20 μήνες μετά το μαύρο… 20 μήνες μετά από αυτό που πολλοί αποκάλεσαν «πραξικόπημα». 20 μήνες στους οποίους κάποιοι «αδιόρθωτοι» συνέχισαν τον αγώνα κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα, τη δουλειά τους… Αυτό που χωρίζει την ertopen από το Ραδιομέγαρο είναι έξι λωρίδες…Σε μία από αυτές η Αγλαία Κυρίτση εκφωνούσε το δελτίο με φόντο τα ΜΑΤ. Σε μια άλλη λωρίδα τα ΜΑΤ τους ψέκαζαν. Λίγο πιο πέρα έχασε τη ζωή του ο Αχιλλέας Παναγούλης «κυνηγώντας» το ρεπορτάζ… Μέσα σε έξι λωρίδες , ιστορίες αμέτρητες…
Μετά από 20 μήνες μήπως ήρθε η ώρα οι «πρώην» εργαζόμενοι της ΕΡΤ να διασχίσουν αυτές τις έξι λωρίδες και να επιστρέψουν σπίτι τους;
Ο σύντροφος Μάριος Κωνσταντινίδης μίλησε με τη Μάχη Νικολάρα, εκπρόσωπο της ΕΡΤ στο Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ.
- Μάχη, μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχουν δημιουργηθεί προσδοκίες και απαιτήσεις. Οι εργαζόμενοι της ertopen τι περιμένουν να κάνει η νέα κυβέρνηση για την ΕΡΤ;
Οι επαγγελματίες της ενημέρωσης που επί 20 μήνες αγωνιστήκαμε για να κρατήσουμε ζωντανή τη φωνή της κοινωνίας μέσα από τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά στούντιο της ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα αισθανόμαστε δικαίωση μετά από την επίσημη πλέον διαβεβαίωση, αυτή του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής, ότι η ΕΡΤ θα επανασυσταθεί άμεσα και μάλιστα ως εγγύηση της πρόσβασης του πολίτη σε αντικειμενική, πλουραλιστική και ανεξάρτητη ενημέρωση.
Αυτή η φράση είναι η μεγαλύτερη δικαίωση για ανθρώπους που κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια, 20 μήνες τώρα να ενημερώνουν τους πολίτες, με μόνη και πολύ σημαντική αμοιβή την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
- Αυτό που ζητάτε εσείς οι εργαζόμενοι για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, τι είναι; Ποια είναι η δική σας πρόταση;
Η επανασύσταση της ΕΡΤ δεν φτάνει όμως. Το μεγάλο στοίχημα από εδώ και πέρα -και ξέρουμε πως θα υπάρξουν ισχυρές εσωτερικές και εξωτερικές αντιστάσεις- είναι μια ΕΡΤ πραγματικά δημόσια: στην υπηρεσία των πολιτών, με τη συμμετοχή των πολιτών που την πληρώνουν, με προσφορά στον πολιτισμό, την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, με ανεξάρτητη ενημέρωση.
Αυτή την ΕΡΤ θέλουμε, και για να μην μείνουμε στα ευχολόγια, καταρτίσαμε μια πρόταση που ορίζει διαδικασίες, τις οποίες είμαστε έτοιμοι να εξειδικεύσουμε όταν χρειαστεί, που θα διασφαλίζουν αυτούς τους στόχους.
- Σε μεγάλο βαθμό η ΕΡΤ λειτουργούσε ως φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης – η οποία εξυπηρετούσε τα «δικά της παιδιά» με προσλήψεις κοκ. Τι λέτε γι’ αυτό;
Πρέπει μπει τέλος στην κομματική κηδεμονία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης είτε μέσω κυβερνητικών και κομματικών παρεμβάσεων είτε μέσω της όποιας συνδιοίκησης ενός κακώς εννοούμενου, πελατειακού συνδικαλισμού που εγκαθίδρυσαν, παντού στο δημόσιο, τα δύο κόμματα που εναλλάσσονταν έως τώρα στην εξουσία.
Είναι επίσης κομβικής σημασίας η ΕΡΤ να διατηρήσει τη φωνή της σε όλη την Ελλάδα, όπου δεν φθάνει κανένας ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός σταθμός. Οι 20 μήνες της αυτοοργάνωσης ανέδειξαν με απόλυτο τρόπο την εθνική σημασία αυτής της παρουσίας, αλλά και την πραγματική δύναμη του γίγαντα που λέγαμε ότι κοιμόταν αλλά όταν χρειάστηκε ξύπνησε και επιδόθηκε σε έναν ανεπανάληπτο εργατικό και κοινωνικό αγώνα.
- Θέλεις να μας περιγράψεις πως λειτουργεί όλους αυτούς τους μήνες η ertopen; Αντίστοιχα, λάθη και αδυναμίες του όλου εγχειρήματος που πρέπει να διορθωθούν;
Η αυτοοργάνωση δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν πρέπει να αυτοοργανωθούν άνθρωποι εξαθλιωμένοι οικονομικά, οργισμένοι και απογοητευμένοι στην ψυχή. Χρειάζεται πολύ υψηλό βαθμό συνειδητοποίησης και αυτή δεν είναι εύκολη κατάκτηση, πολλώ δε μάλλον που κλήθηκαν να αυτοοργανωθούν άνθρωποι χωρίς καμία πρότερη εμπειρία και εξοικείωση, έστω και θεωρητική, με τέτοια μοντέλα.
Ίσως αποφεύγω να χρησιμοποιώ το όρο αυτοδιαχείριση, ακριβώς για αυτό το λόγο: το εγχείρημά μας ήταν αυθόρμητο και χωρίς καμία συνείδηση τι ξεκινάμε και επίσης δεν είναι μια αυτοχρηματοδοτούμενη δραστηριότητα. Οι εργαζόμενοι προσέφεραν εθελοντικά την εργασία τους και τα όποια λειτουργικά έξοδα καλύπτονται κυρίως από τα αποθεματικά της ΠΟΣΠΕΡΤ, αλλά και με την πολύ σημαντική στήριξη της ΠΟΕΣΥ και της ΕΣΗΕΑ. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αυτοοργάνωση είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και οι αδυναμίες του: έλλειψη πειθαρχίας, μικροεμπάθειες, αρχηγικά σύνδρομα κ.α.
Υπάρχει όμως και μεγαλείο σε αυτή τη διαδικασία. Η αίσθηση της συμπόρευσης, η ένταξη σε μια ομάδα που παλεύει για έναν κοινό στόχο, η εναλλαγή ρόλων πέρα από τα στεγανά των ειδικοτήτων είναι στοιχεία που αλλάζουν έναν άνθρωπο ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ…
Επίσης είναι απίστευτο πόσο αποδοτική διαδικασία είναι ως προς το τελικό προϊόν. Οι εργαζόμενοι λειτουργούν αξιοθαύμαστα καλύτερα όταν αισθάνονται δικό τους το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, όταν μοιράζονται την ευθύνη, όταν απολογούνται στους συναδέλφους τους. Είναι μια πολύτιμη εμπειρία που πρέπει πάση θυσία να αξιοποιηθεί σε αρκετά κομμάτια της λειτουργίας της αναγεννημένης ΕΡΤ.
