Νίκος Μποσινάκος,
μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου των εργαζομένων στο Υπ. Εργασίας
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα εργασιακά μέτρα που επιβάλλει η Τρόικα και διαπραγματεύεται σθεναρά η τρικομματική Κυβέρνηση. Συσκέψεις επί συσκέψεων, Υπουργοί με… υπερκόπωση, πολιτικοί αρχηγοί με… μετακινούμενες κόκκινες γραμμές και βουλευτές που «ταλαντεύονται» μεταξύ της κοινωνικής καταστροφής (υιοθέτηση των μέτρων) ή της εθνικής τραγωδίας (καταψήφιση των μέτρων και μη εκταμίευση της δόσης).
Σε αυτή τη συζήτηση έχουν μιλήσει όλοι εκτός από τους ίδιους τους εργαζόμενους που θα υποστούν αύριο τις συνέπειες των αντεργατικών μέτρων. Και επίσης, δεν έχει ακουστεί η φωνή των υπαλλήλων του αρμόδιου Υπουργείου Εργασίας, των ανθρώπων δηλαδή που υπό την πίεση των δικών τους μισθολογικών περικοπών και της ανασφάλειας που προκαλούν αξιολογήσεις, μείωση του Δημοσίου, εφεδρείες κτλ, καλούνται να εφαρμόσουν μέτρα που πλήττουν τους συναδέλφους τους στον Ιδιωτικό Τομέα.
Στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης που ωσάν υπηρεσιακές γλάστρες προσυπογράφουν απλώς έτοιμες ντιρεκτίβες της Τρόικας και των εγχώριων συμβούλων και υποτακτικών της. Επιθεωρητές Εργασίας που πρέπει να προστατέψουν τον εργαζόμενο από τις ορέξεις του εργοδότη αλλά και από την καθαρά αντεργατική πλέον νομοθεσία.
Αυτή τη φωνή επεδίωξε να σχηματοποιήσει η Ανοικτή Συνέλευση Υπαλλήλων, η συλλογικότητα που δραστηριοποιείται στο Υπουργείο Εργασίας. Καταθέτοντας την παρακάτω πρόταση Ψηφίσματος απευθύνθηκε γραφείο-γραφείο στους υπαλλήλους, πραγματοποίησε συνέλευση κτιρίου και συλλέγει υπογραφές, ώστε το Ψήφισμα να αποκτήσει δύναμη και να ενισχύσει τουλάχιστον ψυχολογικά τον αγώνα των εργαζόμενων στον Ιδιωτικό Τομέα. Είναι μια ελάχιστη συνεισφορά αλληλεγγύης από κάποιους που δυστυχώς μερίδα του κόσμου ακόμα θεωρεί «τεμπέληδες» Δημοσίους Υπαλλήλους.
Το Ψήφισμα έχει συγκεντρώσει ήδη δεκάδες υπογραφές και συνεχίζουμε…
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος που υπογράφουν οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Εργασίας.
ΨΗΦΙΣΜΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΑ «ΠΟΛΥΖΗΤΗΜΕΝΑ» ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Εμείς, οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εργασίας δηλώνουμε τα εξής:
Στο πλαίσιο των καθηκόντων μας ως στελέχη του Υπουργείου καλούμαστε τα τελευταία χρόνια και ειδικά το τελευταίο διάστημα να υποστηρίξουμε τις διαδικασίες κατάρτισης και υλοποίησης ρυθμίσεων που αφαιρούν εργασιακά δικαιώματα από το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων στη χώρα μας.
Τις περισσότερες φορές μάλιστα ουσιαστικά υποχρεωνόμαστε να «νομιμοποιήσουμε» και να περιβάλλουμε με υπηρεσιακό περίβλημα διατάξεις και διαδικασίες που υπαγορεύονται και εκτελούνται από την Τρόικα, υπουργικά γραφεία και εξωθεσμικά κέντρα.
