Της Εύης Κατάκη, γραμματέα του σωματείου εργαζομένων στο "Περιβολάκι"
Πραγματοποιήθηκε στις 20 Νοέμβρη η πρώτη συντονισμένη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων σε μη κυβερνητικούς οργανισμούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα "Ψυχαργώς" για την υλοποίηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Οι δομές αυτές πλήττονται εδώ και τρία πλέον χρόνια από το καθεστώς υποχρηματοδότησης που τους έχει επιβάλλει το υπουργείο Υγείας (το σχετικό κονδύλι έχει μειωθεί κατά 62%).
Η κατάσταση αυτή έχει ως άμεση συνέπεια να μένουν οι εργαζόμενοι απλήρωτοι για μήνες (συχνά οι καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών φθάνουν το εξάμηνο) ενώ ταυτόχρονα υπονομεύεται σοβαρά και το θεραπευτικό έργο εφόσον συχνά το προσωπικό είναι μειωμένο κι εξουθενωμένο από την παρατεταμένη κρίση.
Η στάση του υπουργείου απέναντι στο σημαντικό αυτό θέμα είναι να διατείνεται ότι στηρίζει την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και να προσπαθεί να σωπάσει, με αποσπασματικές έκτακτες χρηματοδοτήσεις, τις φωνές διαμαρτυρίας όταν εκείνες δυναμώνουν, συντηρώντας μια κατάσταση διαρκούς ανασφάλειας στους εργαζόμενους και στους χρήστες των δομών αυτών.
Απουσία συνδικαλισμού πριν την κρίση
Με μοναδική εξαίρεση το Σωματείο Εργαζομένων στο Περιβολάκι που ήδη πριν ένα χρόνο πραγματοποιούσε την πρώτη απεργιακή κινητοποίηση εργαζομένων στις δομές αυτές, οι μέχρι τώρα διαμαρτυρίες συντονίζονταν από το "Δίκτυο" στο οποίο συμμετέχουν αρκετές από τις διοικήσεις των φορέων και οι εργαζόμενοι απλά καλούνταν να συμμετέχουν (στις περισσότερες περιπτώσεις σύρονταν σε αυτές).
Είναι ενδεικτικό ότι πριν την κρίση δεν υπήρχε κανενός τύπου συνδικαλιστική οργάνωση ενώ πλέον αρχίζουν να δημιουργούνται σωματεία εργαζομένων σε πανελλαδικό επίπεδο.
Νέα δεδομένα!
Την τελευταία περίοδο όμως τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν.
Συνάδελφοι από το Περιβολάκι και άλλους χώρους πήραμε την πρωτοβουλία για το κάλεσμα συντονισμένης απεργιακής κινητοποίησης από όλα τα σωματεία εργαζομένων που έχουν δημιουργηθεί την τελευταία περίοδο στις διάφορες δομές. Εκτός από τις επαφές και συνεργασίες με τα άλλα σωματεία η πρωτοβουλία αυτή οδήγησε και σε μια συνάντηση με τη συντονιστική επιτροπή του "Δικτύου" η οποία τελικά αποδέχτηκε πως τον πρώτο λόγο στην κινητοποίηση θα τον έχουν οι εργαζόμενοι και πως αυτό δεν ήταν υπό διαπραγμάτευση.
Η όλη διαδικασία επικυρώθηκε από ανοιχτή σύσκεψη εργαζομένων από διάφορους χώρους/δομές που πραγματοποιήθηκε στις 9 Νοέμβρη και η οποία κατέληξε στο κάλεσμα 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης και διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Υγείας. Το κάλεσμα για τη σύσκεψη αυτή έγινε από το σωματείο εργαζομένων στο Περιβολάκι και το Σωματείο Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες Ιδιωτικών Φορέων, και στη συνάντηση συμμετείχαν εργαζόμενοι από το διάφορους χώρους όπως το "Νέστωρ", τη "Μετάβαση", το "Ίρις" Πάτρας, την "Κλίμακα", την "Εδρα" κοκ. Παράλληλα υπήρχε επικοινωνία με σωματεία εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη, την Δράμα κλπ.
Τα αιτήματα μας
Τα βασικά αιτήματα της κινητοποίησής μας ήταν:
– η άμεση καταβολή των δεδουλευμένων
– δέσμευση για την οριστική και ουσιαστική επίλυση του προβλήματος
– ευρύτερα θεσμικά αιτήματα όπως η σύσταση επιτροπών ελέγχου της οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης
– η συμμετοχή εκλεγμένων εκπροσώπων των εργαζομένων στις διαδικασίες ελέγχου
– η διεκδίκηση συμβάσεων αορίστου χρόνου
– η επαρκής και κατάλληλη στελέχωση των δομών.
Υπουργείο – μια από τα ίδια
Η στάση του Υπουργείου κινήθηκε στα γνωστά πλέον δεδομένα. Εξαγγελίες και υποσχέσεις για στήριξη της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, ένα ποσό που εμφανίστηκε σχεδόν μαγικά και διατείνεται να καλύψει κάποια από τα χρεωστούμενα στις δομές. Χωρίς να υποτιμούμε τη σημασία των 38 εκ € που υποσχέθηκε το Υπουργείο για τον προϋπολογισμό της ψυχικής υγείας για το 2008 (από 23 εκ ευρώ του 2007) και τα 10 εκ ευρώ που παραχώρησε το υπουργείο για τις άμεσες ανάγκες των μισθών των εργαζομένων, πράγμα που αποτελεί και μια πρακτική επιτυχία της κινητοποίησής μας, αυτά είναι πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των δομών.
Επί της ουσίας ανάληψη της ευθύνης για τη συνέχιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης από την πολιτική ηγεσία δεν υπάρχει!
Τι πετύχαμε
Μέσα σε αυτό το κλίμα, αν για κάτι πρέπει να αισθάνονται ικανοποίηση οι εργαζόμενοι είναι πάνω απ’ όλα για το γεγονός ότι συσπειρώθηκαν, συναντήθηκαν, ύψωσαν τη φωνή τους και διαμαρτυρήθηκαν.
Ο δρόμος άνοιξε αλλά η πορεία που πρέπει να διανυθεί είναι πολύ μεγάλη.
Συνδικαλιστικά οι συνθήκες είναι ακόμη σε αρχικό στάδιο. Οι δημοκρατικές διαδικασίες πρέπει να γίνουν κτήμα και τρόπος δράσης και να περιφρουρούνται από όλους.
Οι συνεργασίες και η επικοινωνία μεταξύ των εργαζομένων είναι κάτι που πρέπει να προωθήσουμε γιατί μόνο τότε έχουμε μια ελπίδα να διεκδικήσουμε όχι μόνο το μισθό μας και τα εργασιακά μας δικαιώματα αλλά και την ίδια την αξιοπρέπειά μας ως άτομα και ως εργαζόμενοι στον ευαίσθητο αυτό κλάδο.
Και μόνο τότε έχει ελπίδα να σωθεί η "ψυχιατρική μεταρρύθμιση" την οποία οι κυβερνώντες μόνο στα λόγια και υποκριτικά υποστηρίζουν.
