Πριν μερικές ημέρες δημοσιοποιήθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπ. Υποδομών και Οικονομικών, που προβλέπει ελεύθερη διέλευση από τα διόδια της Εγνατίας Οδού σε ανέργους και μόνιμους κάτοικους όμορων περιοχών. Άμεση ήταν η αντίδραση του ΤΑΙΠΕΔ και των «θεσμών» οι οποίοι θορυβήθηκαν, καθώς η ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας Οδού είναι ένα από τα προαπαιτούμενα του συμπληρωματικού μνημονίου κυβέρνησης-θεσμών.
Υποτίθεται μάλιστα (σύμφωνα με το capital.gr) ότι «αποτελεί απόλυτη προϋπόθεση για την επιτυχή διεξαγωγή του διαγωνισμού» η τοποθέτηση και νέων σταθμών διοδίων. Ύστερα από όλα αυτά, ο Σπίρτζης δήλωσε ότι το μέτρο θα είναι προσωρινό και ότι θα εκδοθεί νέα υπουργική απόφαση:
«Το ΤΑΙΠΕΔ, άρα και ο όποιος μελλοντικός επενδυτής, δεν δεσμεύεται από τις ”παραχωρήσεις” του υπουργείου για τις δωρεάν διελεύσεις στην Εγνατία Οδό»…
Ενώ οι θεσμοί διευκρίνισαν ότι προτού εκδοθεί η νέα υπουργική απόφαση, αυτή θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί με το ΤΑΙΠΕΔ.
Με βάση τα παραπάνω αξίζει να κάνουμε μερικά σχόλια…
Δεν θα προλαβαίνουμε να βάλουμε 5η…
Κατ’ αρχήν πρέπει να πούμε πως η απόφαση για ελεύθερη διέλευση είναι (για όσες μέρες διαρκέσει) ένα σωστό μέτρο που θα ανακουφίσει σε ένα βαθμό τους διερχόμενους άνεργους και μόνιμους κατοίκους. Δε θα αναφερθούμε εδώ αναλυτικά στο ζήτημα της «τιμολόγησης» των διελεύσεων από τους αυτοκινητοδρόμους, όμως αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι ετοιμάζεται η εγκατάσταση και νέων σταθμών διοδίων στον άξονα της Εγνατίας.
Έτσι, σε 670 χλμ. από Ηγουμενίτσα ως Αλεξανδρούπολη θα λειτουργούν 18 σταθμοί διοδίων, ανά 35 χλμ. περίπου!
Ακόμα δεν είναι γνωστό το κόστος της κάθε διέλευσης, αλλά αν ληφθεί υπόψη ότι χρειάζονται περίπου 30 ευρώ σε διόδια για τα 500 χλμ. Αθήνα-Θεσσαλονίκη, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το ποιος θα πληρώσει την ιδιωτικοποίηση…
Πληρώνουμε την αύξηση της κερδοφορίας τους
Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την ίδια την ιδιωτικοποίηση. Γιατί να είναι «προαπαιτούμενο» η πώληση της Εγνατίας Οδού; Υποτίθεται πως η οικονομία κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης, για τα επόμενα χρόνια αναμένονται επίσης θετικοί ρυθμοί, έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα και μάλιστα οι πολιτικές της κυβέρνησης, υποτίθεται, υπερ-αποδίδουν, οπότε διανέμονται και κοινωνικά μερίσματα. Γιατί λοιπόν «πρέπει» να πωληθεί η Εγνατία Οδός; Μήπως «βάζει μέσα» το ελληνικό δημόσιο; Μια γρήγορη και προφανής απάντηση είναι το «όχι», γιατί αν ήταν ζημιογόνα δε θα έπαιρνε το ρίσκο να επενδύσει κάποιος ιδιώτης.
Εδώ επί της ουσίας έχουμε ένα μονοπώλιο με εξασφαλισμένο κέρδος σήμερα και με τους νέους σταθμούς ακόμα μεγαλύτερο! Κι αν τα παραπάνω δεν είναι αρκετά, ας θυμηθούμε και τη μελέτη με τίτλο «Συμβολή της Εγνατίας Οδού στην απομείωση του δημόσιου χρέους», στην οποία μεταξύ άλλων παρουσιάζονται τα διαρκώς αυξανόμενα κέρδη του αυτοκινητόδρομου.
Άρα λοιπόν, ο ένας και μοναδικός λόγος που ιδιωτικοποιείται η Εγνατία Οδός είναι για να αυξήσει την κερδοφορία του (με όλους τους διαθέσιμους τρόπους) το ντόπιο ή ξένο κεφάλαιο.
Οργισμένοι θεσμοί και κυβέρνηση με ουρά στα σκέλια
Τέλος, βλέπουμε ακόμα μια περίπτωση που η κυβέρνηση εμφανίζεται να θέλει να κάνει μια ελάχιστη «κοινωνική πολιτική», αλλά και σε αυτή υπάρχουν έντονες αντιδράσεις από τους «θεσμούς». Και η κυβέρνηση… τρέχει να τα μαζέψει. Και έτσι φυσικά εξευτελίζεται όλο και περισσότερο.
Όπως και να έχει, έχουμε και εδώ ακόμα μια τρανή απόδειξη των «περιθωρίων» που αφήνει το καθεστώς των μνημονίων, οι «θεσμοί», το ΤΑΙΠΕΔ, η «δημοκρατική» ΕΕ, κλπ σε «δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις» για να ασκήσουν μια, έστω και ελάχιστη, φιλολαϊκή πολιτική.
