Η επίθεση στην Υγεία είναι συνολική. Από τις μειώσεις των μισθών των εργαζομένων στα νοσοκομεία υπολογίζεται ότι θα χαθούν μέχρι και 4 μισθοί από το πραγματικό τους εισόδημα. Παράλληλα η αναβάθμιση της δημόσιας υγείας δεν είναι μέσα στους στόχους της κυβέρνησης. Το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο επιδεινώνει την κατάσταση στα νοσοκομεία. Ακόμη και πριν τη κρίση υπήρχαν πάνω από 20.000 κενές οργανικές θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία τις οποίες καμιά ηγεσία του υπουργείου
Υγείας δεν έχει αμφισβητήσει
Την επόμενη περίοδο οι ελλείψεις θα είναι τέτοιες που τα νοσοκομεία δεν θα μπορούν να λειτουργούν και οι ασθενείς θα βρίσκονται σε κίνδυνο και δεν υπάρχει καμία υπερβολή σε αυτό.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το υπουργείο Υγείας έχει ετοιμάσει ένα ν/σ για τη δημόσια Υγεία του οποίου ο βασικός στόχος είναι να υποχρεώσει τα νοσοκομεία να βρουν μόνα τους πόρους λειτουργίας τους! Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για παραπέρα ιδιωτικοποίηση του χώρου της δημόσιας Υγείας.
Οργάνωση από τα κάτω
Αυτή η κατάσταση πρέπει να βρει την απάντηση της στους αγώνες των εργαζομένων και τις κοινωνίας. Ειδικά σήμερα σε περίοδο κρίσης η κοινωνία και κυρίως τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν ανάγκη από δημόσια και δωρεάν υγεία υψηλού επιπέδου.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες γενικότερα και στην Υγεία πιο ειδικά δεν έχουν καμία διάθεση να οργανώσουν τους αγώνες που έχει ανάγκη η κοινωνία. Αυτό άλλωστε είναι ξεκάθαρο από το γεγονός ότι την τελευταία περίοδο είχαμε κινητοποιήσεις σε πάνω από 30 νοσοκομεία πανελλαδικά και η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ δηλαδή η ΠΑΣΚΕ όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να ενώσει και να οργανώσει τους αγώνες αλλά κατά κανόνα επεδίωκε το σταμάτημά τους.
Χρειάζεται να ξεπεραστούν τα εμπόδια που βάζουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι η οργάνωση των εργαζομένων από τα κάτω με Γενικές Συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και με την εκλογή από αυτές συντονιστικών επιτροπών αγώνα που θα μπουν μπροστά στη μάχη και θα οργανώσουν τις κινητοποιήσεις μας. Μόνο έτσι θα αναγκάσουμε τις ηγεσίες να προχωρήσουν σε ουσιαστικές απεργίες και κινητοποιήσεις που θα απαντάνε στην επίθεση που δεχόμαστε.
Η επίσχεση εργασίας των εργαζομένων στο Σισμανόγλειο κράτησε 2 εβδομάδες, με αίτημα την πληρωμή των δεδουλευμένων των μηνών Φλεβάρη, Μάρτη Απρίλη, που χρωστούσε το νοσοκομείο στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι σταμάτησαν όταν πήραν τα χρωστούμενα του Φεβρουαρίου με την παράλληλη δέσμευση της διοίκησης ότι στις αρχές του Ιουλίου θα πληρωθούν ο Μάρτιος και ο Απρίλιος.
Μαζικός αγώνας – υπόσκαψη από την ΠΑΣΚΕ
Η νίκη μας όμως θα μπορούσε να είναι πιο καθαρή και μεγάλη αν συνεχίζαμε την επίσχεση μέχρι να πάρουμε όλα τα χρωστούμενα – αφού είναι σίγουρο πως η διοίκηση θα υποχρεωνόταν να μας καταβάλει τελικά και τους τρεις μήνες.
Η επίσχεση δεν μπόρεσε να κρατήσει γιατί η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, η οποία ελέγχει απόλυτα (5 στους 5) το προεδρείο του ΔΣ (9μελές) έκανε ότι ήταν δυνατό για να σταματήσει από τις πρώτες ημέρες κιόλας τον αγώνα μας.
Μαχητική διάθεση των
εργαζομένων
Η επίσχεση έδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο τις διαθέσεις των εργαζομένων για αγώνα. Ξεκίνησε με ομόφωνη απόφαση μιας πολύ μαζικής γενικής συνέλευσης και αφού είχαν μαζευτεί 470 υπογραφές εργαζομένων υπέρ της επίσχεσης. Αυτή η μαχητικότητα ήταν ξεκάθαρη σε όλες τις συνελεύσεις που έγιναν καθώς και στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο προαύλιο του νοσοκομείου όπου σχεδόν καθημερινά συγκεντρωνόμασταν 150 με 200 εργαζόμενοι με συνθήματα και μοιράζοντας ενημερωτικό υλικό στους πολίτες.
Μπορεί τελικά κάτω από τις πιέσεις και τις απειλές η επίσχεση εργασίας να σταμάτησε αλλά αυτός ο αγώνας αφήνει σημαντικές παρακαταθήκες. Έτσι λοιπόν οι εργαζόμενοι μπορεί να μην νίκησαν σε όλα τους τα αιτήματα αλλά είναι σίγουρο ότι το γεγονός ότι πληρώθηκαν ήδη τον ένα μήνα με πολύ γρήγορες διαδικασίες αποδεικνύει πόσο πιέζουν το υπουργείο και τη διοίκηση του νοσοκομείου οι μαχητικές κινητοποιήσεις.
