Στα πλαίσια του 30ου Camping Antinazi Zone – YRE πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα «Πάντα Φεμινίστρια, πάντα Αντιφά», σε σχέση με την άνοδο της Ακροδεξιάς διεθνώς, τις θέσεις των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων για τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και την ανάγκη για οργάνωση του κινήματος όχι μόνο σε αντισεξιστική αλλά και αντιφασιστική βάση. Τα ανοίγματα έγιναν από τις σ. Μαίρη Καϊκτσόγλου και Ελένη Μήτσου, ενώ η συζήτηση που ακολούθησε ήταν πολύ πλούσια, με αναφορές σε διεθνή παραδείγματα αλλά και την απειλή της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Δημοσιεύουμε άρθρο βασισμένο στην εισήγηση της σ. Μαίρης Καϊκτσόγλου ενώ τις επόμενες μέρες θα δημοσιεύσουμε και την εισήγηση της σ. Ελένης Μήτσου.
Ας μεταφερθούμε στο Παρίσι του 1871. Η πόλη ζει τις ένδοξες εβδομάδες της Παρισινής Κομμούνας. Η κομμουνάρα Αντρέ Λεό απευθύνεται στο γενικό επιτελείο της Κομμούνας εγκαλώντας το με τα εξής λόγια:
«Ας σκεφτούμε λίγο. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε επανάσταση χωρίς τις γυναίκες; Πάνε 80 χρόνια που προσπαθούμε να το κάνουμε και δεν τα καταφέρνουμε. Γιατί; Γιατί πολλοί δημοκράτες εκθρόνισαν τον αυτοκράτορα και το Θεό μόνο και μόνο για να πάρουν τη θέση τους. έλουν να έχουν υπήκοες!».
H αλήθεια είναι ότι εκτός από τα πρώτα χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, όπου τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλοφίλων γνώρισαν αλματώδη πρόοδο (πριν παρθούν πίσω από το καθεστώς του Στάλιν), έπρεπε να φτάσουμε στις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα για να συνδεθούν τα φεμινιστικά και ΛΟΑΤΚΙ κινήματα με τον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα γίνεται ολοένα και πιο καίρια μια συζήτηση που αφορά τη σύνδεση τους με τον αντιφασισμό.
Ακροδεξιά και φασισμός, ως ιδεολογίες που πατάνε στον εθνικισμό, τον συντηρητισμό, την ιεραρχία και την επιβολή κάποιων κοινωνικών ομάδων σε βάρος άλλων δεν θα μπορούσαν παρά να πολεμάνε τη γυναικεία χειραφέτηση και τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα.
Χρυσή Αυγή: επιθέσεις ενάντια σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα
H Χρυσή Αυγή είναι το μακροβιότερο ναζιστικό κόμμα στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και αυτό με τη μεγαλύτερη, ιστορικά, επιρροή. Στην ιδεολογική της διακήρυξη δεν υπήρξε ποτέ αναφορά στη θέση της για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Η αντίληψή της ωστόσο γίνεται σαφής από μια σειρά από δηλώσεις και πράξεις των μελών της.
Κατά τη διάρκεια που είχε εκλεγμένους βουλευτές, πριν την καταδίκη της σαν εγκληματική οργάνωση, οι βουλευτές της ΧΑ καταψήφισαν όλες τις –παρά τις σοβαρές ελλείψεις τους– θετικά κινούμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες (επέκταση συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια το 2015, νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου το 2017, χορήγηση δικαιώματος αναδοχής στα ομόφυλα ζευγάρια το 2018). Εν γένει, σε κάθε ευκαιρία εντός και εκτός του κοινοβουλίου χρησιμοποίησανομο/τρανσφοβική ρητορική μίσους, με ακραίους και κακοποιητικούς όρους περί «ανωμαλίας» και «αφύσικων» καταστάσεων.
