Του Θόδωρου Μαράκη
Μέλους ΛΑΕ Νέας Σμύρνης
Στις 31/3/2016 ο Ριζοσπάστης μας πληροφορεί ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε μία ακόμη πρόταση νόμου με τίτλο «Άμεσα μέτρα για την προστασία των ανέργων». Με την επεξήγηση ότι: «Η κατάθεση της πρότασης αποτελεί συμβολή στην πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος για την ουσιαστική προστασία των ανέργων».
Και αυτόματα μας γεννιέται η σκέψη, τη «συμβολή» τη βλέπουμε, την «πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος» δεν βλέπουμε!! Και μ’ αυτή την έννοια χρειάζεται να υπάρχει η πάλη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για να έχει αξία σαν συμβολή η πρόταση νόμου.
Σύμφωνα πάντα με το Ριζοσπάστη:
«Το ΚΚΕ έχει καταθέσει ανάλογες προτάσεις νόμου πέντε φορές στο παρελθόν… οι οποίες όμως απορρίφθηκαν από την πλειοψηφία της Βουλής (σημ: απίστευτο!!) χωρίς καν να συζητηθούν από την Ολομέλεια». (σημ: Ε, αυτό πια και αν είναι σοβαρότατο παράπτωμα της πλειοψηφίας της Βουλής!).
Είναι δυνατόν, σύντροφοι του ΚΚΕ να είχαν τύχη στη μνημονιακή Βουλή οι προτάσεις νόμου, χωρίς να στηρίζονται από ένα μαχητικό, κλιμακούμενο κίνημα του εργατικού-λαϊκού κινήματος για την αντιμετώπιση του υπ’ αριθμόν ένα προβλήματος της χώρας, τόσο για τους άνεργους, όσο και για αυτούς που εργάζονται, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι ζουν με το άγχος της απόλυσης να επικρέμεται, ανά πάσα ώρα και στιγμή, πάνω από τα κεφάλια τους;
Τη σοβαρότητα και τις διαστάσεις του προβλήματος επισημαίνει πολύ σωστά ο «Ριζοσπάστης». Παραθέτουμε μια σειρά από αποσπάσματα:
«Σήμερα δεν υπάρχει εργατική-λαϊκή οικογένεια που να μην έχει τουλάχιστον ένα άνεργο… Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ η ανεργία αγγίζει το 24,6% και ο αριθμός των ανέργων έφτασε τους 1.180.516»… «Η ανεργία αξιοποιείται, για να ασκηθεί πίεση από το κεφάλαιο και τη μεγαλοεργοδοσία για να προωθηθούν τα πρωτοφανή αντεργατικά μέτρα….. όπως η απελευθέρωση των απολύσεων και η κατάργηση των αποζημιώσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων … για να μειωθούν δραματικά οι μισθοί και συνεπώς οι συντάξεις των εργαζομένων.»… «Τα τρίωρα, τετράωρα και συνολικά οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις πολλαπλασιάζονται, η εκ περιτροπής εργασία κυριαρχεί… Οι άνεργοι και μισοάνεργοι που εργάζονται με τις παραπάνω εργασιακές σχέσεις αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.»
Στη συνέχεια καταγγέλλει ότι:
«Η εκτόξευση της ανεργίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας… ούτε με τις πολιτικές απασχόλησης που στηρίζει η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα».
Ούτε –θα συμπληρώναμε– με ασυνόδευτες από μαχητικούς αγώνες εργαζόμενων και ανέργων προτάσεις νόμου.
Μάλιστα σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την πρόταση νόμου:
«Το ΚΚΕ καταθέτει πρόταση νόμου για τη λήψη άμεσων μέτρων» όχι για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά «ανακούφισης των ανέργων».
Τα μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων μας βρίσκουν, ασφαλώς, απόλυτα σύμφωνους, αλλά μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού που σαπίζει από τη βαθιά κρίση, για να έχεις κάποια μικρή δυνατότητα να κερδίσεις κάποια από τα αιτήματα που προβάλλεις, είναι αναγκαίο να οργανώσεις γι’ αυτό ένα ρωμαλέο ενωτικό κίνημα εκτός Βουλής, που να ταρακουνήσει το σύστημα.
Γιατί, όπως ομολογείτε σύντροφοι του ΚΚΕ, έχετε καταθέσει πέντε προτάσεις και σας «γράψανε», ούτε καν τις συζήτησαν! Του διαόλου λειτουργείτε, με άλλα λόγια!
Ισχυρίζεστε ότι:
«Το ΚΚΕ υποστηρίζει το καθολικό αίτημα στην μόνιμη δουλειά και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα».
Ωραία. Μπείτε μπροστά και καλέστε τις οργανώσεις της Αριστεράς και τα συνδικάτα σε κοινό μέτωπο με αιτήματα που να αγκαλιάζουν τους άνεργους, τους μερικά απασχολούμενους και τους εργαζόμενους. Με γενικό αίτημα, «Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους».
Η αντικειμενική κατάσταση ευνοεί τη συγκρότηση ενός κινήματος. Αρκεί η ηγεσία να δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να πάει τον αγώνα μέχρι τέλους.
Γι’ αυτό χρειάζεται, κατ’ αρχήν, τα άμεσα μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων να συμπληρωθούν με τα αιτήματα:
- Της διαγραφής του χρέους
- Προσλήψεις στην Υγεία και την Παιδεία
- Δημόσια έργα, υποδομών για να δουλέψουν οι άνεργοι
- Μείωση του χρόνου εργασίας τόσο όσο να υπάρχει δουλειά για όλους. Πρώτο βήμα το 35ωρο, χωρίς μείωση των αποδοχών
Και, δεύτερο, να ανακοινωθεί ένα κλιμακούμενο πρόγραμμα αγώνων, με πρώτο βήμα τα συλλαλητήρια σε βασικές πόλεις της χώρας σε σταθερή μέρα κάθε βδομάδα, με κλιμάκωση σε τοπικές γενικές απεργίες (π.χ Αττική, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βόλο κ.α) με στόχο μια πραγματική γενική απεργία, με ή χωρίς την απόφαση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Δεν λέμε όχι στη πρόταση νόμου ή στην πορεία από την Πάτρα, αλλά αν δεν πατάνε σε ένα κίνημα ενωτικό και κλιμακούμενο είναι φτερά στον άνεμο.
Κάποιοι σύντροφοι μας λένε οι προτάσεις σας προς το ΚΚΕ καλές είναι, αλλά στου «κουφού την πόρτα, παρ’ την πόρτα και φύγε»!! Δεν είναι έτσι – υπάρχουν σύντροφοι στο ΚΚΕ που ακούνε και πολύ καλά μάλιστα.
