Δημοσιεύουμε ανακοίνωση από τις «Μαχητικές & Ελεύθερες Βόλου»
Η 25η Νοέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν την τρομακτική έκταση του φαινομένου:
- Μία στις τρεις γυναίκες στην Ευρώπη έχει υποστεί σωματική βία, συμπεριλαμβανομένων απειλών ή σεξουαλικής βίας.
- Μία στις έξι γυναίκες στην ΕΕ είχε υποστεί σεξουαλική βία, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, κατά την ενηλικίωση.
- 40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας. (στοιχεία 2024)
- Την περίοδο Ιανουαρίου -Οκτωβρίου 2024 έγιναν στην Ελλάδα 18.427 καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία. Την ίδια περίοδο το 2023 έγιναν 9.860. Οι καταγγελίες αυξήθηκαν κατά 86%! Στη συντριπτική πλειοψηφία τα θύματα είναι γυναίκες.
- Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα διαπράττονται πάνω από 4.500 βιασμοί γυναικών, κατά κανόνα από άτομα του στενού περιβάλλοντος των θυμάτων.
- Στη Μαγνησία το πρώτο 9μηνο του 2025 έγιναν 288 καταγγελίες από 237 την ίδια περίοδο ένα χρόνο πριν.
Κι αυτά τα στοιχεία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Παρά την άνοδο του φεμινιστικού κινήματος την τελευταία δεκαετία, μόνο ένα μικρό μέρος των πραγματικών περιστατικών της βίας, που υφίστανται οι γυναίκες, καταγγέλλεται. Ενώ ακόμη λιγότερες υποθέσεις οδηγούνται σε δίκες που επιβάλλουν ποινές στους θύτες…
Όταν σε μια κοινωνία το γυναικείο φύλο είναι -σε τόσο μαζικό επίπεδο- θύμα και το αντρικό θύτης, είναι σαφές ότι η ισότητα των δύο αυτών φύλων υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Βασική αιτία για την έμφυλη βία είναι οι βαθιά ριζωμένες πατριαρχικές αντιλήψεις. Η γυναίκα κακοποιείται, βιάζεται ή/και δολοφονείται από το χέρι του συντρόφου της επειδή εκείνος τη θεωρεί κατώτερη, κτήμα του και θέλει να της επιβάλει την εξουσία του.
***
Τα κυβερνητικά στελέχη θα κάνουν για μία ακόμα φορά βαρύγδουπες δηλώσεις. Θα καλέσουν τις γυναίκες που βιώνουν την κακοποίηση να μη φοβηθούν να μιλήσουν, να καταγγείλουν και να σωθούν. Θα μιλήσουν για τα μέτρα που έχουν πάρει -όπως το panic button- και θα καλέσουν την κοινωνία να ενεργοποιηθεί.
Για παράδειγμα, ο υπουργός προστασίας του πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης δήλωσε κατά τη διάρκεια σχετικής εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη ότι «η σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία οφείλει να αναλάβει την ευθύνη της και να προστατεύσει τα θύματα. Αυτή είναι η δική μας ευθύνη. Και μέχρι εδώ σταματά η ανάλυση για τη βία και από κει και πέρα αρχίζουν οι πράξεις» (19/11/25).
Λόγια που ξεχειλίζουν από υποκρισία, αφού την ίδια ώρα, το πανελλαδικό «Δίκτυο Δομών για την πρόληψη και την καταπολέμησης της έμφυλης βίας», στο οποίο ανήκουν 44 Συμβουλευτικά Κέντρα, 20 Ξενώνες Φιλοξενίας και η Γραμμή SOS 15900, φαίνεται ότι αντιμετωπίζει τον κίνδυνο έλλειψης ή έντονα προβληματικής χρηματοδότησης. Η απουσία ρητών/επίσημων εγγυήσεων από την αρμόδια αρχή για την εξασφάλιση χρηματικών κονδυλίων, σε συνδυασμό με τη μεγάλη καθυστέρηση στη δρομολόγηση των απαραίτητων ενεργειών σε σχέση με τα προηγούμενα έτη λειτουργίας του, δημιουργούν έντονη ανησυχία στις/ους εργαζόμενες/ους για το μέλλον του Δικτύου.