Επίσης, επιχειρεί να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν υποστηρίκτρια της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ενώ παράλληλα επικροτεί την πολιτική του Πούτιν στη Ρωσία που έχει καταπνίξει την κοινότητα αυτή (πριν ένα χρόνο θεσμοθετήθηκε η απαγόρευση της «προπαγάνδας μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων» ως επέκταση του νόμου του 2013 που απαγόρευε την προώθηση της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά και έτσι, πλέον μια θετική αναπαράσταση ομόφυλου ζευγαριού στα ΜΜΕ είναι παράνομη).
Βέβαια, τα προηγούμενα χρόνια η ΧΑ είχε οργανωμένα τάγματα εφόδου και δεν έμεινε στο επίπεδο των θέσεων, αλλά εξαπέλυσε μια σειρά από βίαιες επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα παρακάτω:
- Το 2008, μέλη της Χρυσής Αυγής με κράνη, ρόπαλα και ασπίδες, εκτόξευσαν αντικείμενα κατά ατόμων που συμμετείχαν στην πορεία του Pride στην Αθήνα.
- Μετά τις εκλογές του 2012, ρίχτηκαν τρικάκια με το έμβλημα της Χρυσής Αυγής και τη φράση «Μετά τους μετανάστες, είστε οι επόμενοι» στο Γκάζι.
- Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, 30 άτομα που φορούσαν μπλούζες της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν κατά ομοφυλόφιλων στο χώρο του Ζαππείου.
- Λίγους μήνες αργότερα αναφέρθηκε οργανωμένη επίθεση απροσδιόριστων ακροδεξιών ατόμων ενάντια σε κόσμο που μοίραζε ενημερωτικό υλικό κατά της ομοφοβίας.
Μετά την καταδίκη της ηγετικής της ομάδας, η ΧΑ σταμάτησε τις επιθέσεις, ωστόσο τα τελευταία 2-3 χρόνια ξεκίνησε και πάλι (όπως και διάφορα παρακλάδια της) τις επιθέσεις και τις προσπάθειες να ανασυνταχθούν. Τόσο την προηγούμενη χρονιά όσο και φέτος είχαμε επιθέσεις στα Pride της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
Σπαρτιάτες: η βιτρίνα του Κασιδιάρη επιτίθεται στα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα
H νομιμοποιημένη πολιτική έκφραση του Κασιδιάρη, οι Σπαρτιάτες, υπό την ηγεσία του Βασίλη Στίγκα, παίρνει θέση για τα ζητήματα φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και σεξουαλικής αγωγής στις δημοσιευμένες θέσεις τους για την Παιδεία.
Για το νηπιαγωγείο υποστηρίζουν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να έρχονται αντιμέτωπα με μια μπερδεμένη κατάσταση «φύλου» ή με την αμφισβήτηση του εαυτού.
«Ένα παιδί γνωρίζει μάνα και πατέρα, γιαγιάδες και παππούδες. Εδώ τέλος με τα «φύλα» και τα υπόλοιπα», γράφουν.
Στο μεταξύ στο νηπιαγωγείο προφανώς δε γίνεται συζήτηση περί φύλου. Η σεξουαλική αγωγή στο νηπιαγωγείο αφορά –όπως αναφέρει το Υπουργείο Παιδείας και όπως αναφέρεται σε εγχειρίδια δραστηριοτήτων στο διαδίκτυο– την επεξεργασία των συναισθημάτων, την καλλιέργεια δεξιοτήτων αυτο-μέριμνας και υγιεινής, την αυτοδιάθεση του σώματος (για παράδειγμα επιλέγω εγώ αν κάποιος θα με αγκαλιάσει, αν θα με φιλήσει κλπ), την προστασία της γενετήσιας περιοχής και την ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης με τους ενήλικες σε περίπτωση που κάτι συμβεί.
Για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δε, προτείνουν σεξουαλική αγωγή σε «κανονικά», «φυσιολογικά» πλαίσια, εξηγώντας το φυσιολογικό-κανονικό ως:
«πλήρης αποστασιοποίηση από τα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ, απομάκρυνση σχετικού υλικού, επιστροφή στη φυσιολογική σχέση των δύο φύλων, κατάργηση του γονέας Α και γονέας Β».
