Σχόλιο του «Ξ»
Η οργή εξακολουθεί να βράζει. Οργή για τις τεράστιες απώλειες σε δασικές εκτάσεις, για τους οικισμούς που υπέστησαν μεγάλες καταστροφές, για τη φύση, τις καλλιέργειες, τα φυτά και τα ζώα που χάθηκαν, για τον θάνατο του εθελοντή πυροσβέστη Β. Φιλώρα. Και γιατί όλα αυτά με μια άλλη πολιτική δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί (όπως έχουμε αναλύσει εδώ). Η χθεσινή συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού για τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ημερών είχε στόχο να κατευνάσει αυτή την οργή. Όμως το μόνο που κατάφερε με το θράσος του, ήταν να εξοργίσει ακόμη περισσότερο όσους και όσες τον άκουσαν. Όσο για τον σημερινό «ανασχηματισμό», δεν μπορεί να αποτελέσει καν στάχτη στα μάτια, καθώς όλοι οι βασικοί υπουργοί παραμένουν στις θέσεις τους.
Η διάρκειας σχεδόν δύο ωρών συνέντευξη αποτελεί μνημείο προκλητικότητας και κάθε της πτυχή θα άξιζε ξεχωριστό σχολιασμό. Θα μείνουμε εδώ σε μερικά μόνο από τα σημεία στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, που είναι ενδεικτικά της αντίληψης της κυβέρνησης γύρω από τα θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και των ανθρώπων.
Καμιά ζωή δε χάθηκε, εκτός από μία
Σαν ενοχλητική λεπτομέρεια που του χαλάει την εικόνα της «προτεραιότητας στην προστασία της ανθρώπινης ζωής» αντιμετώπισε ο πρωθυπουργός τον θάνατο του εθελοντή πυροσβέστη Βασίλη Φιλώρα. Κατά τα λεγόμενά του, είναι πολύ σημαντικό ότι δεν θρηνήσαμε θύματα, «με την εξαίρεση» του θανάτου του εθελοντή. Για τον πρωθυπουργό ένας θάνατος που θα μπορούσε να αποφευχθεί είναι απλά «λεπτομέρεια». Ένας άνθρωπος που έχασε τη ζωή του προσπαθώντας να συμβάλει στην κάλυψη των τεράστιων κενών που έχουν αφήσει στον τομέα της προστασίας των δασών οι πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, αντιμετωπίζεται σαν «εξαίρεση» σε μια κατά τα άλλα επιτυχημένη διαχείριση. Η κυβέρνηση αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το μόνο που την ένοιαζε ήταν μια «ευνοϊκή» σύγκριση με το Μάτι, για να κερδίζει πόντους στην κομματική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
«Κλιματική κρίση»
«Θα ήθελα από δω και στο εξής να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο και όχι τον όρο κλιματική αλλαγή, η κλιματική κρίση είναι εδώ και μας δείχνει ότι όλα πια πρέπει να αλλάξουν».
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα «όλα» που πρέπει να αλλάξουν; Από το είδος της ενέργειας που παράγεται, μέχρι την ατομική στάση του κάθε πολίτη απέναντι στο περιβάλλον, μας είπε ο πρωθυπουργός. Για άλλη μια φορά, η ατομική ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς μας επανέρχεται στο προσκήνιο και εξισώνεται με τις ευθύνες των μεγάλων επιχειρήσεων που ρυπαίνουν δίχως αύριο, που καταστρέφουν φυσικά οικοσυστήματα – ασπίδες απέναντι στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Εξισώνεται το πλαστικό καλαμάκι που χρησιμοποιεί ο καθένας/μια (που ναι, φυσικά πρέπει να καταργηθεί) με αυτούς που έχουν την ευθύνη της διάλυσης της δασοπροστασίας και της πυροσβεστικής. Ο φοιτητής που ξέχασε το φως ανοιχτό πριν φύγει από το σπίτι, μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με αυτούς που σχεδιάζουν την ενεργειακή πολιτική της χώρας.
Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός μας εξηγεί πως το «φιλόδοξο σχέδιο» της απόλιγνιτοποίησης και της «πράσινης μετάβασης» προχωράει και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία. Ότι μέσα στον επόμενο μήνα θα κάνει τολμηρές προτάσεις για τη μείωση των αέριων ρύπων σε εκπροσώπους άλλων μεσογειακών κρατών στη σύνοδο MED9. Είπαμε «όλα» θα πρέπει να αλλάξουν; Ε, να υπάρχει μια μικρή εξαίρεση, τα σχέδια εξορύξεων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, με τον σχεδιασμό του μεγαλύτερου υποθαλάσσιου αγωγού παγκοσμίως. Μια «εξαίρεση» που απειλεί όχι μόνο το κλίμα και τα οικοσυστήματα σε τοπικό επίπεδο, αλλά μπορεί να γίνει και αιτία πολεμικών επεισοδίων με την Τουρκία.
Λίγο έλλειψε να μας πει ότι πρέπει να μαζέψουμε ατομικά με απόχη τα αέρια του θερμοκηπίου, την ώρα που θα γεμίζουν τη θάλασσα με εξέδρες άντλησης ορυκτών καυσίμων.
Η «δαιμονοποίηση» της ανεμογεννήτριας
Η «πράσινη μετάβαση» στην οποία αναφέρεται ο πρωθυπουργός, προφανώς έχει να κάνει με τη φρενίτιδα των επενδύσεων σε αιολική ενέργεια. Παρόλα αυτά, ο ίδιος χαρακτήρισε τη συζήτηση που συνδέει τη μεγάλη καταστροφή στην Εύβοια με μελλοντικές επενδύσεις σε αιολικά πάρκα ως «παντελώς ανυπόστατη». Είπε πως το Σύνταγμα επιτάσσει μια καμένη έκταση να κηρυχθεί άμεσα αναδασωτέα. Και πως βέβαια τελικά, επιτρέπεται για λόγους «εθνικού συμφέροντος» να γίνουν επεμβάσεις ακόμη και μέσα σε δάση. Επομένως, δε χρειαζόταν να καεί το δάσος για να μπουν ανεμογεννήτριες. Αυτό θα μπορούσε να γίνει έτσι κι αλλιώς και ήδη γίνεται.
Πράγματι, οι τελευταίοι νόμοι τόσο αυτής, όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων, διευκολύνουν τις επενδύσεις σε δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, με αποκορύφωμα τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη. Η κυβέρνηση όμως ξέρει, πως είναι πολύ δυσκολότερο να προσπαθήσει κάποιος να φυτέψει ένα αιολικό πάρκο, ή οποιαδήποτε άλλη επένδυση σε μια καταπράσινη περιοχή, που οι κάτοικοί της θα παλέψουν με νύχια και με δόντια για να υπερασπιστούν, παρά σε μια καμένη περιοχή. Εξάλλου, αυτό ήταν και το μήνυμα του ίδιου του πρωθυπουργού ήδη από το περασμένο καλοκαίρι με αφορμή την περίπτωση του Ερημίτη στην Κέρκυρα: κάποια στιγμή το δάσος θα καεί, επομένως ας χτίσουμε…
Ιδιαίτερα για τις ανεμογεννήτριες, ο πρωθυπουργός μας εξήγησε ότι δεν πρέπει να τις «δαιμονοποιούμε» γιατί είναι ένας από τους τρόπους να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή. Για τον λόγο αυτό, δεν υπάρχει πρόβλημα αν κατασκευάζονται μέσα σε δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις. Με βάση τη λογική τους, μπορούμε να καταστρέψουμε τα δάση που μας προστατεύουν από την κλιματική αλλαγή, προκειμένου να προστατευτούμε από την κλιματική αλλαγή… Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ενώ οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας πρέπει να αναπτυχθούν προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση, στη σημερινή τους μορφή, με την διαχείριση τους στα χέρια του κατεστημένου, βασικά εξυπηρετούν την αύξηση της κερδοφορίας του «πράσινου» κεφαλαίου και έχουν πολύ λίγα να προσφέρουν ως προς την αναχαίτιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Θράσος δίχως όρια
Ακόμη και μετά από αυτό το περιβαλλοντικό Βατερλό, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αντί να απολογηθούν για την εγκατάλειψη της δασικής και της πυροσβεστικής υπηρεσίας εξακολουθούν να κλείνουν το μάτι σε επίδοξους καταπατητές και να κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία. Βέβαια, για να απολογηθεί κάποιος ειλικρινά θα χρειαζόταν τσίπα, κάτι που η συγκεκριμένη κυβέρνηση σίγουρα δεν διαθέτει… Κάθε μέρα που περνάει είναι άλλη μια υπενθύμιση: αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνή και πρέπει να αγωνιστούμε να την ανατρέψουμε, αυτήν και τις πολιτικές που υπηρετεί!
