Στις 18 Μάη θα στηθούνε φέτος οι φοιτητικές κάλπες. Όμως για τους περισσότερους φοιτητές οι εκλογές φαίνεται πως θα είναι ένα γεγονός χωρίς πολύ μεγάλη σημασία. Αυτό είναι λογικό λόγω της κραυγαλέας αντίφασης ανάμεσα στα προβλήματα που οξύνονται συνεχώς και την διέξοδο που αδυνατούν να προσφέρουν οι μεγάλες παρατάξεις.
Μαύρο σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ
Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση. Έχουν αντικαταστήσει το φοιτητικό συνδικαλισμό με τα πάρτι, τις εκδρομές, τη διανομή σημειώσεων, τις «διευκολύνσεις» κοκ. Με αυτές τις μεθόδους έχουν στήσει μηχανισμούς παρέας και ρουσφετιού με στόχο να αποκοιμίσουν το φοιτητικό κίνημα.
Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να κρύψουν ότι οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι υπεύθυνες για τη σημερνή πραγματικότητα. Η υποχρηματοδότηση και το ξεχαρβάλωμα της παιδείας με τελικό στόχο την ιδιωτικοποίηση της είναι έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η μαζική ανεργία και φτώχεια που απλώνεται στην κοινωνία είναι επίσης δικό τους έργο.
Φοιτητική αριστερά πίσω από τις ανάγκες μας
Από την άλλη η αριστερά στα πανεπιστήμια είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες μας. Παρά τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος λόγω της μεγαλύτερης κρίσης από το 1929-30 η αριστερά, στις σχολές και την κοινωνία, δεν μπορεί να δημιουργήσει δυναμική. Οι ευθύνες βαραίνουν τις ηγεσίες αυτής της αριστεράς κι όχι τον κόσμο της ούτε τους φοιτητές . Διασπαστικές τακτικές, αντιδημοκρατικά καπελώματα, μικροκομματικές κοκορομαχίες και κυρίως καμία πραγματική εναλλακτική πρόταση για το πώς μπορούμε να βγούμε από την κρίση χωρίς να πληρώσουν η νεολαία και οι εργαζόμενοι τα σπασμένα.
ΚΝΕ/ ΜΑΣ
Η ΚΝΕ πίσω από την ταμπέλα του «Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών» συνεχίζει το ίδιο «βιολί» της διάσπασης και του απομονωτισμού. Επί της ουσίας η ΚΝΕ προωθεί ένα σχέδιο διάσπασης του φοιτητικού κινήματος και δημιουργίας νέων φοιτητικών συλλόγων που θα ελέγχονται εξολοκλήρου από την ίδια. Η δημιουργία «κομματικών» συλλόγων θα είναι το καλύτερο δώρο στις κυβερνήσεις που θα συνεχίσουν να επιτίθενται στη δημόσια παιδεία.
ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ
Τα ΕΑΑΚ και η ΑΡΕΝ από την άλλη αδυνατούν να δημιουργήσουν μία δυναμική, παρά την επίθεση που δέχεται η εκπαίδευση και τη βαθιά κρίση του καπιταλισμού. Αυτό συμβαίνει άλλωστε και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο κοινωνίας. Σήμερα δεν αρκεί η απόρριψη του μνημονίου ή οι «επαναστατικές κραυγές». Αντίθετα χρειάζονται: πρόγραμμα που να απαντά στην κρίση από την πλευρά της νεολαίας και των εργαζομένων, συγκεκριμένες προτάσεις για την οργάνωση και κλιμάκωση του κινήματος και πραγματικά ενωτική διάθεση και δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στην αριστερά αλλά και το κίνημα.
Παιδεία Μάχης
Οι φοιτητές που συσπειρωνόμαστε γύρω από το πανελλαδικό περιοδικό «Παιδεία Μάχης» επιδιώκουμε στις φοιτητικές εκλογές να δοθεί ένα γερό «χαστούκι» στους υπεύθυνους για τη σημερινή κρίση και στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση που δεχόμαστε, δηλαδή στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στις σχολές. Αυτό σημαίνει ψήφο στις δυνάμεις της αριστεράς παρά τις μεγάλες αδυναμίες της. Οι φοιτητές του «Παιδεία Μάχης» συμμετέχουμε, κατά κύριο λόγο, σε σχήματα που καταγράφονται στην ΑΡΕΝ γιατί αυτά τα σχήματα είναι αρκετά ανοιχτά και επιτρέπουν την πλατιά συνεργασία διαφορετικών δυνάμεων. Επιπλέον επιδιώκουμε τη στενή συνεργασία με τα ΕΑΑΚ, κι επιμένουμε να απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα για συνεργασία και στην ΚΝΕ (παρά την επίμονη άρνησή της) πάνω στα άμεσα και συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως φοιτητές με στόχο την ανάπτυξη φοιτητικών αντιστάσεων και αγώνων. Ταυτόχρονα παλεύουμε για να φτιαχτεί μια καινούρια αριστερά, πραγματικά επαναστατική, αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική, στις σχολές και την κοινωνία.