Συμπληρώνουν εμφατικά ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι προσωπικό αποκλειστικά θέμα και όχι κάτι που πρέπει να ανοιχτεί στη συλλογική, κοινωνική σφαίρα.
O ίδιος ο Στίγκας μιλώντας στον Γιώργο Λιάγκα μίλησε για «χαλάρωση των θεσμών και της ηθικής» επειδή οι ομοφυλόφιλοι φιλιούνται δημόσια. Ερωτηθείς για το αν έχει το ίδιο πρόβλημα με τους ετεροφυλόφιλους που φιλιούνται δημόσια, απάντησε πως όχι, καθώς «είναι κάτι φυσιολογικό, έτσι μεγαλώσαμε», προσεγγίζοντας την αντίληψη περί φυσιολογικού από το επίπεδο της «χλωρίνης klinex»: αυτήν ξέρετε-αυτήν εμπιστεύεστε.
Και ως ορθόδοξος φονταμενταλιστής που θέλει την Ορθοδοξία θεματοφύλακα των παραδόσεων, ο Στίγκας δεν θα ερωτηθεί ποτέ αν οι αντιλήψεις περί φυσιολογικού θεμελιώνονται επιστημονικά ή πάνω στους δογματισμούς της θρησκείας και της Εκκλησίας.
Για να μην τον παρεξηγήσουμε όμως, ο Στίγκας δηλώνει πως «δεν έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, ο καθένας το τι κάνει σπίτι του… δεν τον αφορά, είναι δικό του θέμα, αρκεί να μην εμπλέκονται παιδιά». Θα υποθέσουμε πως τα παιδιά είναι πιο ασφαλή με κάποιο πατέρα τηςΕκκλησίας, όπως τον πατέρα Αντώνιο;
Ελληνική Λύση: ρητορική μίσους και συνωμοσιολογίες
Παρόμοιες ιδέες εκφράζει και η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Στην Ιδρυτική Διακήρυξή της, η Ελληνική Λύση δηλώνει την πίστη της «στον θεσμό της Οικογένειας, όπως η φύση και η παράδοση ορίζει», υπονοώντας σαφώς την παραδοσιακή, πυρηνική οικογένεια. Επιπλέον, ηΕλληνική Λύση στις Προγραμματικές Θέσεις της «για το δημογραφικό και το ασφαλιστικό», προτείνει οικονομικά, φορολογικά και κοινωνικά μέτρα καθώς και ενίσχυση των υποδομών, με στόχο την υποστήριξη της οικογένειας και «να αυξηθούν οι γεννήσεις Ελλήνων».
Η ρητορική μίσους και διακρίσεων δεν λείπει από τον δημόσιο λόγο τους. Για παράδειγμα ο ίδιος ο Κυριάκος Βελόπουλος σε μια συζήτηση στη Βουλή για τη μετονομασία της πρώην οδού Γλάδστωνος, όπου δολοφονήθηκε ο οροθετικός και ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστής Ζακ Κωστόπουλος, σε οδό Ζακι Ο, επικαλέστηκε το κλασσικό συνωμοσιολογικό αφήγημα της Ακροδεξιάς ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ απολαμβάνουν ειδικής ευνοϊκής μεταχείρισης από το κράτος –ενώ στην πραγματικότητα γνωρίζουμε και βιώνουμε πώς τους περιθωριοποιεί, τους καταπιέζει και τους στερεί δικαιώματα– και αντιπαρέβαλε μάλιστα τη ζωή ενός «τέτοιου» ανθρώπου με τη ζωή ενός Έλληνα, σαν να πρόκειται για δυο ταυτότητες αμοιβαία αποκλειούμενες.
Ένα άρθρο στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Λύσης ξεκινάει ως εξής:
«Η παροντική ανασκόπηση θα ασχοληθεί με την υιοθεσία τέκνων από ΛΟΑΤΚΙ με ειδική αναφορά στα τρανς άτομα. Σκοπός της ενεστώσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης δεν είναι η στοχοποίηση της εν λόγω κοινότητας αλλά η πληροφόρηση όπως αυτή απορρέει απ’ την επιστημονική κοινότητα.»