Όπως εξηγεί σε ανακοίνωσή του (21/10/2025) το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στο Δίκτυο Δομών, «στις 31/12/2025 λήγουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα ΕΣΠΑ στα οποία βασιζόταν η χρηματοδότηση του Δικτύου». Το αρμόδιο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας (Υ.ΚΟΙ.Σ.Ο.) λίγο πριν τη λήξη του 2025 φαίνεται ότι έχει παραμείνει σε προφορικές κυρίως διαβεβαιώσεις προς τους/τις εργαζομένους/ες, χωρίς ένα ξεκάθαρο πλαίσιο και γραπτές/επίσημες εγγυήσεις για την εξέλιξη της υπόθεσης σε πανελλαδικό επίπεδο. Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες από μέλη του Δικτύου ανά την Ελλάδα, δεν έχει διασφαλιστεί η ταυτόχρονη διενέργεια των απαραίτητων διαδικασιών σε όλες τις περιφέρειες για έγκαιρη έναρξη και ολοκλήρωσή τους για τη χρηματοδότηση μέσω συγκεκριμένων ευρωπαϊκών κοινοτικών πόρων.
Το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στο Δίκτυο Δομών καταγγέλλει επίσης ότι επί 13 χρόνια το Δίκτυο χρηματοδοτείται από ευρωπαϊκά προγράμματα ΕΣΠΑ. Οι εργαζόμενες/οι βρίσκονται σε εργασιακή ομηρία, καθώς όλο αυτό το διάστημα υπογράφουν ετήσιες συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ) με αποτέλεσμα το Δίκτυο να αντιμετωπίζει «χρόνιες, δομικές ελλείψεις που παραμένουν άλυτες».
Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι οι 300 εργαζόμενες/οι του Δικτύου Δομών πανελλαδικά, που με την επιστημονική τους επάρκεια και την ευσυνειδησία τους στήριξαν τις Δομές όλα αυτά τα χρόνια, βρίσκονται σε ένα καθεστώς εργασιακής επισφάλειας.
Παράλληλα, οι γυναίκες που διαμένουν στους ξενώνες (συχνά μαζί με τα παιδιά τους) κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο, ενώ πολλές χιλιάδες γυναίκες που βιώνουν την έμφυλη βία θα μείνουν χωρίς κανένα στήριγμα από την πλευρά του κράτους.
Απαιτούμε:
- Την άμεση εξασφάλιση της αναγκαίας χρηματοδότησης για την απρόσκοπτη λειτουργία όλων των Δομών σε όλες τις περιφέρειες της χώρας.
- Το Δίκτυο Δομών να ενταχθεί στον κρατικό προϋπολογισμό, να χρηματοδοτηθεί επαρκώς και να στελεχωθεί με το αναγκαίο προσωπικό και τις υποδομές, που σήμερα δεν επαρκούν.
- Να μονιμοποιηθούν οι εργαζόμενες/οι, καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Να γίνουν όλες οι απαραίτητες προσλήψεις προσωπικού.
- Να ιδρυθεί και να στελεχωθεί πλήρως Συμβουλευτικό Κέντρο για θύματα έμφυλης βίας στον Βόλο.
- Το κράτος να παρέχει πραγματική υποστήριξη στις κακοποιημένες γυναίκες (εύρεση εργασίας και κατοικίας, οικονομικές και κοινωνικές παροχές) ώστε να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους αυτές και τα παιδιά τους.
Όλα τα παραπάνω έρχονται σε σύγκρουση με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης η οποία διαρκώς μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες, διαλύει τη δημόσια υγεία και πρόνοια, παραδίδει τα δημόσια αγαθά στην κερδοσκοπία του ιδιωτικού τομέα και εξωθεί την κοινωνία στην φτώχεια και την επισφάλεια. Για αυτό και ο αγώνας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με την πάλη για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και του συστήματος που διαιωνίζει την πατριαρχία και το σεξισμό.