Γινόμαστε σχεδιαστές και διεκπεραιωτές ρυθμίσεων που επιβλήθηκαν κατ’ επιταγή των δανειστών μας, και με τις οποίες η αγορά εργασίας καθίσταται, χωρίς υπερβολή, φέουδο της εργοδοσίας. Προσυπογράψαμε έγγραφα με τα οποία ο κατώτατος μισθός της ΕΓΣΣΕ μειώνεται δραματικά, η προστασία των κλαδικών συμβάσεων εξαλείφεται, η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων περιορίζεται σε ένα τρίμηνο, οι μισθολογικές ωριμάνσεις αναστέλλονται και η διαιτησία επαφίεται στην καλή θέληση του εργοδότη. Ρυθμίσεις με τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα βλέπει ήδη τα εισοδήματα της να περιορίζονται έως και 50%.
Καλούμαστε τώρα υπό την τρομοκρατία της εκταμίευσης άλλης μια δόσης αλλά και υπό το φόβο της αξιολόγησης με σκοπό απολύσεις, να συμπράξουμε στην κατάρτιση νέων διατάξεων που μειώνουν αποζημιώσεις απόλυσης, καταργούν επιδόματα γάμου, αναστέλλουν μισθολογικές ωριμάνσεις. Και είμαστε εμείς, που θα εφαρμόσουμε σε βάρος των συναδέλφων μας στον ιδιωτικό τομέα αυτές τις διατάξεις, αν ψηφιστούν.
Ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με την απόγνωση των εργαζόμενων που αγωνιούν για τη δουλειά τους, που προσπαθούν να ενημερωθούν για τα δικαιώματά τους, για το νόμιμο ή μη των μισθολογικών μειώσεων και των «κομψών» εκβιασμών στους οποίους υποβάλλονται από τους εργοδότες. Είμαστε ανήμποροι να τους βοηθήσουμε. Οι νόμοι πλέον ευνοούν κατάφωρα το ισχυρό μέρος της εργασιακής σχέσης.
Συμπράττουμε παρά τη θέλησή μας σε ενέργειες που κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας, καθώς οι περισσότερες από τις ρυθμίσεις για τα εργασιακά μειώνουν παρά αυξάνουν ή έστω διατηρούν την προστασία της εργασίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων όπως επιτάσσει το αρ. 22 του Συντάγματος. Επιπλέον, ήδη το Συμβούλιο της Ευρώπης απεφάνθη ότι δύο από τις ρυθμίσεις για τα εργασιακά αντίκεινται στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.
Έχοντας κατά νου τα παραπάνω και αδυνατώντας να μείνουμε απαθείς απέναντι σε όσα διαπράττονται σε βάρος της εργασίας, ενώνουμε τις φωνές μας . Ως υπάλληλοι, αλλά κυρίως ως πολίτες και ως άνθρωποι, στεκόμαστε δίπλα τους εργαζόμενους του ιδιωτικού Τομέα που παλεύουν για τα αυτονόητα. Δε μεμψιμοιρούμε για τους δικούς μας μισθούς που κατάντησαν φιλοδωρήματα. Βάζουμε μπροστά το αίτημα για επιστροφή των εργατικών κατακτήσεων που αφαιρέθηκαν τα τελευταία χρόνια και καλούμε το εργατικό κίνημα να συνεχίσει και να κλιμακώσει τους δίκαιους αγώνες του. Με τις μικρές μας δυνάμεις θα συμπαρασταθούμε σε όσους εργαζόμενους προστρέξουν στο Υπουργείο μας και θα συνδράμουμε στις δίκαιες διεκδικήσεις τους.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, μέσα από τα Σωματεία μας, τους συλλογικούς φορείς μας, και με κάθε άλλο πρόσφορο τρόπο, θα διεκδικήσουμε την ανατροπή των αντεργατικών και αντισυνταγματικών νόμων και θα επανακτήσουμε εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα αιώνων, που με αφορμή τη δημοσιονομική κρίση, στερείται η γενιά μας και οι επόμενες γενιές.
