιστικές ηγεσίες θέλει “να ταράξει κι άλλο τα νερά”.
Ξέροντας ότι η ψήφος είναι ένα όπλο, (αλλά όχι βέβαια το μόνο που έχουμε για να αντισταθούμε) οι εκλογές είναι μια ευκαιρία για να το χρησιμοποιήσουμε ως όπλο-τιμωρό.
