Διανύοντας μια δύσκολη περίοδο όπου η πανδημία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο με την κυβέρνηση να μην παίρνει αποτελεσματικά μέτρα απέναντί της, με τα εργασιακά δικαιώματα να δέχονται απανωτές επιθέσεις και με την φτώχεια και την ανεργία να χτυπά την πόρτα χιλιάδων νέων ανθρώπων, έρχεται μια άθλια επίθεση να ρίξει νερό στο μύλο της κυβερνητική ρητορικής.
Πρόκειται για την πρόσφατη επίθεση στο γραφείο του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δημήτρη Μπουρατώνη, μια ενέργεια που έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση στους κύκλους της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου, με την συντριπτική πλειοψηφία να τάσσονται, και σωστά, καθαρά ενάντια. Κατά την επίθεση ο πρύτανης προπηλακίστηκε και εξαναγκάστηκε να φορέσει μια ταμπέλα που έγραφε: «Αλληλεγγύη στις Καταλήψεις», ενώ οι επιτιθέμενοι τον τράβηξαν και φωτογραφία σε αυτή την κατάσταση, την οποία ανάρτησαν στο διαδίκτυο μαζί με το κείμενο ανάληψης ευθύνης. Αυτό το περιστατικό δημιουργεί αποστροφή και φυσικά θυμίζει σκηνικά από άλλες εποχές.
Ο βίαιος εξαναγκασμός και ο δημόσιος εξευτελισμός ήταν πάντα πρακτικές της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Η κρεμασμένη πινακίδα στο λαιμό του πρύτανη παραπέμπει στο νόμο 4000 του Κ. Καραμανλή τη δεκαετία του 1950, όπου νέοι με απρεπή συμπεριφορά και εμφάνιση απρεπή για τα αστικά ήθη της εποχής περιφερόταν από την αστυνομία στους δρόμους κουρεμένοι και με μια πινακίδα κρεμασμένη στο λαιμό. Τις ίδιες πρακτικές υιοθέτησε αργότερα και η Χούντα των Συνταγματαρχών.
Αυτές οι πρακτικές για όποιο σκοπό και να χρησιμοποιούνται είναι εχθρικές προς το μαζικό κίνημα. Περιστατικά ωμής βίας σε βάρος μεμονωμένων ατόμων, όχι μόνο δε συνάδουν με το ήθος και τις παραδόσεις του φοιτητικού κινήματος αλλά είναι και ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια της αλληλεγγύης στο όνομα της οποίας δήθεν γίνονται. Τέτοιες μέθοδοι το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν άλλοθι στην κυβέρνηση για να ρίχνει λάσπη στο κίνημα, να διαιωνίζει το μύθο της «ανομίας» στα πανεπιστήμια και να αυξάνει την καταστολή.
Πολλοί υπουργοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι μίλησαν για το περιστατικό καταδικάζοντας το ως φασιστικό, επαναφέροντας ουσιαστικά στο προσκήνιο και πάλι τη θεωρία των δύο άκρων και προσπαθώντας να ταυτίσουν τους φοιτητικούς αγώνες αλλά και το κίνημα συνολικά με αυτές τις πρακτικές. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Μ. Χρυσοχοϊδη: «Όπως και με τη Χρυσή Αυγή ο φασισμός δε θα περάσει» η οποία δείχνει πώς η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει το περιστατικό για να χτυπήσει το κίνημα. Και αυτή η αντίδραση είναι το προβλεπόμενο αποτέλεσμα τέτοιων εξαιρετικά προκλητικών ενεργειών, οι οποίες λειτουργούν σαν προβοκάτσια ενάντια στο φοιτητικό κίνημα και στον κόσμο που πραγματικά αγωνίζεται για υψηλά ιδανικά όπως αυτό της αλληλεγγύης.
Να δώσουμε απάντηση
Οι οργανώσεις της Αριστεράς, τα αριστερά σχήματα και παρατάξεις στα Πανεπιστήμια, ο αναρχικός χώρος, οφείλουν να πάρουν καθαρή θέση ενάντια στο γεγονός και να προτάξουν την οπτική των συλλογικών, δημοκρατικά οργανωμένων και μαζικών πολιτικών αγώνων. Την ίδια στιγμή στους Φοιτητικούς Συλλόγους και ειδικά στο Φ.Σ. του ΟΠΑ πρέπει να ανοίξει μία πλατιά συζήτηση για το πως θα περιφρουρήσουν οι φοιτητές τις σχολές τους και το φοιτητικό κίνημα από τέτοια φαινόμενα και άτομα.
