Του Νίκου Κοκκάλη
Έχουν περάσει μόλις λίγοι μήνες από την εκλογή του νεοφιλελεύθερου Μαουρίσιο Μάκρι στην προεδρία της Αργεντινής[1] και τα πρώτα δείγματα γραφής, φανερώνουν ότι θέλει να γυρίσει τη χώρα πίσω στα χρόνια της διακυβέρνησης του Κάρλος Μένεμ (1989-1999, γνωστού για την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που άσκησε, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη ραγδαία φτωχοποίηση της αργεντίνικης κοινωνίας) κι ακόμα πιο πίσω…
Η πολιτική του Μάκρι είναι ένα μείγμα σκληρής λιτότητας και ωμής καταστολής, με την ταυτόχρονη πλήρη υποταγή στους πιστωτές της χώρας.
Λιτότητα και καταστολή
Ήδη, από τις πρώτες μέρες της προεδρίας του, έδειξε καθαρά τις διαθέσεις του προς τα αιτήματα της κοινωνίας. Πρώτα, αρνήθηκε να συναντηθεί με τις «Μητέρες της Πλατείας του Μάη»(!) οι οποίες εδώ και χρόνια διαδηλώνουν κάθε εβδομάδα στη συγκεκριμένη πλατεία, απαιτώντας να μάθουν την τύχη παιδιών και των εγγονιών τους, που αγνοούνται μετά τη σύλληψή τους από το στρατιωτικό καθεστώς του δικτάτορα Βιντέλα (1976 – 1981).
Μόλις λίγες εβδομάδες μετά, διόρισε νοσταλγούς αλλά και πρώην στελέχη της χούντας του Βιντέλα σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού.[2]
Αλλά και στην οικονομία και τα εργασιακά, οι «επιδόσεις» του Μάκρι προκαλούν οργή. Μέσα σε δύο μήνες απολύθηκαν πάνω από 40.000 δημόσιοι υπάλληλοι! Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, «υπό τον φόβο των διαδηλώσεων», μια σειρά από χώροι εργασίας βρέθηκαν σε αστυνομικό κλοιό, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Αργεντινής. Στις 24 Μαρτίου ανακοινώθηκε ότι απολύονται 240 υπάλληλοι (το 1/4 του προσωπικού). Την επόμενη μέρα, οι εναπομείναντες εργαζόμενοι που πήγαιναν στη δουλειά τους, βρήκαν τη βιβλιοθήκη περικυκλωμένη από κλούβες.
Παραμονές της επίσκεψης του Αμερικάνου προέδρου Μπάρακ Ομπάμα στη χώρα, ο Μάκρι πέρασε ένα δρακόντειο νόμο για τις διαδηλώσεις, σύμφωνα με τον οποίο η αστυνομία μπορεί να διαλύει όποια διαδήλωση θέλει, χωρίς δικαστική εντολή. Απλά θα δίνεται μια διορία 10 λεπτών στους διαδηλωτές να διαλυθούν και αν δεν το κάνουν, θα τους διαλύει η αστυνομία! Πολλές από τις διατάξεις του, μοιάζουν σα να έχουν αντιγραφεί απευθείας από τον περίφημο «Νόμο Φίμωτρο» του Μαριάνο Ραχόι στην Ισπανία![3]
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι
Και όμως, αυτός ο άνθρωπος του νόμου και της τάξης, είναι… (τι έκπληξη) ένα από τα πιο καραμπινάτα ονόματα που φιγουράρουν στα περίφημα Panama Papers![4]
Πιο συγκεκριμένα, ο πατέρας και ο αδελφός του εμφανίζονται να είναι διευθυντές της εταιρείας «Fleg Trading», με έδρα τις Μπαχάμες, η οποία δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του δικηγορικού γραφείου Mossack Fonseca!
Η εταιρεία λειτουργούσε από το 1998 μέχρι το 2009, έτη κατά τα οποία ο Μάκρι ήταν πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Boca Juniors. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, τα εκατομμύρια δολάρια που αποκόμιζε η ομάδα από την πώληση ποδοσφαιριστών σε ομάδες της Ευρώπης, φορολογούνταν… στις Μπαχάμες, τη στιγμή που η κοινωνία της Αργεντινής βυθιζόταν όλο και περισσότερο στη φτώχεια.
Επιπλέον, με την εταιρεία του Μάκρι συνδέονται και ονόματα γνωστών επιχειρηματιών και μεγαλοπαραγώντων του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, όπως αυτό του ιδιοκτήτη της ομάδας Lanus και πρώην υπουργού του Μάκρι, Νέστωρ Γκριντέτι!
Ό ίδιος ο Μάκρι βέβαια, δε δήλωσε τη σχέση του με την «Fleg Trading», στη δήλωση «πόθεν έσχες» το 2007 και το 2008. Σήμερα μάλιστα ισχυρίζεται με περισσό θράσος ότι δεν αποκόμισε χρηματικό όφελος από τη σχέση αυτή… επομένως δεν υπήρχε κανένας λόγος να αναφέρει τη σχέση του με την εταιρεία στο «πόθες έσχες» του!
Οργή, απεργίες και διαδηλώσεις
Ακόμα όμως και χωρίς την αποκάλυψη των Panama Papers, ο Μάκρι αργά η γρήγορα θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Οι πολιτικές του έχουν αρχίσει να προκαλούν μεγάλη οργή στον λαό της Αργεντινής.
Στις 24 Φλεβάρη οργανώθηκε γενική απεργία ενάντια στις απολύσεις, με μαζικές διαδηλώσεις στο Μπουένος Αϊρες και μια σειρά άλλες πόλεις.
Λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη των Panama Papers οργανώθηκε διαδήλωση έξω από το προεδρικό μέγαρο, με αίτημα την παραίτηση του. Συμμετείχαν περίπου 3.000 άνθρωποι.
Η κυβέρνηση Μάκρι, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή της, εξοργίζει τα λαϊκά στρώματα της Αργεντινής, αφού τους θυμίζει μερικές από τις χειρότερες εποχές που πέρασαν. Έχει αρχίσει να επαναφέρει στο προσκήνιο ένα παρελθόν γεμάτο διώξεις και φτώχεια, με τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι, και τους φτωχούς να βυθίζονται στην εξαθλίωση και την απελπισία.
_____________
