Από το «Ξεκίνημα» Ζωγράφου
Η Γ. Ζωγράφου είναι μεγάλο βάσανο για όσους είναι υποχρεωμένοι να την ανεβοκατεβαίνουν συχνά με το ΙΧ τους ή με το λεωφορείο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει αν συναντηθούν στην άνοδο και στην κάθοδο δυο λεωφορεία ή λεωφορείο με φορτηγό. Γιατί τότε, τις περισσότερες φορές, η κυκλοφορία μπλοκάρει εντελώς για χρονικό διάστημα που ξεκινά από μερικά λεπτά για να φτάσει το τέταρτο, ακόμα και τη μισή ώρα!
«Για τους οδηγούς είναι γραμμή – τιμωρία! Είναι πολύ δύσκολη γραμμή. Στη Γ. Ζωγράφου πρέπει να κοιτάμε συνέχεια μακριά, για να βλέπουμε αν έρχεται λεωφορείο ή φορτηγό από την αντίθετη κατεύθυνση και να βρούμε κάποιο «άνοιγμα» να χωθούμε, μέχρι να περάσει. Αν δεν βρούμε, μπλοκάρει η κυκλοφορία. Και για να ξεμπλοκάρει κλείνουμε καθρέφτες, καβαλάμε πεζοδρόμια, ακουμπάει το ένα όχημα το άλλο… Είναι πολύ κοπιαστικό και μπορεί να πάρει μέχρι και μισή ώρα.»
Μπάμπης Καρατσίκας – Οδηγός Λεωφορείου
Το πρόβλημα έχει γίνει τα τελευταία χρόνια πολύ πιο έντονο, καθώς αυξήθηκαν τα αυτοκίνητα που παρκάρουν εκατέρωθεν του δρόμου. Όσο για τους οριοδείκτες (κόκκινα ελαστικά κολωνάκια) που μπήκαν σε κάποια σημεία της Γ. Ζωγράφου δίπλα στο πεζοδρόμιο για αποτρέψουν τα ΙΧ από το να παρκάρουν, δεν έλυσαν το πρόβλημα. Τα ΙΧ συνέχισαν να παρκάρουν ενώ οι οριοδείκτες σε πολλά σημεία συνέβαλαν και αυτοί στο «στένεμα» του δρόμου, «κλέβοντας» και τα τελευταία εκατοστά χώρου που υπήρχε για ελιγμούς.
«Οι περισσότεροι οδηγοί προσπαθούν στις βάρδιες τους να αποφύγουν αυτή τη γραμμή. Προσπαθούν να την αλλάξουν και να πάρουν μια άλλη γιατί η Γ. Ζωγράφου είναι δρόμος που πρέπει να έχεις συνέχεια τεταμένη την προσοχή σου και έχεις διαρκώς άγχος μην τρακάρεις κάποιον.»
Παναγιώτης Δρακόπουλος – Οδηγός Λεωφορείου
Τι μπορεί να γίνει;
«Προτείνουμε οι δυο λωρίδες της Γ. Ζωγράφου να χωριστούν με οριοδείκτες. Να φύγουν δηλαδή τα κολωνάκια από τα πλαϊνά του δρόμου και να μπουν στην μέση. Αυτό θα καταστήσει το παρκάρισμα των ΙΧ εκατέρωθεν του δρόμου αδύνατο στην πράξη, γιατί όταν ”χωριστεί” ο δρόμος με αυτόν τον τρόπο, όποιος πάει να παρκάρει στη μια ή στην άλλη άκρη θα συνειδητοποιεί ότι ”κλείνει” όλη τη λωρίδα και μπλοκάρει όλη την κυκλοφορία. Ακόμα καλύτερο θα ήταν αν μπορούσαν οι δυο λωρίδες να χωριζόταν αντί με οριοδείκτες με ένα διάζωμα. Αλλά μάλλον δεν υπάρχει αρκετός χώρος γι’ αυτό.»
Αποστόλης Κασιμέρης, μέλος ΔΣ του «Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ» (το σωματείο των εργαζομένων στα λεωφορεία) – εκπρόσωπος της «Ανεξάρτητης Παρέμβασης».
Η «Ανεξάρτητη Παρέμβαση», συνδικαλιστική παράταξη των εργαζομένων στα λεωφορεία στην οποία συμμετέχει το «Ξεκίνημα» και οι παραπάνω οδηγοί, κατέθεσε την συγκεκριμένη πρόταση (καθώς και μια σειρά άλλες προτάσεις που αφορούν τη λεωφορειακή γραμμή 235) στη Διοίκηση της Ο.ΣΥ. (λεωφορεία & τρόλεϊ) και στη Διοίκηση του ΟΑΣΑ (η εταιρία που έχει στην ευθύνη της το σχεδιασμό του συγκοινωνιακού έργου).
Την παραπάνω πρόταση είναι ώρα να υιοθετήσει και ο Δήμος Ζωγράφου (που είναι άλλωστε αρμόδιος και για την υλοποίηση του όποιου τεχνικού έργου στη Γ. Ζωγράφου).
Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να γίνει προσπάθεια να αμβλυνθεί το πρόβλημα της έλλειψης χώρων στάθμευσης ΙΧ. Σ’ αυτή την κατεύθυνση ο Δήμος θα μπορούσε να «ανοίξει» τα δημοτικά γκαράζ[1] της περιοχής επιτρέποντας στους μόνιμους κατοίκους, στους καταστηματάρχες και λοιπούς επαγγελματίες της Γ. Ζωγράφου να παρκάρουν κατά προτεραιότητα σε αυτά με συμβολικό ή πολύ χαμηλό μηνιαίο ενοίκιο – ανάλογα με τα εισοδήματα τους. Επίσης κατά τη διάρκεια των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων θα μπορούσε, να επιτρέπεται η δωρεάν στάθμευση π.χ. για μια ώρα σε όλους όσους θέλουν να επισκεφτούν τα καταστήματα και τους επαγγελματίες της περιοχής.
Οι παραπάνω προτάσεις μπορούν βέβαια να βελτιώσουν την κατάσταση μόνο μέχρις ενός σημείου. Για να προκύψουν σημαντικές αλλαγές στο κυκλοφοριακό της περιοχής και στην ποιότητα ζωής μας απαιτείται η μείωση της χρήσης του ΙΧ, η μεγάλη αύξηση της συχνότητας των δρομολογίων των λεωφορείων, η αύξηση των θέσεων στάθμευσης στα δημοτικά γκαράζ[2] και η δημιουργία ενός δικτύου πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων που να ενθαρρύνουν τις μετακινήσεις χωρίς ΙΧ.
Μέτρα σχετικά απλά, που απαιτούν όμως συγκεκριμένο σχεδιασμό και κονδύλια για την υλοποίηση τους. Αυτά τα κονδύλια δεν πρόκειται βέβαια να παραχωρηθούν από τους σημερινούς κυβερνώντες που ξεζουμίζουν την κοινωνία για να πληρώνουν τους «δανειστές» και τους τραπεζίτες. Μπορούν όμως να γίνουν αντικείμενο διεκδίκησης από ένα δίκτυο μαχητικών δήμων που πρέπει να δημιουργηθεί το επόμενο διάστημα και με μαζικές κινητοποιήσεις να παλέψει για τα παραπάνω αλλά και συνολικά για την αύξηση των κονδυλίων που η κυβέρνηση διαθέτει στους Δήμους, την κατάργηση του κορσέ του Καλλικράτη κοκ.