Ενώ λίγο πιο κάτω διερωτάται:
«Σε ποιο βαθμό οι ΛΟΑΤΚΙ ενήλικες αποτελούν ικανούς θετούς γονείς; Τα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί από ΛΟΑΤΚΙ γονείς μεγαλώνουν με υγιείς τρόπους; Πως δύναται άτομα που θεωρούν ότι το φύλο είναι εύπλαστο, να αποτελέσουν εστία σταθερότητας και προτύπου, στα τέκνα που επιθυμούν να υιοθετήσουν; Μήπως τελικά εκμαυλίζεται ο θεσμός της οικογένειας;»
Δυστυχώς, αλλά και χωρίς να προκαλεί έκπληξη, πρόκειται για ένα άρθρο που ξεκάθαρα στοχοποιεί και λοιδορεί τα ΛΟΑΤΚΙ+ και ειδικά τα τρανς άτομα, διαστρεβλώνοντας διάφορες επιστημονικές μελέτες. Σε κάποιο σημείο επικαλείται τα αποτελέσματα έρευνας με τρανς άτομα που έχουν ολοκληρώσει φυλομετάβαση με ορμονική θεραπεία, η οποία μελέτησε τη θνησιμότητα, την εμφάνιση ασθενειών και την εγκληματικότητα. Και ενώ τα αποτελέσματα είναι θλιβερά όσον αφορά τα δυο πρώτα, ο αρθρογράφος αναφέρθηκε μόνο στην εγκληματικότητα και συγκεκριμένα το ότι οι τρανς είχαν 6-18 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να καταδικαστούν για βίαιο αδίκημα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι ενώ η αρχική έρευνα υπογραμμίζει πως τα αποτελέσματα που αφορούν την αυξημένη εγκληματικότητα είναι στατιστικά σημαντικά μόνο έως το 1989, δε διστάζει να το αποκρύψει με στόχο να δημιουργήσει την εντύπωση ότι αυτά ισχύουν και σήμερα, το 2023… Ο αρθρογράφος, παρεμπιπτόντως, είναι ο τομεάρχης ψυχικής υγείας της Ελληνικής Λύσης…
ΝΙΚΗ: Χριστιανο-ορθόδοξη ηθική και συντηρητισμός
Ένα από τα 12 ακροδεξιά κόμματα που κατέβηκαν στις εκλογές ήταν το κόμμα ΝΙΚΗ, το οποίο έπιασε σχεδόν από το πουθενά 3,70% και 193.000 ψήφους στην επικράτεια. Το ΝΙΚΗ ιδρύθηκε το 2019 από το Δημήτρη Νατσιό αμέσως μετά τη συμφωνία των Πρεσπών.
Οι θέσεις λοιπόν για την οικογένεια και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν θα μας εκπλήξουν. Διατείνονται ότι η σεξουαλική αγωγή (στα σχολεία) συνδέεται με την κακοποίηση και την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ανηλίκων, ενώ εναντιώνονται στην άμβλωση επικαλούμενοι άλλοτε το δικαίωμα στη ζωή –που κατ’ αυτούς ξεκινάει με τη σύλληψη– και άλλοτε την Χριστιανορθόδοξη ηθική.
Επιθυμούν την επαναφορά της στολής στα σχολεία γιατί δίνει «υπόσταση, κύρος και χαρακτήρα» στα παιδιά (μεταξύ άλλων διαχωρίζει τα κορίτσια από τα αγόρια…). Παράλληλα εναντιώνεται στα ολοήμερα σχολεία υποστηρίζοντας πως… κλέβουν τα παιδιά από την οικογένεια. Είναι αυτονόητο για ένα κόμμα τέτοιου συντηρητισμού να προτάσσει πως η ανατροφή των παιδιών είναι σκοπός και υποχρέωση της γυναίκας και όχι κοινή υποχρέωση των γονιών.
