Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Η απόφαση της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) να ανακηρύξουν την 14/11 ως Πανευρωπαϊκή Μέρα Δράσης Ενάντια στην Λιτότητα ήταν καθαρά αποτέλεσμα της πίεσης που αισθάνονται από την βάση των εργαζομένων για διεθνή συντονισμό. Ακόμα κι έτσι, ήταν μια σημαντική ευκαιρία για να σταλεί ένα μήνυμα ενότητας μεταξύ των εργαζομένων της Ευρώπης ενάντια στους αναπτυσσόμενους εθνικισμούς και την κοινή επίθεση που δεχόμαστε στα δικαιώματα μας. Όμως, οι γραφειοκράτες σε πανευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να έχει επιτυχία η 14/11, πόσο μάλλον για να μετεξελιχθεί σε πανευρωπαϊκή γενική απεργία. Η πιο σκανδαλώδης στάση βέβαια ήταν αυτή των «δικών μας» ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην πανευρωπαϊκή μέρα δράσης (την ίδια μέρα που σε Ισπανία και Πορτογαλία υπήρχε 24ωρη γενική απεργία) με… τρίωρη στάση εργασίας και χωρίς καμία απολύτως εκστρατεία στους χώρους δουλειάς. Φυσικά, η συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε ήταν άμαζη και χωρίς ηθικό.
Ισπανία και Πορτογαλία…
Στην Ισπανία και την Πορτογαλία η γενική απεργία είχε αξιοσημείωτη επιτυχία με πολύ μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων (ειδικά σε κλάδους όπως οι μεταφορές, η ενέργεια και η βιομηχανία) ενώ οι διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα ήταν εξαιρετικά μαζικές. Στην Ισπανία, πάνω από 100.000 διαδηλωτές συμμετείχαν στις πορείες σε Σεβίλλη και Ανδαλουσία, μισό εκατομμύριο στην Γαλικία, ενώ από 1 εκατομμύριο άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Μαδρίτη και την Βαρκελώνη. Είναι ενδεικτικό ότι στην Βαρκελώνη η διαδήλωση ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσε να κινηθεί με αποτέλεσμα αφού συμπλήρωσαν κάποιες ώρες στους δρόμους οι διαδηλωτές να διαλυθούν χωρίς να πραγματοποιήσουν πορεία! Στην Πορτογαλία έγιναν μαζικές διαδηλώσεις σε πάνω από 40 πόλεις με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους.
…και αλλού
Σημαντικές διαδηλώσεις έλαβαν χώρα και στην Ιταλία όπου η συνομοσπονδία CGIL καλούσε σε 4ωρη στάση εργασίας. Διαδηλώσεις έγιναν και στο Βέλγιο όπου μια σειρά τοπικών παραρτημάτων συνδικάτων και μεμονωμένοι κλάδοι είχαν καλέσει σε απεργία με συνολικά πάνω από 10.000 εργαζόμενους να παίρνουν μέρος στις διαδηλώσεις. Πορείες έλαβαν χώρα σε μια σειρά γερμανικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Βερολίνου, με μικρή συμμετοχή αφού στην πραγματικότητα οργανώθηκαν κατά βάση από τις δυνάμεις της Αριστεράς. Τα γαλλικά συνδικάτα οργάνωσαν διαδηλώσεις σε συνολικά 25 πόλεις χωρίς αξιοσημείωτη συμμετοχή. Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έλαβαν χώρα και στην Βρετανία, την Ολλανδία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία και την Αυστρία. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι με πρωτοβουλία της CWI και άλλων αγωνιστών συγκεντρώσεις αλληλεγγύης οργανώθηκαν στο Καράκας της Βενεζουέλας και τη Νέα Υόρκη.
Συμπερασματικά
Η ιδέα του συντονισμού των αγώνων, καταρχήν στις χώρες του Νότου, αλλά και συνολικά στην Ευρώπη κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία πως αν η έκβαση της ταξικής πάλης αφεθεί στα χέρια της γραφειοκρατίας τίποτα καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε. Είναι καθήκον των συνδικαλιστών της βάσης και των μαχητικών συνδικάτων να πάρουν την υπόθεση του ευρωπαϊκού συντονισμού των αγώνων στα χέρια τους. Στις 14/11 οι εργαζόμενοι της Ευρώπης δεν έδειξαν παρά μόνο μια μικρή ιδέα της δύναμης τους. Στην πραγματικότητα, αν κινηθούν μαχητικά και συντονισμένα μπορούν να πετάξουν στα σκουπίδια τις πολιτικές λιτότητας και τις δυνάμεις που τις εφαρμόζουν. Την επόμενη περίοδο οι φωνές μέσα στο εργατικό κίνημα που θα μιλούν για την ανάγκη διεθνούς συντονισμού θα πληθαίνουν. Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος να βάλουμε φρένο στην επίθεση που δεχόμαστε και στην αναβίωση των εθνικισμών.
