Το «Ξ» μίλησε με το σύντροφο Victor Egio, μέλος του Socialismo Revolucionario (Επαναστατικός Σοσιαλισμός) αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στην Ισπανία και δημοτικό σύμβουλο στην πόλη Μούρθια για τις εξελίξεις στην Ισπανία
- Βίκτορ, τι συμβαίνει στην Ισπανία από τις εκλογές της 20ης Δεκέμβρη και μετά;
Στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, κανένα κόμμα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστά που να του επιτρέπουν να κυβερνήσει. Δεδομένου ότι μετά από αρκετούς μήνες δεν έχει γίνει εφικτή μια κυβέρνηση συνεργασίας, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα (το δεξιό «Λαϊκό Κόμμα» του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι και το «σοσιαλιστικό» PSOE του Πέδρο Σάντσεθ) δεν κατέληξαν σε συμφωνία, όλα δείχνουν ότι θα ξαναπάμε σε εκλογές τον Ιούνη.
Από ότι φαίνεται, η Σοσιαλδημοκρατία στην Ισπανία έχει πάρει μαθήματα από τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ και δεν πρόκειται να ρισκάρει τη συμμετοχή της σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη Δεξιά.
Έτσι, έχοντας αποτύχει στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ακόμη και με τη συμμετοχή των «Ciudadanos» («Πολίτες» – ένα κεντροδεξιό κόμμα, αντίστοιχο με το «Ποτάμι») το σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ προτείνουν απεγνωσμένα το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», με το πρόσχημα της εξασφάλισης σταθερότητας, της τόνωσης της αγοράς και βέβαια ενάντια στο αριστερό Podemos, που γεννήθηκε από το κίνημα των «Αγανακτισμένων» του 2011. Το Ποδέμος, του Πάμπλο Ιγκλέσιας, που κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 5 εκατομμύρια ψήφους στις περασμένες εκλογές, προκαλεί σοβαρές ανησυχίες στο σύστημα, παρά το γεγονός ότι αδυνατεί να αξιοποιήσει ουσιαστικά την ευνοϊκή κατάσταση.
- Ποια είναι η στάση του Podemos σε σχέση με το σχηματισμό κυβέρνησης και σε τι κατάσταση βρίσκεται συνολικά;
Ακόμη κι αν κάποιοι στο εσωτερικό του Podemos θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, αυτή η κουβέντα δε γίνεται ανοιχτά, γιατί κανείς δεν τολμάει να την ανοίξει. Θεωρείται επομένως εξαιρετικά απίθανη η συμμετοχή του σε κάποιου είδους κυβερνητική συμμαχία.
Από την άλλη βέβαια, το Podemos έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, με δυο βασικές τάσεις, μία γύρω από τον Π. Ιγκλέσιας και μια γύρω από τον Ινίγο Ερεχόν, να προσπαθούν να ελέγξουν το κόμμα.
Η κρίση αυτή, έχει από τη μία έντονα χαρακτηριστικά προσωπικής σύγκρουσης ανάμεσα στον Ιγκλέσιας και τον Ερεχόν, από την άλλη όμως αφορά και σε μια σειρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία, τις δομές, αλλά και την πολιτική κατεύθυνση του κόμματος.
Σε μια σειρά κεντρικά θέματα, όπως το τραπεζικό σύστημα, η παραμονή ή η έξοδος της χώρας από το ευρώ κ.α., δεν έχει γίνει ουσιαστική συζήτηση, ούτε έχουν παρθεί αποφάσεις για τις θέσεις του Podemos.
Την ίδια ώρα, αυξάνεται το κομμάτι της βάσης του κόμματος που δεν είναι διατεθειμένο να παραμείνει ανενεργός παρατηρητής, ψηφίζοντας κατά διαστήματα σε ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις και περιμένοντας να μάθει τις θέσεις του κόμματος από το twitter, αλλά διεκδικεί ενεργό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων και στο σχεδιασμό της πολιτικής κατεύθυνσης του κόμματος.
Το σίγουρο είναι ότι η μάχη μέσα στο Podemos το επόμενο διάστημα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
- Σε τι κατάσταση βρίσκεται το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα;
Το κίνημα βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής. Εδώ και περίπου δύο χρόνια δεν έχει σημειωθεί κάποιου είδους επίθεση στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας, ή τα εργατικά δικαιώματα. Έτσι, η κοινωνία περιμένει να δει τι θα προκύψει από τις εκλογές του καλοκαιριού.
Η αναμονή αυτή όμως, μπορεί να είναι επικίνδυνη για το σύστημα, αφού οι ελπίδες που καλλιεργεί, σύμφωνα με τις οποίες η νέα κυβέρνηση θα φέρει σημαντικές αλλαγές στη ζοφερή κατάσταση που βιώνει η κοινωνία δεν υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθούν.
Για την ακρίβεια, η Ευρωπαϊκή Ένωση περιμένει τις εκλογές και τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει, προκειμένου να επιβάλει νέες περικοπές, ύψους περίπου 20 δις ευρώ!
Έτσι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε σημαντικές κοινωνικές εκρήξεις το ερχόμενο διάστημα.
- Παρατηρείται άνοδος της ακροδεξιάς τον τελευταίο καιρό;
Η ακροδεξιά έχει μικρές οργανωμένες δυνάμεις. Ως επί το πλείστον πρόκειται για μικρές, περιθωριακές οργανώσεις, αφού στην Ισπανία δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τη «Χρυσή Αυγή», ή άλλα ακροδεξιά-νεοφασιστικά κόμματα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ωστόσο ακροδεξιές θέσεις, όπως π.χ. ενάντια στο δικαίωμα στην άμβλωση, ενάντια στα δικαιώματα της ΛΟΑΤ κοινότητας, η απαίτηση να κλείσουν τα σύνορα κ.α. εκφράζονται μέσα από τα παραδοσιακά κόμματα του κατεστημένου.
Πρόσφατα μάλιστα, μεγάλο μέρος αυτών των απόψεων έχει αρχίσει να εκφράζεται ανοιχτά από τους «Ciudadanos», γεγονός ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τον πραγματικό ρόλο «κεντροδεξιών»-lifestyle κομμάτων, τύπου «Ποτάμι».