Γιατί οι φασίστες και οι ακροδεξιοί εναντιώνονται στη γυναικεία χειραφέτηση και τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα
Τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα δεν είναι αντισυστημικά, όπως θέλουν να αυτοπαρουσιάζονται. Είναι ένα καταφύγιο του καπιταλιστικού συστήματος κάθε φορά που αυτό βρίσκεται σε κρίση. Η Ακροδεξιά όχι μόνο υιοθετεί τις βασικές αξίες του καπιταλισμού αλλά τις υιοθετεί στις πιο ακραίες και συντηρητικές εκφράσεις του και τις υπερασπίζεται με τον πιο μαχητικό τρόπο.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά της Χρυσής Αυγής που όταν ήταν στη βουλή πήρε θέση υπέρ της φοροαπαλλαγής των εφοπλιστών και η Ελληνική Λύση που τάσσεται υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, θέσεις που κάθε άλλο παρά αντισυστημικές είναι.
Ιδεολογικά, η Ακροδεξιά ασπάζεται το δόγμα πατρίς-θρησκεία-οικογένεια με την έννοια του «έθνους» να κατέχει ιδιαίτερη θέση.
Για να προαχθεί το Έθνος πρέπει να γεννηθούν νέοι άνθρωποι, της ίδιας φυλής. Για να διατηρηθεί η ταξική δομή, πρέπει οι άνθρωποι που γεννιούνται να ανήκουν στην τάξη των γονιών τους. Τα παιδιά των εργατών να γίνονται εργάτες, τα παιδιά των καπιταλιστών να γίνονται καπιταλιστές, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε «κοινωνική αναπαραγωγή». Και αυτές που αναλαμβάνουν την κοινωνική αναπαραγωγή είναι οι γυναίκες μέσα από την (απλήρωτη) εργασία τους μέσα στην οικογένεια.
Η αναγωγή λοιπόν της οικογένειας σε ιερό θεσμό με τον ρόλο της γυναίκας να είναι η αφοσίωση στη φροντίδα και το μεγάλωμά της, εξυπηρετεί άψογα την αναπαραγωγή του έθνους στο μοτίβο αυτό αλλά και τη διατήρηση των ταξικών δομών της κοινωνίας, για αυτό και βλέπουμε όλα τα ακροδεξιά κόμματα να τον αγκαλιάζουν. Για αυτό επίσης και οι προτάσεις της Ακροδεξιάς για τις γυναίκες, δεν είναι προς την κατεύθυνση της χειραφέτησής τους, αλλά για να αναλάβουν το ρόλο της φροντίστριας της οικογένειας. Για αυτό και εναντιώνονται στο κατεξοχήν δικαίωμα της γυναίκας στο σώμα της, στο δικαίωμα στην άμβλωση. Για αυτό εναντιώνονται στα διαφορετικά μοντέλα οικογένειας – γιατί αυτά έρχονται σε ρήξη με την παραδοσιακό μοντέλο της οικογένειας.
Η σχέση της Ακροδεξιάς και του φασισμού με τη θρησκεία είναι πολύ στενές. Η θρησκεία ασκεί μια μορφή ελέγχου στη συμπεριφορά και στο σώμα των ανθρώπων. Ένα ακροδεξιό/φασιστικό καθεστώς μπορεί να εκμεταλλευτεί τη θρησκεία για να επιβάλλει μια εξουσία η οποία φαινομενικά παίρνει τη μορφή της υπακοής στον Ιερό Νόμο. Η θρησκεία δεν δέχεται να την αμφισβητείς, γιατί οι νόμοι της προέρχονται από κάτι ανώτερο, τον Θεό. Αντίθετα, ένα πολιτικό καθεστώς είναι πιο εύκολο να αμφισβητηθεί, καθώς όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτό είναι άνθρωποι. Έτσι λοιπόν, αξιοποιώντας τη θρησκεία, οι ακροδεξιοί/φασίστες διευκολύνουν την εφαρμογή απολυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων χωρίς διαμαρτυρίες.
