Δημοσιεύουμε άρθρο που έστειλε στο «Ξεκίνημα» ο τακτικός αναγνώστης μας, σ. Στέλιος Ματαράγκας από τη ΛΑΕ Κεφαλονιάς. Είναι προφανές ότι σε πολλά σημεία οι απόψεις του σ. Στέλιου διαφέρουν μ’ αυτές του «Ξ» αλλά όπως πάντα το «Ξ» δημοσιεύσει κάθε άποψη που προωθεί το διάλογο στις γραμμές της Αριστεράς και των κινημάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε;
Είναι μια πολύ εύκολη και βολική θεωρία που αναπαράγεται από διαφορετικές πηγές και ευκολύνει πολλούς και ειδικά ορισμένους αριστερούς.
Μόνο που με εύκολες θεωρίες δεν πας μακρiά. Πρώτα πρώτα δεν παραδέχεται την ήττα αυτή η θεωρία. Επομένως αρκεί να αντικαταστήσουμε τον προδότη ή τους προδότες με κάποιους άλλους «αδιάφθορους» και να συνεχίσουμε όπως πριν χωρίς να αλλάξουμε τίποτε και αισιοδοξούμε ότι αυτή την φορά όλα θα πάνε καλύτερα. Αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική από την επιθυμία μας τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Θυμίζει τους κεραυνούς και τα αναθέματα των εξόριστων ηττημένων κομμουνάρων στο Λονδίνο ενάντια στον «προδότη» Μαρξ όταν τους προειδοποιούσε ότι μια νέα απόπειρα επανάστασης με τις δεδομένες συνθήκες στο Παρίσι δεν είχε καν την δυνατότητα ούτε να αρχίσει.
Γιατί η αυτοκριτική είναι η μόνη που μπορεί, διδάσκοντάς μας από τα λάθη μας, να μας δείξει τον σωστό δρόμο.
Γιατί θέλει κόπο και μελέτη, εκτίμηση της κατάστασης, για να γίνει κατανοητό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάλεψε μόνος του εσωτερικά χωρίς να έχει φροντίσει να έχει σφικτά οργανωμένο κόμμα, χωρίς να έχει δεσμούς ισχυρούς με ένα σφριγηλό λαϊκό κίνημα, με απούσα την υπόλοιπη Αριστερά, ειδικά το ΚΚΕ με την απομονωτική συμπεριφορά του και την διάσπαση των αγώνων καθώς και χωρίς να είναι ο λαός αποφασισμένος για ρήξη, ανέτοιμος όπως φάνηκε στα εκλογικά αποτελέσματα που ψήφισε μνημονιακά και εύκολα μεταστράφηκε από το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος στο ΝΑΙ του μνημονίου.
Γιατί είχε γαλουχηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στον εύκολο κοινοβουλευτικό δρόμο όπου οι δανειστές θα πείθονταν από επιχειρήματα και δεν χρειαζόταν να βγει από τον καναπέ του.
Αλλά και εξωτερικά βρέθηκε μόνος. Καμιά κυβέρνηση όχι μόνο εντός της ΕΕ αλλά και εκτός όπου επιχειρήθηκε δεν βρήκε ανταπόκριση και ουσιαστική βοήθεια.
Πλην των λαϊκών κινημάτων στις χώρες της ΕΕ που όμως, ασθενικά τα ίδια, δεν μπορούσαν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια.
Το γεγονός όμως είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπόκυψε προ συντριπτικά υπερτέρων δυνάμεων και εφαρμόζει τώρα την σκληρή νεο-φιλελεύθερη πολιτική υπέρ των πλουσίων θύμα των αυταπατών της ηγεσίας του.
Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής θα συνεχίσει τον δρόμο της μετάλλαξης του σε κλασικό Σοσιαλ-Δημοκρατικό κόμμα εντός των μνημονίων και της ΕΕ.
Ο λαός όμως είναι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων τώρα να συπειρωθεί και να αγωνιστεί για την δημιουργία ενός Παλλαϊκού Μετώπου και να προσανατολιστεί στο εξωτερικό για νέες συμμαχίες.
Έξοδος από την ΕΕ, κρατικοποίηση των Τραπεζών, αναστολή πληρωμών του χρέους, αναστύλωση της οικονομίας, φορολογία στους καπιταλιστές είναι μια σειρά από μέτρα που μόνο μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε ένα πλατύ Λαϊκό Μέτωπο, με το λαό οργανωμένο και αποφασισμένο μπορούν να παρθούν.
Επιπλέον εξασφάλιση συμμαχιών με κυβερνήσεις κρατών εκτός της ΕΕ. Είναι ο μόνος δρόμος για αποφευχθεί η εξαθλίωση και η μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο.
Δρόμος δύσκολος που απαιτεί κόπο, χρόνο και προσπάθεια μεγάλη και δεν θα αποδώσει καρπούς γρήγορα ,αλλά αναγκαίος για να μη μεταβληθούμε σε τριτοκοσμική χώρα όπως οι καπιταλιστές μας οδηγούν.
Βάζοντας όμως έτσι και το λιθαράκι μας για μια νέα κοινωνία Σοσιαλιστική με Εργατική Δημοκρατία που θα είναι αποτέλεσμα αγώνων μακροχρόνιων συντονισμένοι με τους εργαζόμενους και άλλων χωρών.