Και επειδή η Εκκλησία δεν δέχεται τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και θεωρεί τη γυναίκα κατώτερη του άντρα, η Ακροδεξιά έχει έναν παραπάνω λόγο να υιοθετήσει τη σεξιστική και ενάντια στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα προπαγάνδα .
Ο φασισμός προσαρμόζεται – παραδείγματα από το εξωτερικό
Οι φασίστες δε λειτουργούν πάντα και παντού με τον ίδιο τρόπο, αλλά προσπαθούν να προσαρμοστούν στις κοινωνικές αλλαγές, κάτι βέβαια που αναπόφευκτα τους κάνει να πέφτουν σε αντιφάσεις.
Σε χώρες της Ευρώπης όπου υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων υπάρχει το φαινόμενο ακροδεξιών κομμάτων τα οποία έχουν προσαρμοστεί ή είναι στη διαδικασία προσαρμογής αυτής της αποδοχής με σκοπό να προσελκύσουν ψηφοφόρους της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Σε αυτή τη λογική κόμματα του ακροδεξιού χώρου παρουσιάζονται φιλικά προσκείμενα προς την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ή ακόμη, υποστηρίζουν τις διεκδικήσεις των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων για ισότητα και αποφεύγοντας κάθε ομοφοβική/τρανσοφοβική αναφορά.
Βλέποντας ολοένα και αυξανόμενη και μαχητική την κοινωνική ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ+, προσπαθούν να την κερδίσουν, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να βρουν ένα αφήγημα που θα το δικαιολογεί αυτό για το συντηρητικό, ομοφοβικό κομμάτι της κοινωνίας που έχουν κερδισμένο. Έτσι προτάσσουν την εθνικότητα των ΛΟΑΤΚΙ+, ότι δηλαδή είναι άτομα της ίδιας φυλής, της ίδιας πατρίδας, ίσως και της ίδιας θρησκείας, και προσπαθούν να ενώσουν ομοφοβικούς και ΛΟΑΤΚΙ+ απέναντι στον «κοινό εχθρό», δηλαδή τους μετανάστες και τους μουσουλμάνους, οι οποίοι παρουσιάζονται ως βάρβαροι, «οπισθοδρομικοί, «ομο/τρανσφοβικοί» και «εγκληματίες» απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Παράδειγμα το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας. Οι συγκεκριμένοι ταυτίζουν την ταυτότητα της «Ολλανδικότητας» με τον σεβασμό για τη διαφορετικότητα ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Αντιθέτως, η αποστροφή ή το μίσος είναι χαρακτηριστικά της στάσης τους κατά των μουσουλμάνων και των μεταναστών.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα που αποδεικνύει το πόσο εύκολα μπορεί να προσαρμόζεται ένα ακροδεξιό κόμμα ώστε να προσελκύσει κόσμο, είναι το κόμμα της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, η «Εθνική Συσπείρωση». Το κόμμα της αλλά και η ίδια η Λεπέν εξαπέλυαν κατά τη διάρκεια προηγούμενων χρόνων μια ακραία ρητορική μίσους ενάντια σε μετανάστες, Εβραίους, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα κλπ. Ο ιδρυτής του κόμματος, Ζαν-Μαρί Λεπέν έχει αναφέρει στο παρελθόν πως «η ομοφυλοφιλία είναι βιολογική ανωμαλία» και πως «η παιδοφιλία έχει τις ρίζες της στον θαυμασμό της ομοφυλοφιλίας». Στην προσπάθεια όμως να προσελκύσει ψηφοφόρους στις τελευταίες εκλογές το 2017, η Λεπέν προσπάθησε να περάσει το μήνυμα πως το κόμμα θα προστατέψει την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα από την ισλαμική βία.
Τέτοια φαινόμενα μπορεί να προκαλούν έκπληξη, αλλά στην ουσία τους δεν είναι τίποτα διαφορετικό από την κλασσική τακτική της Ακροδεξιάς. Κάτι κερδίζεις – κάτι χάνεις. Τα ακροδεξιά κόμματα ψάχνουν κάθε τρόπο να φανούν ελκυστικά κι αρεστά στην κοινωνία. Σε αυτήν την προσπάθεια οι εκπρόσωποι αυτών των κομμάτων δεν θα διστάσουν να κάνουν στροφή 180 μοιρών και να υποστηρίξουν, υποκριτικά, στρώματα της κοινωνίας που μέχρι πρότινος αντιμετώπιζαν εχθρικά και εξαπέλυαν ρητορική μίσους εναντίων τους.
Η στάση του φεμινιστικού και του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος απέναντι στη φασιστική απειλή
Οι πρόσφατες εξελίξεις, με την ενίσχυση της Ακροδεξιάς τόσο στις εκλογές όσο και στον δρόμο, πρέπει να αποτελέσουν συναγερμό για το αντιφασιστικό κίνημα. Είναι σημαντικό να οργανωθούμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις για την επόμενη περίοδο:
- Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να εντάξει στα αιτήματα και τις αιχμές του και τα δικαιώματα των γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
- Πρέπει να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και τα γυναικεία δικαιώματα.
- Αντίστοιχα, φεμινιστικές και ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις πρέπει να γίνουν μέρος του αντιφασιστικού κινήματος, να συμμετέχουν σε αντιφασιστικούς συντονισμούς όπως ο αντιφασιστικός συντονισμός Αθήνας-Πειραιά.
- Να συμμετέχουν στις αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις με τον κόσμο και τα μπλοκ τους. Για παράδειγμα στην πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, στις κινητοποιήσεις την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, κλπ..
- Να πάρουμε πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο, να οργανώσουμε πυρήνες αντίστασης στους εργασιακούς χώρους μας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές μας. Για παράδειγμα, στο περιστατικό με τη δασκάλα καλλιτεχνικών που έδειξε στα παιδιά την ταινία «Αγόρια στο ντουζ», μια ταινία που θίγει την κοινωνική πίεση των νεαρών αγοριών να αποδεχτούν τον έμφυλο ρόλο τους και την τοξική αρρενωπότητα από την οποία χαρακτηρίζεται, σηκώθηκε κύμα αντίδρασης από κάποιους γονείς, επειδή η ταινία έδειχνε μια σκηνή όπου τα αγόρια δίνουν ένα πεταχτό φιλί. Μέσα σε λίγες ώρες άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν δει καν την ταινία, μιλούσαν για μια ταινία «πορνό» που διαφθείρει τα παιδιά τους και έγινε μήνυση στη δασκάλα. Παράλληλα όμως αναπτύχθηκε και ένα κύμα συμπαράστασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και από διάφορους φορείς. Η ΟΛΜΕ πήρε θέσης υποστήριξης στη δασκάλα. Αυτό που απουσίασε είναι η φυσική παρουσία και υποστήριξη αλληλέγγυων γονιών, δασκάλων και ανθρώπων της γειτονιάς του σχολείου. Χρειαζόμαστε τέτοια αντανακλαστικά σε τέτοιες επιθέσεις των συντηρητικών ακροδεξιών για να υποστηρίζουμε όσες και όσους δέχονται τέτοιες επιθέσεις και να μπορούμε να δίνουμε στην πράξη αυτές τις μάχες και όχι μόνο διαδικτυακά.
Τα κινήματα για να νικήσουν χρειάζεται να συνδέονται, να συνεργάζονται, και να δίνουν από κοινού τις μάχες τους. Και αυτό γιατί σε όλες τις επιθέσεις που δεχόμαστε και σε όλες τις διεκδικήσεις μας, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής που δημιουργεί και διατηρεί τις διακρίσεις, την ανισότητα και την καταπίεση, που δεν είναι τίποτα άλλο από τον ίδιο τον καπιταλισμό, ένα σύστημα που δομικά στηρίζεται σε αυτές τις διακρίσεις για να μπορεί να εκμεταλλεύεται κατά το μέγιστο τους ανθρώπους της εργασίας.
